Мікалай Лапіцкі: розьніца паміж вэрсіямі

Мікалай Лапіцкі
	Мікалай Лапіцкі
Род дзейнасьці	сьвятар, рэлігійны і грамадзкі дзеяч
Дата нараджэньня	30 лістапада 1907 (116 гадоў)
Месца нараджэньня	в. Грэлікі, Вілейскі павет
Дата сьмерці	8 жніўня 1976
Месца сьмерці	Беларускі адпачынкавы цэнтар “Бэлэр-Менск”, штат Нью-Ёрк, ЗША
Месца пахаваньня	Беларускія могілкі ў Саўт-Рывэры;
Месца вучобы	Віленская духоўная сэмінарыя[d] (1930); факультэт праваслаўнага багаслоўя Варшаўскага ўніверсітэта[d] (1934);
Месца працы	Беларуская гімназія імя Янкі Купалы;
Бацька	Сцяпан Грышкевіч[d]

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 00:07, 19 сьнежня 2012

Мікалай Лапіцкі (30 лістапада 1907, в. Грэлікі, Вілейскі павет - 8 жніўня 1976, Беларускі адпачынкавы цэнтар “Бэлэр-Менск”, штат Нью-Ёрк, ЗША) - беларускі царкоўны дзеяч.

Пад час першай сусьветнай вайны - з бацькамі ў бежанстве. Па вяртаніні ў 1918 годзе распачаў вучобу ў расейскай прыватнай гімназіі ў Вялейцы. Пасьля двух гадоў навукі перайшоў у пятую клясу Віленскай духоўнай праваслаўнай сэмінарыі. У часе вучобы ў сэмінарыі захапіўся творчасьцю Зьмітрака Бядулі, асобныя творы якога, як напрыклад, апавяданьне “Малітва малога Габрусіка”, ведаў на памяць^[1].

У травені 1930 году скончыў Віленскую духоўную сэмінарыю. Далейшую навуку прадоўжыў на факультэце праваслаўнага багаслоўя Варшаўскага ўнівэрсыгэту. У ліпені 1934-га, атрымаўшы дыплём, ён быў рукапакладзены ў сьвятарскі сан і прызначаны на прыход у павятовыя Ашмяны. Бліскуча абараніў магістарскую працу на тэму “Праваслаўе ў Вялікім Княстве Літоўскім з часоў панаваньня Ўладыслава Ягайлы”^[2].

12 ліпеня 1932 году ажаніўся з Валянцінай Трафімюк, дачкой багатага землеўладальніка зь Беласточчыны.

За беларускую мову і патрыятычныя казаньні быў пераведзены ў глухую вёску Сьцяфанпольле на Дзісеншчыне.

У гады Другой сусьветнай вайны займаецца пошукам і вызваленьнем з канцлягераў ваеннапалонных беларусаў, сам трапляе ў рукі нямецкай Службы Бясьпекі, а вярнуўшыся на волю, пераязджае ў Менск.

Удзельнік усебеларускага царкоўнага сабору ў 1942 годзе на якім было абвешчана стварэньне Беларускай Аўтакефальнай Царквы. Прызначаны настаяцелем менскай Чыгуначнай царквы.

З 1944 г. у эміграцыі. У 1946-м разам зь Беларускім царкоўным камітэтам склікаў у Рэгенсбургу зьезд духавенства і вернікаў з заходніх акупацыйных зонаў Нямеччыны. Зьезд катэгарычна выступіў супроць уваходу беларускіх япіскапаў у склад Расейскай зарубежнай царквы.

Пасьля пераезду ў ЗША - настаяцель прыходу сьв. Еўфрасіньні Полацкай у Саўт-Рывэры, штат Нью-Джэрзі. Стварае пры царкве школу беларусазнаўства, выдае часопіс “Царкоўны Сьветач”..

Цягам некалькіх гадоў у дзень абвяшчэньня незалежнасьці БНР чытаў у Кангрэсе ЗША прысьвечаную гэтай падзеі малітву.

Раптоўна памёр 8 жніўня 1976 году ў Беларускім Адпачынкавым Цэнтры „Бэлэр-Менск" каля мясцовасьці Глен Спэй у штаце Нью Ёрк. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры.

Крыніцы

^ ПРАДМОВА (А. МІКАЛАЙ ЛАПІЦКІ), Юры Гарбінскі
^ Імёны Свабоды: Мікалай Лапіцкі

Вонкавыя спасылкі

[1] ПРАДМОВА (А. МІКАЛАЙ ЛАПІЦКІ), Юры Гарбінскі

[2] Імёны Свабоды: Мікалай Лапіцкі

[1]

[2]

@@ Радок 7: / Радок 7: @@
 |дата нараджэньня  = {{Нарадзіўся|30|11|1907|1}}
 |месца нараджэньня = в. [[Грэлікі]], [[Вілейскі павет]]
-|дата сьмерці      = {{Памёр|8|8|1976|1}}
+|дата сьмерці      = {{Памёр|8|8|1976|}}
 |месца сьмерці     = Беларускі адпачынкавы цэнтар “Бэлэр-Менск”, штат Нью-Ёрк, [[ЗША]]
 }}