Шыізм: розьніца паміж вэрсіямі
д r2.5.4) (робат дадаў: br, kk зьмяніў: ps, ro, ta, th |
д r2.7.3) (робат выдаліў: az, hi, hr, ro, sk, tl зьмяніў: tr |
||
Радок 18: | Радок 18: | ||
[[an:Xiismo]] |
[[an:Xiismo]] |
||
[[ast:Xiísmu]] |
[[ast:Xiísmu]] |
||
[[az:Şiə]] |
|||
[[bn:শিয়া ইসলাম]] |
[[bn:শিয়া ইসলাম]] |
||
[[be:Шыіты]] |
[[be:Шыіты]] |
||
Радок 42: | Радок 41: | ||
[[ko:시아파]] |
[[ko:시아파]] |
||
[[hy:Շիա իսլամ]] |
[[hy:Շիա իսլամ]] |
||
[[hi:शिया]] |
|||
[[hr:Šijiti]] |
|||
[[id:Syi'ah]] |
[[id:Syi'ah]] |
||
[[os:Шииттæ]] |
[[os:Шииттæ]] |
||
Радок 71: | Радок 68: | ||
[[pl:Szyizm]] |
[[pl:Szyizm]] |
||
[[pt:Xiismo]] |
[[pt:Xiismo]] |
||
[[ro:Șiia]] |
|||
[[ru:Шииты]] |
[[ru:Шииты]] |
||
[[sco:Shia Islam]] |
[[sco:Shia Islam]] |
||
Радок 77: | Радок 73: | ||
[[scn:Sciismu]] |
[[scn:Sciismu]] |
||
[[simple:Shi'a Islam]] |
[[simple:Shi'a Islam]] |
||
[[sk:Šía]] |
|||
[[sl:Šiizem]] |
[[sl:Šiizem]] |
||
[[so:Shiica]] |
[[so:Shiica]] |
||
Радок 84: | Радок 79: | ||
[[fi:Šiialaisuus]] |
[[fi:Šiialaisuus]] |
||
[[sv:Shia]] |
[[sv:Shia]] |
||
[[tl:Islam na Shia]] |
|||
[[ta:சியா இசுலாம்]] |
[[ta:சியா இசுலாம்]] |
||
[[tt:Шигыйчелек]] |
[[tt:Шигыйчелек]] |
||
[[te:షియా ఇస్లాం]] |
[[te:షియా ఇస్లాం]] |
||
[[th:ชีอะฮ์]] |
[[th:ชีอะฮ์]] |
||
[[tr: |
[[tr:Şia]] |
||
[[uk:Шиїти]] |
[[uk:Шиїти]] |
||
[[ur:اہل تشیع]] |
[[ur:اہل تشیع]] |
Вэрсія ад 00:51, 7 сьнежня 2012
Шыізм (ад араб. شيعة; [шӣ‘а] — «прыхільнікі, партыя, фракцыя») — другі па ліку прыхільнікаў кірунак ісламу.
Апісаньне кірунку
Як і ўсе мусульмане, шыіты вераць у пасланьніцкую місію прарока Мухамада. Адрознай рысай шыітаў зьяўляецца перакананьне ў тым, што кіраўніцтва мусульманскай суполкай мусіць належыць Імамам — назначаным Богам, абраным асобам зь ліку нашчадкаў прароку, да якіх адносяць Алі ібн Абу Таліба і яго нашчадкаў ад дачкі Мухамады Фацімы, а ня выбарным асобам — халіфам. Шыіты крытычна ставяцца да халіфата першых трох халіфаў Абу Бакра, Умара і Ўсмана. Паколькі Абу Бакр быў выбраны невялікай колькасьцю паплечнікаў, Умар быў назначаны Абу Бакром, а Ўсман быў выбраны з шуры (савету) зь сямі прэтэндэнтаў, якіх назначыў Умар з такімі ўмовамі, што выбраньне кагосьці, акрамя Ўсмана, было немагчымым. Па меркаваньні шыітаў, выбраньне Кіраўніка — Імама мусульманскай суполкі, падобна выбраньню прарокаў, зьяўляецца прэрагатывай Бога.
У цяперашні час пасьлядоўнікі розных шыіцкіх суполкак існуюць практычна ва ўсіх мусульманскіх, эўрапейскіх і амэрыканскіх краінах. Шыіцкага веравучэньне прытрымліваецца пераважная большасьць насельніцтва Ірану і Азэрбайджану, каля траціны насельніцтва Іраку, значная частка насельніцтва Лібану, Емэну, Бахрэйну, у Аўганістане — фарсіваны на захадзе краіны і хазарэйцы. Да ісмаіліцкай галіны шыізму належыць большасьць жыхароў Горна-Бадахшанскай вобласьці Таджыкістану — памірскія народы.
Колькасьць шыітаў у Расеі нязначная. Да гэтага кірунку іслама належыць большая частка азэрбайджанцаў (у самім Азэрбайджане шыіты складаюць па розных падліках да 70% насельніцтва).
Вонкавыя спасылкі
Шыізм — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў