Сьпеў: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Unomano (гутаркі | унёсак)
Новая старонка: '''Сьпеў''' — вакальнае мастацтва. Паходжаньне сьпеву зьвязана зь імкненьнем чалавека выка...
 
Vojt V (гутаркі | унёсак)
артаграфія
Радок 1: Радок 1:
'''Сьпеў''' — вакальнае [[мастацтва]].
'''Сьпеў''' — вакальнае [[мастацтва]].


Паходжаньне сьпеву зьвязана зь імкненьнем чалавека выказаць свой настрой у [[гук]]ах [[голас]]у. Паступова разьвіваючыся, сьпеў становіцца прадметам адмысловага [[мастацтва]]. Словы, дзякуючы сьпеву, набываюць большы рэльеф. Прамова, у злучэнні са сьпевам, вырабляе асабліва моцнае, захапляльнае дзеяньне. Для сьпеву, як мастацтва, неабходныя правільная, натуральная пастаноўка голасу і тэхнічнае вакальнае разьвіцьцё.
Паходжаньне сьпеву зьвязана з імкненьнем чалавека выказаць свой настрой у [[гук]]ах [[голас]]у. Паступова разьвіваючыся, сьпеў становіцца прадметам адмысловага [[мастацтва]]. Словы, дзякуючы сьпеву, набываюць большы рэльеф. Тэкст, у злучэнні са сьпевам, аказвае асабліва моцнае, захапляльнае ўзьдзеяньне. Для сьпеву як мастацтва, неабходныя правільная, натуральная пастаноўка голасу і тэхнічнае вакальнае разьвіцьцё.


Сьпеў ужываецца ня толькі ў [[сола]], але і ў сумесным выкананьні ([[дуэт]], [[трыа]], [[квартэт]], [[квінтэт]], [[Хор (калектыў)|хор]], [[ансамбль]], гэта значыць сьпеў салістаў з хорам). Сьпеў выйграе ў музыцы мэладычнай, якая дае магчымасьць сьпеваку перадаваць выконваемае вольна, ня робячы над голасам занадта вялікіх высілкаў, не стамляючы яго прыёмамі, адваротнымі яго натуры. Музыка для сьпеву не павінна насіць на сабе характару інструментальнага, гэта значыць не павінна складаць у сабе прыёмаў, больш прыдатных да інстументу, чым да голасу.
Сьпеў ужываецца ня толькі ў [[сола]]вым, але і ў сумесным выкананьні ([[дуэт]], [[трыё]], [[квартэт]], [[квінтэт]], [[хор]], [[ансамбль]]). Сьпеў выйграе ў музыцы мэлядычнай, якая дае магчымасьць сьпеваку перадаваць музычны матэрыял вольна, ня робячы над голасам занадта вялікіх высілкаў, не стамляючы яго прыёмамі, неўласьцівымі яго натуры. Музыка для сьпеву не павінна насіць у сабе характару інструментальнага, гэта значыць не павінна заключаць у сабе прыёмаў, больш прыдатных да інструменту, чым да голасу.


Жанры сьпеву:
Жанры сьпеву:
* опэрны
* опэрнае
* камэрнае — канцэртнае выкананьне [[арыя (опэрная форма)|арыяў]], [[раманс|рамансаў]], [[песьня|песьняў]]
* камэрны — канцэртнае выкананьне [[арыя (опэрная форма)|арыяў]], [[раманс]]аў, [[песьня]]ў


Стылі сьпеву:
Стылі сьпеву:
* пявучае — [[кантылена]]
* пявучы — [[кантылена]]
* дэклямацыйнае — [[рэчытатыў]]
* дэклямацыйны — [[рэчытатыў]]
* каляратурны
* калёратурнае
Сьпеў бяз слоў — [[вакаліз]].
Сьпеў бяз слоў — [[вакаліз]].



Вэрсія ад 22:03, 2 кастрычніка 2007

Сьпеў — вакальнае мастацтва.

Паходжаньне сьпеву зьвязана з імкненьнем чалавека выказаць свой настрой у гуках голасу. Паступова разьвіваючыся, сьпеў становіцца прадметам адмысловага мастацтва. Словы, дзякуючы сьпеву, набываюць большы рэльеф. Тэкст, у злучэнні са сьпевам, аказвае асабліва моцнае, захапляльнае ўзьдзеяньне. Для сьпеву як мастацтва, неабходныя правільная, натуральная пастаноўка голасу і тэхнічнае вакальнае разьвіцьцё.

Сьпеў ужываецца ня толькі ў солавым, але і ў сумесным выкананьні (дуэт, трыё, квартэт, квінтэт, хор, ансамбль). Сьпеў выйграе ў музыцы мэлядычнай, якая дае магчымасьць сьпеваку перадаваць музычны матэрыял вольна, ня робячы над голасам занадта вялікіх высілкаў, не стамляючы яго прыёмамі, неўласьцівымі яго натуры. Музыка для сьпеву не павінна насіць у сабе характару інструментальнага, гэта значыць не павінна заключаць у сабе прыёмаў, больш прыдатных да інструменту, чым да голасу.

Жанры сьпеву:

Стылі сьпеву:

Сьпеў бяз слоў — вакаліз.