Падзолістыя глебы: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д r2.7.2) (робат дадаў: fa:پودزول |
untagged isolated. |
||
Радок 3: | Радок 3: | ||
== Крыніца == |
== Крыніца == |
||
* Каропа Г.Н. Физическая география Беларуси: курс лекций. – Гомель: ГГУ им. Ф.Скорины, 2004. – 107 с. |
* Каропа Г.Н. Физическая география Беларуси: курс лекций. – Гомель: ГГУ им. Ф.Скорины, 2004. – 107 с. |
||
{{ізаляваны артыкул}} |
|||
[[Катэгорыя:Глебазнаўства]] |
[[Катэгорыя:Глебазнаўства]] |
Вэрсія ад 15:05, 28 ліпеня 2012
Падзолістыя глебы разьвіваюцца пад іглічнымі лясамі і мховай расьліннасьцю. Вельмі нязначныя рэшткі расьлінаў у працэсе распаду ўтвараюць вельмі кіслыя арганічныя злучэньні. Ападзоліваньне глебаў пачынаецца з самых верхніх гарызонтаў і выразна прасочваецца непасрэдна пад лясным подсьцілам (ападам), што і абумоўлівае адсутнасьць у іх профілі разьвітога перагнойнага гарызонту. Ніжэй падзолістага гарызонту разьмяшчаецца ілювіяльны гарызонт, узбагачаны жалезам і алюмініем. Падзолістыя глебы маюць кіслую рэакцыю, нізкае ўтрыманьне гумусу (менш за 1 %) і характарызуюцца ў цэлым нізкай урадлівасьцю. Пры расхінаньні яны лёгка пераўтворацца ў ветравейныя пяскі.
Крыніца
- Каропа Г.Н. Физическая география Беларуси: курс лекций. – Гомель: ГГУ им. Ф.Скорины, 2004. – 107 с.