Дрозд-піскун: розьніца паміж вэрсіямі
д r2.7.1) (робат дадаў: pt:Tordo-zornal |
AvocatoBot (гутаркі | унёсак) д r2.7.3) (робат дадаў: ar:دج الغيط |
||
Радок 18: | Радок 18: | ||
[[kbd:ДжэдгъалӀэхуэлъэ]] |
[[kbd:ДжэдгъалӀэхуэлъэ]] |
||
[[ar:دج الغيط]] |
|||
[[az:Turdus pilaris]] |
[[az:Turdus pilaris]] |
||
[[ba:Мышар барҡылдағы]] |
[[ba:Мышар барҡылдағы]] |
Вэрсія ад 17:45, 23 чэрвеня 2012
Дрозд-піскун (па-лацінску: Turdus pilaris) — пеўчая птушка сямейства драздовых атраду вераб’інападобных.
У Беларусі пералётны від; у паўднёвых і цэнтральных раёнах часткова зімуе, асабліва ў гады, ураджайныя на ягады рабіны. Прылятае ў першай палове красавіка, адлятае ў кастрычніку. Даўжыня цела 12—18 см, маса 100—210 г. Корміцца ягадамі рабіны, маліны, каліны, ажыны.
Даўней масава лавілі сіламі. Мяса лічыцца самым смачным увосень, калі птушкі сілкуюцца пераважна «ягадамі» ядлоўцу і набываюць спэцыфічны смак і водар, якія раней высока цаніліся шляхецкімі гурманамі (польская назва — kwiczoły). Кнігі XIX стагодзьдзя зьмяшчалі парады, як карміць куранят ядлоўцам такім чынам, каб яны набылі смак рабіньніка.
Найлепш смакуюць печанымі, з укладзенымі ў брушную поласьць птушкі кавалкамі масла, зьмяшанага са здробненымі «ягадамі» ядлоўцу. Падавалі таксама халоднымі ў жэле. На зіму рабіньнікаў кансэрвавалі (пасьля папярэдняга запяканьня) гэтаксама як іншых дробных птушак — рабчыкаў, бакасаў, амялушак, перапёлак, вымаючы грудныя косткі разам з вантробамі празь сьпіну, і начыняючы фаршам з працёртай булкі і сала.
Літаратура
- Артыкул створаны з дапамогай матэрыялаў з: Алесь Белы, праект «Наша ежа»
Вонкавыя спасылкі
Дрозд-піскун — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў