Упіцкі павет: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д пунктуацыя
Rasa (гутаркі | унёсак)
Радок 67: Радок 67:
== Літаратура ==
== Літаратура ==
* {{Літаратура/ЭВКЛ|2}}
* {{Літаратура/ЭВКЛ|2}}
{{Паветы Троцкага ваяводзтва}}

[[Катэгорыя:Троцкае ваяводзтва]]
[[Катэгорыя:Троцкае ваяводзтва]]
[[Катэгорыя:Паветы Вялікага Княства Літоўскага]]
[[Катэгорыя:Паветы Вялікага Княства Літоўскага]]

Вэрсія ад 19:21, 15 красавіка 2012

Упіцкі павет
Агульныя зьвесткі
Краіна Вялікае Княства Літоўскае
Статус павет[d]
Адміністрацыйны цэнтар Упіта
Час існаваньня 1565/661795
Месцазнаходжаньне Упіцкага павету
Упіцкі павет на мапе
   Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Упіцкі павет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Троцкага ваяводзтва Вялікага Княства Літоўскага. Сталіца — места Упіта.

Месты й мястэчкі: Біржы, Лінкава, Пампяны, Пасваль, Рамігаль, Шадаў[1].

Гісторыя

Утварыўся згодна з адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (15651566). У склад павету ўваходзіла тэрыторыя Гульбінскага, Сангвейскага, Шыманскага, Шадаўскага, Вабальніцкага, Жыдайчанскага старостваў (дзяржаўных воласьцяў) і прылеглыя прыватнаўласьніцкія маёнткі[2].

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі.

Геаграфія

Ахопліваў землі ў нізкай плыні рэчак Нявежы, Левуа, сярэдняй плыні ракі Муша.

Ураднікі

На Гарадзенскім сойме 12 студзеня 1793 дзеля павелічэньня колькасьці сэнатараў ад ВКЛ быў намінаваны кашталян упіцкі шляхам павышэньня да кашталянскай годнасьці мясцовага павятовага маршалка, якім на той момант быў Міхал Страшэвіч. 24.1.1793 ён прысягнуў у Горадні, атрымаў прывілей 26.10.1793, але ўжо ў сьнежні таго ж году новая адміністрацыйна-тэрытарыяльная рэформа Рэчы Паспалітай скасавала ўпіцкую кашталянію. У выніку, кашталян упіцкі захаваў свой тытул, але ўжо ня меў сэнатарскіх паўнамоцтваў.

Крыніцы

  1. ^ Упіцкі павет // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 692.
  2. ^ Powiat upitski // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom V: Kutowa Wola — Malczyce. — Warszawa, 1884. S. 339.

Літаратура