Тытус Лівіюс: розьніца паміж вэрсіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Вэрсія ад 13:42, 8 красавіка 2012

Тытус Лі́віюс (па-лацінску: Titus Livius; 59 да н. э., Патавіюм — 17) — адзін з найбольш вядомых рымскіх гісторыкаў, аўтар значна цытаванай «гісторыі ад заснаваньня гораду» (па-лацінску: Ab urbe condita), а таксама гісторыка-філязофскіх дыялёгаў і рытарычнага твору эпісталярнай формы да сына, якія не захаваліся на нашых дзён.

Стаў заснавальнікам так званай альтэрнатыўнай гісторыі, апісаўшы рытарычным чынам магчымую барацьбу між Рымам і Аляксандрам Македонскім, калі б апошні пражыў больш працяглы час. Узорамі дасканалага стылю Лівіюс называў Дэмасфэна і Цыцэрона.

Лівіюс паходзіў з заможнай сям’і, у раньняй маладосьці прыехаў у Рым, дзе атрымаў добрую адукацыю, пасьля чаго заняўся філязофіяй, гісторыяй і рыторыкай. Нягледзячы на тое, што блізкія стасункі зьвязвалі яго з Аўгустам, Лівіюс не прымаў дзейнага ўдзелу ў палітычным жыцьці.

Пасьля 27 году да н. э. Лівіюс пачаў працаваць над фундамэнтальнай работай па гісторыі Рыма ў 142 кнігах, дзе апісваў маральныя каштоўнасьці. У іх ён бачыў сродак адраджэньня Рыму. У той самы час, падзяляючы погляды стоікаў, Тытус Лівіюс верыў у фатум. У творах Лівіюса, якія захаваліся да нашых дзён, прысутнічае вялікая колькасьць прамоваў гістарычных і паўлегендарных фігураў. З храналягічнага пункту гледжаньня, стыль Лівіюса зьяўляецца прамежкавым этапам паміж клясычным і так званай лацінай срэбнага веку Імпэрыі. Да Лівіюса з павагай ставіліся старэйшы і малодшы Сэнэкі, Квінтыліян і Тацыт, а ягоныя працы выкарыстоўвалі Валеры Максімус, Анэюс Флёр, Люканус і Сыліюс Італікус.

Нікалё Мак’явэльлі напісаў «Развагі пра першую дэкаду Тытуса Лівіюса».

Вонкавыя спасылкі

Тытус Лівіюс — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-[[Файл:Titus Livius.png|міні|160px|Тыт Лівіюс]]
+[[Файл:Titus Livius.png|міні|160px|Тытус Лівіюс]]
-'''Тыт Лі́віюс'''<ref>[http://www.prastora.org/wp-content/uploads/2011/11/Кароткі-спіс-імёнаў-уласных-з-лацінскае-мовы.pdf Кароткі спіс імёнаў уласных і геаграфічных назваў па сацыягуманітарных дысцыплінах з лацінскае мовы, падрыхтаваны ў межах тэрміналагічнай нарады Лабараторыі навуковага перакладу]</ref> ({{мова-la|Titus Livius}}; [[59 да н. э.]], [[Падуя|Патавіюм]] — [[17]]) — адзін з найбольш вядомых [[Старажытны Рым|рымскіх]] гісторыкаў, аўтар значна цытаванай «[[Гісторыя ад заснаваньня гораду|гісторыі ад заснаваньня гораду]]» ({{мова-la|Ab urbe condita}}), а таксама гісторыка-філязофскіх дыялёгаў і рытарычнага твору эпісталярнай формы да сына, якія не захаваліся на нашых дзён.
+'''Тытус Лі́віюс''' ({{мова-la|Titus Livius}}; [[59 да н. э.]], [[Падуя|Патавіюм]] — [[17]]) — адзін з найбольш вядомых [[Старажытны Рым|рымскіх]] гісторыкаў, аўтар значна цытаванай «[[Гісторыя ад заснаваньня гораду|гісторыі ад заснаваньня гораду]]» ({{мова-la|Ab urbe condita}}), а таксама гісторыка-філязофскіх дыялёгаў і рытарычнага твору эпісталярнай формы да сына, якія не захаваліся на нашых дзён.
 Стаў заснавальнікам так званай [[альтэрнатыўная гісторыя|альтэрнатыўнай гісторыі]], апісаўшы рытарычным чынам магчымую барацьбу між Рымам і [[Аляксандар Македонскі|Аляксандрам Македонскім]], калі б апошні пражыў больш працяглы час. Узорамі дасканалага стылю Лівіюс называў [[Дэмасфэн]]а і [[Марк Туліюс Цыцэрон|Цыцэрона]].
@@ Радок 6: / Радок 6: @@
 Лівіюс паходзіў з заможнай сям’і, у раньняй маладосьці прыехаў у [[Рым]], дзе атрымаў добрую адукацыю, пасьля чаго заняўся філязофіяй, гісторыяй і рыторыкай. Нягледзячы на тое, што блізкія стасункі зьвязвалі яго з [[Актавіян Аўгуст|Аўгустам]], Лівіюс не прымаў дзейнага ўдзелу ў палітычным жыцьці.
-Пасьля [[27 да н. э.|27 году да н. э.]] Лівіюс пачаў працаваць над фундамэнтальнай работай па гісторыі Рыма ў 142 кнігах, дзе апісваў маральныя каштоўнасьці. У іх ён бачыў сродак адраджэньня Рыму. У той самы час, падзяляючы погляды [[стаіцызм|стоікаў]], Тыт Лівіюс верыў у [[фатум]]. У творах Лівіюса, якія захаваліся да нашых дзён, прысутнічае вялікая колькасьць прамоваў гістарычных і паўлегендарных фігураў. З храналягічнага пункту гледжаньня, стыль Лівіюса зьяўляецца прамежкавым этапам паміж клясычным і так званай лацінай срэбнага веку Імпэрыі. Да Лівіюса з павагай ставіліся старэйшы і [[Луцыюс Анэй Сэнэка|малодшы Сэнэкі]], [[Квінтыліян]] і [[Публіюс Карнэліюс Тацыт|Тацыт]], а ягоныя працы выкарыстоўвалі [[Валеры Максімус]], [[Люцыюс Анэюс Флёр|Анэюс Флёр]], [[Маркус Анэюс Люканус|Люканус]] і [[Сыліюс Італікус]].
+Пасьля [[27 да н. э.|27 году да н. э.]] Лівіюс пачаў працаваць над фундамэнтальнай работай па гісторыі Рыма ў 142 кнігах, дзе апісваў маральныя каштоўнасьці. У іх ён бачыў сродак адраджэньня Рыму. У той самы час, падзяляючы погляды [[стаіцызм|стоікаў]], Тытус Лівіюс верыў у [[фатум]]. У творах Лівіюса, якія захаваліся да нашых дзён, прысутнічае вялікая колькасьць прамоваў гістарычных і паўлегендарных фігураў. З храналягічнага пункту гледжаньня, стыль Лівіюса зьяўляецца прамежкавым этапам паміж клясычным і так званай лацінай срэбнага веку Імпэрыі. Да Лівіюса з павагай ставіліся старэйшы і [[Луцыюс Анэй Сэнэка|малодшы Сэнэкі]], [[Квінтыліян]] і [[Публіюс Карнэліюс Тацыт|Тацыт]], а ягоныя працы выкарыстоўвалі [[Валеры Максімус]], [[Люцыюс Анэюс Флёр|Анэюс Флёр]], [[Маркус Анэюс Люканус|Люканус]] і [[Сыліюс Італікус]].
-[[Нікалё Мак’явэльлі]] напісаў «Развагі пра першую дэкаду Тыта Лівіюса».
+[[Нікалё Мак’явэльлі]] напісаў «Развагі пра першую дэкаду Тытуса Лівіюса».
-== Крыніцы ==
-{{Зноскі}}
 == Вонкавыя спасылкі ==
@@ Радок 19: / Радок 16: @@
 * [http://lib.ru/POEEAST/LIWIJ/ Пэўныя ўрыўкі]{{ref-ru}}
-{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Лівіюс, Тыт}}
+{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Лівіюс, Тытус}}
 [[Катэгорыя:Асобы па альфабэце]]
 [[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 59 годзе да н. э.]]