Леў Гарошка

Леў Гарошка
Род дзейнасьці	сьвятар, рэлігійны і грамадзкі дзеяч
Дата нараджэньня	11 сакавіка 1911
Месца нараджэньня	в. Трашчычы, Наваградзкі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	28 ліпеня 1977
Месца сьмерці	Парыж, Францыя
Месца пахаваньня	Лёнданскія могілкі Сьвятога Панкрата
Месца вучобы	Наваградзкая беларуская гімназія Львоўская духоўная сэмінарыя[d] Collegium Canisianum[d] (1937)
Занятак	каталіцкі сьвятар, грамадзкі дзяяч, пэдагог, культуроляг, пісьменьнік, публіцыст
Месца працы	Божым шляхам Радыё Ватыкана Беларуская служба

Леў Гарошка (11 сакавіка [ст. ст. 26 лютага] 1911, в. Трашчычы, Наваградзкі павет — 28 ліпеня 1977, Парыж) — беларускі сьвятар, рэлігійны і грамадзкі дзеяч, дасьледчык гісторыі рэлігіі на Беларусі, культуролаг, літаратар, аўтар многіх артыкулаў, кніг. Псэўданімы: Л. Іскра, Анатоль Жменя, Пракоп Каваль і інш.

Біяграфія

Раннія гады

Паходзіў з сялянскай сям’і. Вучыўся ў Наваградзскай беларускай гімназіі. Затым у Львоўскай духоўнай акадэміі, да 1936 г. Пасьля заканчэньня Акадэміі накіроўваецца ў Інсбурк ддя далейшых студыяў (1936-1937). 17 кастрычніка 1937 году з бласлаўленьня мітрапаліта Андрэя Шэптыцкага Леў Гарошка быў рукапаложаны ў сьвятары біскупам Мікітам Будкам у прыватнай капліцы мітрапаліта ў Львове.

Пасля рукапалажэння

Душапастырскую працу пачаў у Пінскай дыяцэзіі (1937 – 1939). Увесну 1940 году ва ўмовах саюзнага падпольля а. Антон Неманцэвіч прызначаецца першым у XX ст. грэка-каталіцкім Экзархам Беларусі, а. Леў Гарошка становіцца ягоным намесьнікам. У гады 2-й сусветнай вайны жыў у Баранавічах, працаваў на настаўніціх курсах, у школе, газэтных рэдакцыях ды інш. У сувязі з арганізацыяй Беларускага ўніяцкага экзархата прызначаны экзархам А.Неманцэвічам сябрам Экзархальнай рады (1942). Прымаў удзел у 2-м Усебеларускім кангрэсе ў Мінску (1944). У канцы вайны, разам з хваляй эміграцыі апынаецца на Захадзе: спачатку ў Бэрліне, а пасьля ў Мюнхэне, дзе арганізоўвае беларускія душпастырства. У 1946 годзе выдае ў Рыме малітаўнік "Божым шляхам". Рашэннем Усходняй кангрэгацыі ў Ватыкане прызначаны рэктарам Беларускай каталіцкай місіі ў Францыі (1946). Рэдагаваў і выдаваў рэлігійна-грамадскі часопіс “Божым шляхам”(Парыж, 1947 – 1957). Выехаў у Рым, дзе ўступіў у навіцыянт айцоў марыянаў (1959). У 1959 годзе ўступае ў Ордэн айцоў Марыянаў, праз год біскупам Ч.Сіповічам прызначаецца рэктарам Беларускае Каталіцкае Місыі ў Велікабрытаніі. У 1962-69 гг. - ігумен законніцкага дому а. Марыянаў у Лёндане. У 1965 годзе атрымоўвае годнасьць Архімандрыта. Прымаў удзел у рэлігійным і культурным жыцці беларускага замежжа. Сябра лонданскага аддзела Згуртавання беларусаў Вялікабрытаніі. Удзельнік ХІV Кангрэса “Царква ў патрэбе” ў Кёнігштайке (31.07 – 04.08.1964).

У 1970-77 гг. а. Леў кіруе Беларускай службай Радыё Ватыкану і зьяўляецца рэктарам Беларускае Каталіцкае Місыі ў Францыі. Пахаваны ў Лёндане на могілках сьв. Панкрата.

Творчасць

Выдаў дзесяткі кніжак і навуковых прац у самых розных галінах. Ён выдаў філязоўска-тэалягічную кніжку "Душа" (Парыж, 1948), прыродазнаўчую "Паходжаньне чалавека ў святле сучасных фактаў" (Парыж, 1948), гістарычныя кнігі "Сьв. Еўфрасіньня-Прадслава Полацкая. Патронка Беларусі" (Парыж, 1950), "Беларусь у датах, лічбах, фактах" (Парыж, 1953), мовазнаўчую кнігу "Своеасаблівасьці беларускае мовы" (Парыж, 1951) і г.д. Напісаў вялікія гістарычныя працы "Пад знакам "рускае" і "польскае" веры" (1954/55), "Прычыны паланізацыі на Беларусі" (1955) і інш. Ён склаў грэцка-лацінска-царкоўнаславянска-беларускі слоўнік, слоўнік беларускіх прыказкаў ды прымаўкаў, які абдымае мыш 20 тысячаў адзінак. Ён быў ці не адзіным беларускім хрысьціянскім празаікам, напісаўшы пад псэўданімам Анатоль Жменя дзесяткі апавяданьняў.

Вонкавыя спасылкі

• ГАРОШКА Леў