Санскрыт

Санскрыт
संस्कृतम्
Ужываецца ў	Індыі, Нэпале, Банґлядэшы
Колькасьць карыстальнікаў	каля 50 000
Клясыфікацыя	Індаэўрапейская Індаіранскія Індыйскія Санскрыт
Афіцыйны статус
Афіцыйная мова ў	Індыі
Рэгулюецца	няма афіцыйнага рэгулятара
Статус:	4 Адукацыйны[d]
Пісьмо	дэванагары[d], канадзкае пісьмо[d], Vatteluttu[d], шарада[d], Siddhaṃ[d], Nandinagari[d] і Nāgarī[d]
Коды мовы
ISO 639-1	sa
ISO 639-2(Б)	san
ISO 639-2(Т)	san
ISO 639-3	san
SIL	san

Санскрыт (дэванагары: संस्कृतम्) — адна з найстарэйшых вядомых моваў, клясычная мова Індыі, літургічная мова індуізму, будызму і джайнізму, адна з 22 афіцыйных моваў Індыі. Санскрыт, мова Ведаў і клясычнай індыйскай культуры, грае істотную ролю перадусім у індуізьме. Гэта клясычная мова брахманаў, упершыню сыстэматызаваная Паніні ў 4 ст. да Н. Хр.

Узьнік, як мяркуецца, каля 1200 г. да Н. Хр., выкарыстоўваная ў гэты час ведыйская мова, аднак, адрозьніваецца ад клясычнага санскрыта.

Дзеля ўзбагачэньня мовы гінды выкарыстоўваліся вельмі многія санскрыцкія словы. Ужо колькі стагодзьдзяў як санскрыт запісваецца перадусім пісьмовасьцю дэванагары, але часам і мясцовымі пісьмовасьцямі.

Сёньня санскрыт збольшага «мёртвая» мова, падобна лаціне, але ён застаецца па-ранейшаму сьвятой мовай індуістаў, бо ўсе сьвятыя пісаньні іх ад Ведаў з Упанішадамі да Бгават-Гіты напісаныя на санскрыце дый часьцяком так і выкарыстоўваюцца. Санскрыт таксама выкарыстоўваецца ў рэлігійных рытуалах, як то набажэнствах, вясельлях і памінаньні мёртвых.

Урывак з Новага Запавету (Ян 3:16) (1863) у санскрыцкім перакладзе

Вонкавыя спасылкі

Санскрыт — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў