Уніяцтва: розьніца паміж вэрсіямі
няма апісаньня зьменаў
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма апісаньня зьменаў |
Няма апісаньня зьменаў |
||
Радок 5:
У вузкім сэнсе тэрмін ужываецца да каталіцкіх цэркваў, у якіх богаслужэньне адбываецца па бізантыйскім абрадзе на [[грэцкая мова|грэцкай мове]]:
* [[Грэцкая каталіцкая царква]] (заснавана ў 1829)
* [[Італа-альбанская каталіцкая царква]]
* [[Мелькіцкая каталіцкая царква]]
У больш шырокім сэнсе - таксама і да іншых Усходніх каталіцкіх цэркваў бізантыйскай традыцыі, богаслужэнні ў якіх адбываюцца на іншых мовах:
* [[Альбанская грэка-каталіцкая царква]] (1628)
* [[Баўгарская грэка-каталіцкая царква]] (1861)
* [[Беларуская грэка-каталіцкая царква]] (1596)
* [[Вугорская грэка-каталіцкая царква]] (1646)
* [[Македонская грэка-каталіцкая царква]]
* [[Расейская грэка-каталіцкая царква]] (1905)
* [[Румынская грэка-каталіцкая царква]] (1697)
* [[Русінская грэка-каталіцкая царква]] (1646)
* [[Славацкая грэка-каталіцкая царква]] (1646)
* [[Украінская грэка-каталіцкая царква]] (1596)
* [[Харвацкая грэка-каталіцкая царква]] (Крыжэвіцкая епархія) (1611).
У [[Рэч Паспалітая|Рэчы Паспалітай]] уніяцтва ўзьнікла пасьля заключэння [[Берасьцейская царкоўная унія|Берасьцейскай царкоўнай уніі]] ([[1596]]). Яшчэ ў 1577 годзе рэктар Полацкага калегіюма [[Пётар Скарга]] выдаў кнігу «Аб адзінстве царквы Божай», дзе прапанаваў плян уніі каталіцкай і праваслаўнай цэркваў. Уніяцкая царква мусіла падпарадкоўвацца Папе Рымскаму, але захоўваліся ранейшыя праваслаўныя абрады. У 1595 годзе Папа Рымскі [[Клімэнт ІІ]] аб’явіў унію, а праз год на Берасьцейскім царкоўным саборы яна была зацьверджана. Пад канец 18 ст. каля трох чвэрцяў насельніцтва Беларусі было ўніятамі.<ref>Кізіма С. А.,…</ref>
|