Вацлаў Аношка: розьніца паміж вэрсіямі
д дапаўненьне, выпраўленьне спасылак |
д артаграфія |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Файл:Anoska.jpg|міні|200пкс|Вацлаў Аношка]] |
[[Файл:Anoska.jpg|міні|200пкс|Вацлаў Аношка]] |
||
'''Вацлаў Аношка''', '''Вячаслаў Аношка''' ([[1899]], [[Магілёўшчына]] — [[18 лютага]] [[1966]], [[Рабэрцін]], [[Польшча]]) — беларускі каталіцкі сьвятар |
'''Вацлаў Аношка''', '''Вячаслаў Аношка''' ([[1899]], [[Магілёўшчына]] — [[18 лютага]] [[1966]], [[Рабэрцін]], [[Польшча]]) — беларускі каталіцкі сьвятар бізантыйскага абраду. |
||
Вучыўся ў Менскай духоўнай каталіцкай |
Вучыўся ў Менскай духоўнай каталіцкай сэмінарыі пасьля эвакуацыі яе ў Кельцы (Польшча). |
||
Высьвячаны [[1 лістапада]] [[1924]]. Напачату працаваў вікарыем ў рыма-каталіцкай парафіі ў [[Ляхавічы|Ляхавічах]] [[Баранавіцкі павет|Баранавіцкага павету]]. Зацікавіўся справай адраджэньня Уніі і прыняў усходні абрад. |
Высьвячаны [[1 лістапада]] [[1924]]. Напачату працаваў вікарыем ў рыма-каталіцкай парафіі ў [[Ляхавічы|Ляхавічах]] [[Баранавіцкі павет|Баранавіцкага павету]]. Зацікавіўся справай адраджэньня Уніі і прыняў усходні абрад. |
||
З [[1926]] году служыў |
З [[1926]] году служыў [[парах]]ам уніяцкай парафіі ў мясцовасьці ў [[Альпень|Альпені]] каля [[Давыд-Гарадок|Давыд-Гарадка]], куды шматразова прыязджаў дапамагаць і прапаведаваць ягоны сябар — беларускі каталіцкі сьвятар [[Пётар Татарыновіч]]. З [[1935]] да [[1944]] году служыў у каталіцкай парафіі славяна-бізантыйскага абраду ў [[Далятычы|Далятычах]] на Наваградчыне, дзе стварыў выдатны царкоўны хор. |
||
Зьвяртаўся да вернікаў на беларускай мове, распаўсюджваў беларускія хрысьціянскія выданьні, вучыў вернікаў беларускім сьпевам, ладзіў для іх тэатральныя пастаноўкі і ўсяляк спрыяў росту нацыянальнай самасьвядомасьці ў тых парафіях, дзе служыў. Зьяўляўся сябрам Рады [[Беларускі Экзархат Грэка-Каталіцкай Царквы|Беларускага Экзархату Грэка-Каталіцкай Царквы]]. Прыхільнік [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя (1927)||Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. |
Зьвяртаўся да вернікаў на беларускай мове, распаўсюджваў беларускія хрысьціянскія выданьні, вучыў вернікаў беларускім сьпевам, ладзіў для іх тэатральныя пастаноўкі і ўсяляк спрыяў росту нацыянальнай самасьвядомасьці ў тых парафіях, дзе служыў. Зьяўляўся сябрам Рады [[Беларускі Экзархат Грэка-Каталіцкай Царквы|Беларускага Экзархату Грэка-Каталіцкай Царквы]]. Прыхільнік [[Беларуская хрысьціянская дэмакратыя (1927)||Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі]]. |
||
Перад Вялікаднем 1944 савецкія партызаны хацелі расстраляць сьвятара, аднак за яго заступіліся мясцовыя. Таму перад прыходам Саветаў ён вымушаны быў зьехаць у Польшчу. |
Перад Вялікаднем 1944 савецкія партызаны хацелі расстраляць сьвятара, аднак за яго заступіліся мясцовыя жыхары. Таму перад прыходам Саветаў ён вымушаны быў зьехаць у Польшчу. |
||
Пахаваны на могілках каля Рабэрціну пад Варшавай. |
Пахаваны на могілках каля Рабэрціну пад Варшавай. |
||
Радок 22: | Радок 22: | ||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Аношка, Вацлаў}} |
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Аношка, Вацлаў}} |
||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1899 годзе]] |
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1899 годзе]] |
||
[[Катэгорыя:Беларускія каталіцкія сьвятары]] |
[[Катэгорыя:Беларускія каталіцкія сьвятары]] |
Вэрсія ад 16:00, 9 сьнежня 2011
Вацлаў Аношка, Вячаслаў Аношка (1899, Магілёўшчына — 18 лютага 1966, Рабэрцін, Польшча) — беларускі каталіцкі сьвятар бізантыйскага абраду.
Вучыўся ў Менскай духоўнай каталіцкай сэмінарыі пасьля эвакуацыі яе ў Кельцы (Польшча).
Высьвячаны 1 лістапада 1924. Напачату працаваў вікарыем ў рыма-каталіцкай парафіі ў Ляхавічах Баранавіцкага павету. Зацікавіўся справай адраджэньня Уніі і прыняў усходні абрад.
З 1926 году служыў парахам уніяцкай парафіі ў мясцовасьці ў Альпені каля Давыд-Гарадка, куды шматразова прыязджаў дапамагаць і прапаведаваць ягоны сябар — беларускі каталіцкі сьвятар Пётар Татарыновіч. З 1935 да 1944 году служыў у каталіцкай парафіі славяна-бізантыйскага абраду ў Далятычах на Наваградчыне, дзе стварыў выдатны царкоўны хор.
Зьвяртаўся да вернікаў на беларускай мове, распаўсюджваў беларускія хрысьціянскія выданьні, вучыў вернікаў беларускім сьпевам, ладзіў для іх тэатральныя пастаноўкі і ўсяляк спрыяў росту нацыянальнай самасьвядомасьці ў тых парафіях, дзе служыў. Зьяўляўся сябрам Рады Беларускага Экзархату Грэка-Каталіцкай Царквы. Прыхільнік |Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі.
Перад Вялікаднем 1944 савецкія партызаны хацелі расстраляць сьвятара, аднак за яго заступіліся мясцовыя жыхары. Таму перад прыходам Саветаў ён вымушаны быў зьехаць у Польшчу.
Пахаваны на могілках каля Рабэрціну пад Варшавай.
Вонкавыя спасылкі
- Слоўнік.орг
- Успаіны Юрася Гарбінскага, МАЕ ПРЫЯЦЕЛI — В. АНОШКА
- Вінцук Адважны «Унія на Палесьсі»
- Анастасія Ільіна. Там, дзе была Унія... // Царква, № 4(47), 2005, с. 15.