Ігнат Легатовіч: розьніца паміж вэрсіямі

	Ігнат Пётр Легатовіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	30 ліпеня (10 жніўня) 1796; Малая Капліца, Гарадзенскі павет, Слонімскае намесьніцтва, Расейская імпэрыя;
Памёр	28 верасьня (10 кастрычніка) 1867 (71 год)
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт, пэдагог
Мова	беларуская мова і польская мова
Узнагароды

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 23:53, 24 лістапада 2011

Ігнат Пётар Сымонавіч Легатовіч (па-польску: Ignacy Piotr Legatowicz, 30 ліпеня (10 жніўня) 1796, маёнтак Малая Капліца, Гарадзенскі павет — 28 верасьня (10 кастрычніка) 1867) — беларускі і польскі паэт, пэдагог.

Біяграфія

Нарадзіўся ў шляхецкай сям'і.

Скончыў Гарадзенскую дамініканскую школу і Віленскі ўнівэрсітэт (1817), дзе атрымаў дыплём магістра. Працаваў выкладчыкам лацінскае мовы ў Менскай гімназіі (1817–1839), школьным інспэктарам ў Лепелі і Вількаміры.

У 1846, страціўшы зрок, пераехаў у Менск, дзе заняўся рэпэтытарства і літаратурнаю творчасьцю. Жыў бедна, бо не хапала пэнсіі. Часта наведваў дом Марцінкевічаў.

Творчасьць

Вершы і эпіграмы І. Легатовіча карысталіся вялікаю папулярнасьцю ў тагачасным грамадзтв. Паэт высьмейваў і агульначалавечыя заганы, і непрыстойныя паводзіны ды учынкі канкрэтных асобаў. Эпіграмы І. Легатовіча скіраваны супраць зладзеяў, п'яніцаў, злосных жонак і графаманаў. Асаблівы рахунак І. Легатовіч выстаўляў дактарам, лячэньне якіх не толькі спустошала кішэню хворага, але і скарачала век, магчыма тут выявіўся горкі жыцьцёвы вопыт паэта, бо страціўшы зрок, ён доўга і безвынікова спрабаваў вярнуць яго з дапамогаю мэдыцын.

Самым вядомым творам І. Легатовіча была эпіграма на сьмерць жорсткага прыгоньніка маршалка Менскае губэрні Леана Оштарпа. Сацыяльны аспэкт зьяўляецца асноўным і ў эпіграме «Адказ хлопа». Пэўна, антыпрыгоньніцкі пафас дадзеных твораў І. Легатовіча стаўся тою акалічнасьцю, якая зьвязала асобу паэта з ананімна надрукаваным у альманаху Адама Пянькевіча «Bojan» (1838) вершам «Скажы, Вяльможны Пане…». Напраўдзе ж, выдавец «Bojana» А. Пянькевіч (1811–1879) у 1830-я гады яшчэ не меў сувязі з І. Легатовічам.

Літаратура

Мархель У. На кампактнай мастацкай плошчы // Мархель У. Прысутнасць былога. С. 71.
Янушкевіч Я. Услед за Міцкевічам і Пушкіным — Дунін-Марцінкевіч: Канцэпцыя аднаго супольнага юбілею аднаго з заснавальнікаў новай беларускай літаратуры // Беларусіка — Albaruthenica кн. 20, 2001. С. 178-181
Хаўстовіч М. Паэзія 30-40 гг. ХІХ ст. (Ян Чачот, Ігнат Легатовіч, Тадэвуш Лада-Заблоцкі) // Лекцыі па гісторыі беларускае літаратуры. БДУ, 2005.

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 {{Пісьменьнік
 | Імя                 = Ігнат Пётр Легатовіч
-| Арыгінал імя        = Ігнат Пётр Легатовіч, Ignacy Piotr Legatowicz
+| Арыгінал імя        =
 | Жанчына             =
 | Партрэт             =
@@ Радок 8: / Радок 8: @@
 | Імя пры нараджэньні =
 | Псэўданімы          =
-| Нарадзіўся          = [[30 ліпеня]] [[1796]] <br /> {{сьцяг Расеі}} маёнтак [[Малая Капліца]], [[Гарадзенскі павет (Расейская імпэрыя)|Гарадзенскі павет]], [[Слонімская губэрня]], [[Расейская імпэрыя]]
+| Нарадзіўся          = [[30 ліпеня]] [[1796]] <br />  маёнтак [[Малая Капліца]], [[Гарадзенскі павет (Расейская імпэрыя)|Гарадзенскі павет]], [[Слонімская губэрня]], [[Расейская імпэрыя]]
 | Памёр               = [[28 верасьня]] ([[10 кастрычніка]]) [[1867]]
 | Грамадзянства       =
-| Род дзейнасьці      =
+| Род дзейнасьці      = паэт, пэдагог
 | Гады актыўнасьці    =
 | Напрамак            =
@@ Радок 22: / Радок 22: @@
 }}
-'''Ігнат Пётр Легатовіч''', '''Ігнат Сымонавіч Легатовіч''' ({{lang-pl|Ignacy Piotr Legatowicz}}, [[30 ліпеня]] ([[10 жніўня]]) [[1796]], маёнтак [[Малая Капліца]], [[Гарадзенскі павет]] — [[28 верасьня]] ([[10 кастрычніка]]) [[1867]]) — беларускі і польскі паэт, пэдагог.
+'''Ігнат Пётар Сымонавіч Легатовіч''' ({{lang-pl|Ignacy Piotr Legatowicz}}, [[30 ліпеня]] ([[10 жніўня]]) [[1796]], маёнтак [[Малая Капліца]], [[Гарадзенскі павет]] — [[28 верасьня]] ([[10 кастрычніка]]) [[1867]]) — беларускі і польскі паэт, пэдагог.
 == Біяграфія ==
@@ Радок 31: / Радок 31: @@
 У [[1846]], страціўшы зрок, пераехаў у [[Менск]], дзе заняўся рэпэтытарства і літаратурнаю творчасьцю. Жыў бедна, бо не хапала пэнсіі. Часта наведваў дом [[Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч|Марцінкевічаў]].
+== Творчасьць ==
-== Літаратурная дзейнасьць ==
 Вершы і эпіграмы І. Легатовіча карысталіся вялікаю папулярнасьцю ў тагачасным грамадзтв. Паэт высьмейваў і агульначалавечыя заганы, і непрыстойныя паводзіны ды учынкі канкрэтных асобаў. Эпіграмы І. Легатовіча скіраваны супраць зладзеяў, п'яніцаў, злосных жонак і графаманаў. Асаблівы рахунак І. Легатовіч выстаўляў дактарам, лячэньне якіх не толькі спустошала кішэню хворага, але і скарачала век, магчыма тут выявіўся горкі жыцьцёвы вопыт паэта, бо страціўшы зрок, ён доўга і безвынікова спрабаваў вярнуць яго з дапамогаю мэдыцын.