Парасілавая ўстаноўка: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д r2.6.4) (робат дадаў: rue:Парова машына
д r2.7.1) (робат дадаў: ne:वाष्प इन्जिन
Радок 59: Радок 59:
[[ms:Enjin wap]]
[[ms:Enjin wap]]
[[nl:Stoommachine]]
[[nl:Stoommachine]]
[[ne:वाष्प इन्जिन]]
[[new:स्टिम इन्जिन]]
[[new:स्टिम इन्जिन]]
[[ja:蒸気機関]]
[[ja:蒸気機関]]
Радок 70: Радок 71:
[[ro:Motor cu abur]]
[[ro:Motor cu abur]]
[[qu:Wapsi kuyuchina]]
[[qu:Wapsi kuyuchina]]
[[ru:Паровая машина]]
[[rue:Парова машына]]
[[rue:Парова машына]]
[[ru:Паровая машина]]
[[simple:Steam engine]]
[[simple:Steam engine]]
[[sk:Parný stroj]]
[[sk:Parný stroj]]

Вэрсія ад 21:36, 29 верасьня 2011

Парасілавая ўстаноўка (ПСУ) — цеплавы рухавік, у якім рабочае цела мае фазывая пераўтварэньні.

Дадзенае вышэй азначэньне не агаворвае, якое менавіта фазавае пераўтварэньне ажыцьцяўляецца ў ПСУ, але ў сучасных устаноўках ажыцьцяўляецца фазавы пераход пара — вадкасьць. У якасьці рабочага цела могуць выкарыстоўвацца розныя рэчывы, якія ў дыяпазоне тэмпэратур і ціскаў, пры якіх працуе дадзенная машына, можа існаваць як у вадкасным, так і ў параабразным выглядзе. Але з-за шэрагу прычын (найперш бясьпечнасьць і таннасьць) найчасьцей выкарыстоўваецца вада.

ПСУ складаецца з аднаго або групы паравых катлоў, з аднаго або некалькі паравых рухавікоў (паравая машына, паравая турбіна), а таксама мае розныя дапаможныя прыстасаваньні. Паршнявая паравая машына зьявілася раней за паратурбінныя ўстаноўкі і доўгі час шырока выкарыстоўвалася ў розных сфэрах чалавечай дзейнасьці. Але на пачатку 20 стагодзьдзя яна была выцесьнена паршнявымі рухавікамі ўнутранага згараньня і электрарухавікамі. Сёньня ў асноўным выкарыстоўваюцца паратурбінныя ўстаноўкі для вытворчасьці электраэнэргіі.

Літаратура

  • Хрусталёв Б. М., Несенчук А. П., Раманюк В. Н. Техническая термодинамика. Часть 2. Мн.: УП «Технопринт», 2004. (на расейскай мове)

Вонкавыя спасылкі