Джузэпэ Вэрдзі: розьніца паміж вэрсіямі
KamikazeBot (гутаркі | унёсак) д r2.6.4) (робат дадаў: eml:Giuseppe Verdi |
Louperibot (гутаркі | унёсак) д r2.5.2) (робат зьмяніў: kk:Джузеппе Верди |
||
Радок 78: | Радок 78: | ||
[[jv:Giuseppe Verdi]] |
[[jv:Giuseppe Verdi]] |
||
[[ka:ჯუზეპე ვერდი]] |
[[ka:ჯუზეპე ვერდი]] |
||
[[kk: |
[[kk:Джузеппе Верди]] |
||
[[sw:Giuseppe Verdi]] |
[[sw:Giuseppe Verdi]] |
||
[[la:Iosephus Verdi]] |
[[la:Iosephus Verdi]] |
||
Радок 102: | Радок 102: | ||
[[ro:Giuseppe Verdi]] |
[[ro:Giuseppe Verdi]] |
||
[[qu:Giuseppe Verdi]] |
[[qu:Giuseppe Verdi]] |
||
⚫ | |||
[[rue:Джузеппе Верді]] |
[[rue:Джузеппе Верді]] |
||
⚫ | |||
[[sah:Дьузеппе Верди]] |
[[sah:Дьузеппе Верди]] |
||
[[sq:Giuseppe Verdi]] |
[[sq:Giuseppe Verdi]] |
Вэрсія ад 17:52, 9 жніўня 2011
Джузэпэ Вэрдзі | |
Giuseppe Verdi | |
Джузэпэ Вэрдзі ў 1876 | |
Род дзейнасьці | італьянскі кампазытар |
---|---|
Дата нараджэньня | 10 кастрычніка 1813 |
Месца нараджэньня | Ронкалэ Вэрдзі, Італія |
Дата сьмерці | 27 студзеня 1901 |
Месца сьмерці | Мілан, Італія |
Прычына сьмерці | інсульт |
Месца пахаваньня | |
Занятак | кампазытар, дырыгент, пісьменьнік, палітык |
Навуковая сфэра | акадэмічная музыка[d], музыка[1], опэра[1], conducting[d][1] і палітыка[1] |
Жанры | клясычная музыка і опэра |
Узнагароды | |
Сайт | verdi.san.beniculturali.it (італ.) |
Подпіс | |
Джузэ́пэ Фартуні́на Франчэ́ска Вэ́рдзі (па-італьянску: Giuseppe Fortunino Francesco Verdi, 1813—1901) — італьянскі кампазытар, цэнтральная постаць італьянскай опэрнай школы. Лепшыя яго опэры (Рыгалета, Травіята, Аіда), вядомыя багацьцем мэлядычнай выразнасьці, часта выконваюцца ў опэрных тэатрах усяго сьвету. У мінулым часта грэбліва згадваныя крытыкамі (за «патаканьне густам простых людзей», «спрошчаную паліфанію» і «бессаромнае мэлядраматызаваньне»), шэдэўры Вэрдзі зьяўляюцца асновай звычайнага опэрнага рэпэртуара праз паўтара стагодзьдзя пасьля іх напісаньня.
Біяграфія
Джузэппэ Вэрдзі, першы кампазытар італьянскай рамантычнай опэры, нарадзіўся ў вёсцы Ле Ронколе блізу Пармы 10 кастрычніка 1813 г. і быў сынам шынкара. Сваю першую музычную адукацыю ён атрымаў у арганіста Фэрдынанда Провэзі, недалёк ад места Бусэто, дзе ён вучыўся ў школе. Вэрдзі жыў у Бусэто ў доме гандляра Антоніё Барэзі, які дапамагаў яму грашыма і дачка якога, Маргарыта, стала яго першай жонкай. У 1832 ён імкнуўся паступіць у Кансэрваторыю Мілана, але спроба была неўдалай, таму што ён мог граць на фартэпіяна толькі на пачатковым узроўні і судзьдзі адзначылі яго як надта слабага. Ён пачаў атрымліваць прыватныя ўрокі ў Мілане разам зь Вінчэнцо Лавіна да 1835 г., калі ён вярнуўся ў Бусэто, дзе заняў пасаду арганіста. Пасьля тры гады, яго імкненьне пісаць для тэатру, прымусіла яго вярнуцца назад у Мілан, дзе сталася імпрэза яго першай опэры «Oberto» у 1839.
Сжрыя яго ўласных трагедыяў — сьмерць жонкі і іх абодвух дзецяў на працягу 22 месяцаў (1838—1840) — перарвалі кар’еру Вэрдзі, але ў 1842 г., ён у Мілане напісаў «Набука», першую опэру, якая мела вялікі посьпех. За наступнае дзесяцігодзьдзе ён абыйшоў ўсе вялікія опэрныя дамы ў Італіі і стварыў 18 опэраў за 15 год, кулмінацыйнымі зь якіх сталі — «Rigoletto» (1851), «Il Trovatore» («Трубадур», 1853), ды «La Traviata» («Злачынца», 1853).
На пачатку 1850-г, Вэрдзі стаў значнай міжнароднай постацьцю і ён выконваў даручэньні тэатру па-за межамі Італіі — «Les Vepres siciliennes» («Сыцыліянская ўсяночная», 1855), «Don Carlos» (1867), і выпраўленьне (1865) яго ранейшага «Макбэта» (1847) для Парыжа; «La Forza del destino» («Сіла лёсу», 1862) для Санкт-Пецярбургу; і «Aida» (1871), для новага опэрнага дому ў Каіры. На працягу таго пэрыяду ён пачаў улучацца ў палітыку і абраўся на тэрмін у першы Парлямэнт Італіі, пасьля аб’яднаньня краіны ў 1861 г. Гэтае абранне стала ня толькі пацьверджаньнем яго вялізнай папулярнасьці. Вэрдзі прэзэнтаваў патрыятычны элемэнт у яго опэрах, асабліва ў раньнім «Nabucco», а яго імя стала акронімам для «Vittorio Emanuele, Re D’Italia» («Віторыё Эмануэле кароль Італіі» — заклікаючы водгук палітычнаму аб’яднантню Італіі).
Пастля «Aida», Вэрдзі не працуе шмат з-за шлюбу на яго другой жонцы, спявачцы Джузжфіне Стрэпоні. У гэты час ён стварае толькі адну вялікую працу — «Рэквіем Масаў» (1874), у памяць раманіста Алесандра Манцоні. Ён вырашае скончыць сваю опэрную кар’еру, задавальняючы сабе выпраўленьнем больш раньніх опэраў. Але лёстка з баку публіцы, Джуліё Рыкорды і лібрэтысты Арыга Баіта, якія дапамаглі (1881) з выпраўленьнем Сымона Боканэгры 1857, спараджае спачатку першага «Otello» (1887) а затым «Falstaff» (1893). То дзьве опэры пастаўленыя па Шэксьпіру, адна трагічная, другая камічная, зьяўляюцца вянком яго сталаму веку. Вэрдзі памер у Мілане, 27 студзеня, 1901 г.
Вонкавыя спасылкі
Джузэпэ Вэрдзі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
- Афіцыйная старонка (італ.)
- Опэры Вэрдзі ў mp3 (італ.)
- Расейскі сайт прысьвечаны Вэрдзі (рас.)
Гэта — накід артыкула па музыцы. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |