Царква Праабражэньня Гасподняга (Новая Мыш)
| Помнік гісторыі | |
Царква Праабражэньня Гасподняга
| |
.jpg) Спаская царква
| |
| Краіна | Беларусь |
| Вёска | Новая Мыш |
| Каардынаты | 52°19′02.39″ пн. ш. 25°36′35.22″ у. д. / 52.3173306° пн. ш. 25.6097833° у. д.Каардынаты: 52°19′02.39″ пн. ш. 25°36′35.22″ у. д. / 52.3173306° пн. ш. 25.6097833° у. д. |
| Канфэсія | Беларускі экзахат |
| Эпархія | Пінская япархія |
| Архітэктурны стыль | псэўдарускі стыль[d] |
| Статус | Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь |
Царква Праабражэньня Гасподняга на мапе Беларусі   Царква Праабражэньня Гасподняга | |
 Царква Праабражэньня Гасподняга на Вікісховішчы
| |
Царква́ Праабражэ́ньня Гаспо́дняга[a] — помнік гісторыі другой паловы XIX стагодзьдзя (мураўёўка) у Новай Мышы. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка, на гістарычным Рынку пад адрасам вуліца Садовая, 1. Дзее. Твор архітэктуры расейскай эклектыкі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.
Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Драўляную царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы) у Новай Мышы збудавалі ў 1859 годзе.
Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Прыклад эклектычнай царкоўнай архітэктуры Расейскай імпэрыі. Гэта цэнтрычны крыжова-купальны храм, зрублена на высокім мураваным цокалі. Над 4-схільным дахам асноўнага кубападобнага аб’ёма ўзвышаецца пяць 8-гранных 2-ярусных барабанаў з шатрамі, завершанымі купаламі-цыбулінамі. Грані барабанаў афармляюцца кілепадобнымі шчытамі. У адным з купальных барабанаў месьціцца званіца з 4 званамі. Бакавыя прыдзелы завяршаюцца 2-граннымі шчытамі і праразаюцца здвоенымі аконнымі праёмамі з каляровымі вітражамі. Гарызантальна ашаляваныя фасады апярэзваюцца шырокімі кутнімі лапаткамі і вялізным карнізам, праразаюцца высокімі прастакутнымі аконнымі праёмамі ў разных ліштвах з мудрагелістым арнамэнтальным завяршэньнем. Галоўны ўваход з заходняга боку вылучаецца высокім цьвінтаром зь лесьвічным каскадам і прытворам з паўвальмавым дахам і купалам-цыбулінай на вільчыку.
Ва ўнутранай прасторы дамінуе малітоўная заля, у якую адкрываецца сьветлавы 8-гранны барабан, падтрыманы магутнымі рыгелямі і чатырма крыжовымі ў сечыве ўстоямі. Бакавыя прыдзелы, апсыда і прытвор адкрываюцца ў асноўны аб’ём шырокімі праёмамі з скошанымі верхнімі кутамі. У дэкоры выкарыстоўваюцца прастакутныя і фігурныя філёнгі ў фрызавай частцы. Апсыда вылучаецца выкананым у дрэве ў 2-й палове XІX ст. 1-ярусным іканастасам з цэнтральным кілепадобным франтонам. У інтэр’еры захоўваюцца абразы: «Спас Пантакратар» і «Маці Божая зь дзіцем» (канец XVIII ст.), «Аляксандар Неўскі» (XIX ст.)[1].
Царква атачаецца драўлянай агароджай з 3-пралётнымі аркавымі брамамі і старымі пасадкамі ліпы[2].
Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Гістарычныя здымкі
-
каля 1900 г. -
1915—1918 гг. -
1915—1918 гг. -
1916 г.
.jpg)
.jpg)
_(2).jpg)
_(2).jpg)
Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Назва царквы прыводзіцца паводле афіцыйнага тытулу Маскоўскага патрыярхату (рас. Церковь Преображения Господнего, Спасо-Преображенская церковь), тым часам беларускай гістарычнай традыцыі адпавядае назва царква Сьвятога Спаса або Спаская царква
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.
- ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка г. Баранавічы і Баранавіцкага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2000. С. 645—646.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка г. Баранавічы і Баранавіцкага р-на. — Мн.: БЕЛТА, 2000. — 736 с.: іл. ISBN 985-6302-28-5.
Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
|
Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь, шыфр 113Г000731 |