Царква Дабравешчаньня Багародзіцы (Друя)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Помнік сакральнай архітэктуры
Царква Дабравешчаньня Багародзіцы
Царква Дабравешчаньня Багародзіцы
Царква Дабравешчаньня Багародзіцы
Краіна Беларусь
Вёска Друя
Каардынаты 55°47′30.38″ пн. ш. 27°27′15.52″ у. д. / 55.7917722° пн. ш. 27.4543111° у. д. / 55.7917722; 27.4543111Каардынаты: 55°47′30.38″ пн. ш. 27°27′15.52″ у. д. / 55.7917722° пн. ш. 27.4543111° у. д. / 55.7917722; 27.4543111
Архітэктурны стыль барока і псэўдарускі стыль[d]
Царква Дабравешчаньня Багародзіцы на мапе Беларусі
Царква Дабравешчаньня Багародзіцы
Царква Дабравешчаньня Багародзіцы
Царква Дабравешчаньня Багародзіцы

Царква Дабравешчаньня Багародзіцы або Зьвеставаньня Багародзіцы — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Друі. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка, на гістарычнай Новай вуліцы[a]. Пры пабудове была ў юрысдыкцыі Сьвятога Пасаду, цяпер — у валоданьні Маскоўскага патрыярхату. Твор архітэктуры барока, мастацкае аблічча якога пацярпела ў выніку маскоўскай перабудовы.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вялікае Княства Літоўскае[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Царква. Я. Булгак, 1929 г.

Мураваную царкву ў Друі збудавалі ў XVIII ст.

Пад уладай Расейскай імпэрыі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Друя апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, царква працягвала дзеяць як уніяцкая.

Па гвалтоўнай ліквідацыі Грэцка-Каталіцкай (Уніяцкай) царквы ў 1839 годзе расейскія ўлады адабралі будынак царквы ў Сьвятога Пасаду і перадалі ў валоданьне Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы). У другой палове XIX ст. да царквы прыбудавалі званіцу.

Найноўшы час[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Па Другой сусьветнай вайне савецкія ўлады зачынілі царкву. У 1990-я гады будынак царквы перадалі Беларускаму экзархату Маскоўскага патрыярхату.

Архітэктура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Помнік архітэктуры барока. Да прастакутнага ў пляне будынка праз кароткую трапезную далучаецца 3-ярусная (васьмярык на 2 чацьверыках) шатровая званіца. Бакавыя фасады рытмічна падзяляюцца лучковымі аконнымі праёмамі і пілястрамі ў прасьценках, званіца апярэзваецца аркатурнымі пасамі[1].

Галерэя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гістарычная графіка[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гістарычныя здымкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Заўвагі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Друянава

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Кулагін А. Праваслаўныя храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік. — Менск: Беларуская Энцыкляпэдыя, 2007.— 653 с.: іл. ISBN 978-985-11-0389-4.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]