Франсуа Мітэран

Франсуа Мітэран
прэзыдэнт Францыі[d]
21 траўня 1981 — 17 траўня 1995
Папярэднік	Валеры Жыскар д’Эстэн
Наступнік	Жак Шырак
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
6 сьнежня 1962 — 2 красавіка 1967
Папярэднік	Jehan Faulquier[d]
Наступнік	Франсуа Мітэран
Mayor of Château-Chinon (Ville)[d]
1959 — 1981
Наступнік	René-Pierre Signé[d]
сэнатар Францыі[d]
8 ліпеня 1959 — 16 сакавіка 1961
Папярэднік	Jean Doussot[d]
Наступнік	Daniel Benoîst[d]
францускі сукнязь Андоры[d]
21 траўня 1981 — 17 траўня 1995
Папярэднік	Валеры Жыскар д’Эстэн
Наступнік	Жак Шырак
першы сакратар Французскай сацыялістычнай партыі[d]
16 чэрвеня 1971 — 24 студзеня 1981
Папярэднік	Alain Savary[d]
Наступнік	Ліянель Жаспен[d]
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
3 красавіка 1967 — 30 траўня 1968
Папярэднік	Франсуа Мітэран
Наступнік	Франсуа Мітэран
дэпутат Нацыянальнага сходу Францыі[d]
11 ліпеня 1968 — 1 красавіка 1973
Папярэднік	Франсуа Мітэран
Наступнік	Франсуа Мітэран
député de la Nièvre[d]
2 красавіка 1973 — 2 красавіка 1978
Папярэднік	Франсуа Мітэран
Наступнік	Франсуа Мітэран
député de la Nièvre[d]
3 красавіка 1978 — 22 траўня 1981
Папярэднік	Франсуа Мітэран
старшыня генэральнай рады[d]
1964 — 1981
Наступнік	Noël Berrier[d]
député de la Nièvre[d]
28 лістапада 1946 — 4 ліпеня 1951
député de la Nièvre[d]
5 ліпеня 1951 — 1 сьнежня 1955
député de la Nièvre[d]
19 студзеня 1956 — 8 сьнежня 1958
міністар юстыцыі Францыі[d]
22 студзеня 1947 — 22 кастрычніка 1947
Minister of Veterans Affairs[d]
24 лістапада 1947 — 6 ліпеня 1948
Minister for Overseas France[d]
12 ліпеня 1950 — 10 сакавіка 1951
Minister for Overseas France[d]
10 сакавіка 1951 — 11 жніўня 1951
Minister of European Affairs of France[d]
28 чэрвеня 1953 — 4 верасьня 1953
міністар унутраных справаў Францыі[d]
19 чэрвеня 1954 — 23 лютага 1955
Папярэднік	Léon Martinaud-Déplat[d]
Наступнік	Марыс Буржэс Мануры[d]
міністар юстыцыі Францыі[d]
1 лютага 1956 — 13 чэрвеня 1957
Папярэднік	Рабер Шуман[d]
Наступнік	Édouard Corniglion-Molinier[d]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	26 кастрычніка 1916(1916-10-26)[…] Жарнак
Памёр	8 студзеня 1996(1996-01-08)[…] (79 гадоў) VII акруга Парыжа[d], Парыж, Францыя або Парыж, Францыя
Партыя	Democratic and Socialist Union of the Resistance[d] (1964) Сацыялістычная партыя (1996) Federation of the Democratic and Socialist Left[d] (1968) Convention of Republican Institutions[d] (1971)
Адукацыя	юрыдычны факультэт Парыскага ўнівэрсытэту[d] Парыскі інстытут палітычных дасьледаваньняў[d]
Сужэнец	Даніэль Мітэран[d]
Дзеці	Жан-Крыстоф Мітэран[d], Gilbert Mitterrand[d], Mazarine Pingeot[d] і Hravn Forsne[d]
Бацька	Жазеф Мітэран[d]
Маці	Івон Ларэйн[d]
Узнагароды	honorary citizen of Frankfurt am Main[d] ганаровы доктар Нанкінскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Гданьскага ўнівэрсытэту[d] ганаровы доктар Льескага ўнівэрсытэту[d] (1992) ганаровы доктар Унівэрсытэту Бэн-Гурыёна[d] ганаровы доктар унівэрсытэту Васэда[d] (1982) ганаровы доктар Універсітэта Ка’Фаскары[d] Q110908232? Чалавек року паводле Financial Times[d] (1981)
Подпіс

Франсуа Марыс Адрыян Мары Мітэран (па-француску: François Maurice Adrien Marie Mitterrand; 26 кастрычніка 1916 — 8 студзеня 1996) — французскі палітык і дзяржаўны дзяяч, які займаў пасаду прэзыдэнта Францыі з 1981 па 1995 гады, то бок самы працяглы час займаў гэтую пасаду ў гісторыі Францыі. Як былы першы сакратар Сацыялістычнай партыі, ён быў першым левым палітыкам, які заняў пасаду прэзыдэнта ў час Пятай рэспублікі.

Дзякуючы ўплыву сям’і, Мітэран пачаў сваё палітычнае жыцьцё, грунтуючыся на правым каталіцкім нацыяналізьме. Служыў пры рэжыме Вішы ў ягоныя першыя гады існаваньня. Пасьля далучыўся да Супраціву, перайшоў у левы спэктар і некалькі разоў займаў пасаду міністра за часам Чацьвертай рэспублікі. Мітэран выступаў супраць усталяваньня Шарлем дэ Голем Пятай рэспублікі. Не зважаючы на тое, што часам быў палітычна ізаляванай асобай, ён пераўзыходзіў канкурэнтаў і быў лідэрам левых на прэзыдэнцкіх выбарах 1965 і 1974 гадоў, перш чым быў абраны прэзыдэнтам краіны на выбарах 1981 году. У 1988 годзе Мітэран быў пераабраны і заставаўся на пасадзе да 1995 году.

Мітэран запрасіў Камуністычную партыю ў свой першы ўрад, што на той час лічылася спрэчным рашэньнем. Тым ня менш, камуністы былі ўлучаныя ў якасьці малодшых партнэраў і замест таго, каб скарыстацца перавагамі, пабачылі, што іхняя падтрымка паменшылася, і ў рэшце рэшт пакінулі кабінэт у 1984 годзе.

Вонкавыя спасылкі

• Інстытут імя Франсуа Мітэрана.