Татарка (Іўеўскі раён)

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Татарка
трансьліт. Tatarka
Былая назва: Татаршчызна
Краіна: Беларусь
Вобласьць: Гарадзенская
Раён: Іўеўскі
Сельсавет: Трабскі
Насельніцтва: 4 чал. (2009)
Часавы пас: UTC+3
Тэлефонны код: +375 1595
Паштовы індэкс: 231352
СААТА: 4229851206
Нумарны знак: 4
Геаграфічныя каардынаты: 54°8′32″ пн. ш. 25°55′14″ у. д. / 54.14222° пн. ш. 25.92056° у. д. / 54.14222; 25.92056Каардынаты: 54°8′32″ пн. ш. 25°55′14″ у. д. / 54.14222° пн. ш. 25.92056° у. д. / 54.14222; 25.92056
Татарка на мапе Беларусі ±
Татарка
Татарка
Татарка
Татарка
Татарка
Татарка

Тата́рка[1] — хутар у Іўеўскім раёне Гарадзенскай вобласьці. Уваходзіць у склад Трабскага сельсавету.

Гісторыя[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У XVIII ст. маёнтак Татаршчызна ў Ашмянскім павеце Віленскага ваяводзтва. У 1735 г. адносілася да Трабскай парафіі, уласнасьць Дакурны.

У ХІХ — пачатку XX ст. вёска ў Трабскай воласьці Ашмянскага павету Віленскай губэрні, дзяржаўная ўласнасьць. У 1861 г. 24 рэвіскія душы, у 1897 г. 15 двароў, 76 жыхароў, у 1909 г. 15 двароў, 91 жыхар.

У 1921—1939 гг. у Трабскай гміне Валожынскага павету Наваградзкага ваяводзтва Польшчы. У 1921 г. 13 двароў, 55 жыхароў.

З 12 кастрычніка 1940 году вёска (16 двароў, 110 жыхароў) у Трабскім сельсавеце Юрацішкаўскага раёну. З чэрвеня 1941 г. да ліпеня 1944 г. пад нямецкай акупацыяй. У 1950 г. арганізаваны калгас «За мір». З 20 студзеня 1960 году ў Іўеўскім раёне. У 1970 г. 39 жыхароў. Пасьля ў складзе аграфірмы-калгасу «Трабы». У 1999 г. 8 двароў, 14 жыхароў.

Насельніцтва[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • 1999 год — 14 чалавек, 8 двароў
  • 2009 год — 4 чалавекі[2]

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9. (pdf) С. 237
  2. ^ Вынікі перапісу

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  • Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Іўеўскага раёна. — Мн.: БЕЛТА, 2002. — 510 с.: іл. ISBN 985-6302-45-5.