Тарасьніца
Тарасьніца (ад чэск. tarasnice; ад, магчыма, гішп. taraxia — «вялікая зьмяя»[1]) — эўрапейскі тып малакалібравай гарматы XV стагодзьдзя. Тып быў уведзены ў масавы ўжытак гусітамі і выкарыстоўваўся пераважна для непасрэднай агнявой падтрымкі.
Руля была адносна доўгая (21—29 кал.), жалезна-каваная, пазьней літая з бронзы і часта мела васьмікантовую форму, узмоцненую вакол каморы. Калібр складаў 4—10 см. Тарасьніцы стралялі на адлегласьць да 200—300 м каменнымі кулямі, пазьней каванымі і літымі жалезнымі кулямі, пазьней жалезнымі кулямі са сьвінцовай абалонкай. Найчасьцей гармата мела брусавы пераносны лафэт, часам з дугавым мэханізмам вэртыкальнага навядзеньня, і транспартавалася на вазах.
Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- ^ Пд.: Harald Skala. Geschichte der k. k. Artillerie.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Stanisław Kobielski. Polska broń palna. Zakład narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, 1975. 201 c.