Мар’ян Пецюкевіч: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д стыль
д артаграфія, пунктуацыя
Радок 1: Радок 1:
'''Мар’ян Пецюкевіч''' ([[24 верасьня]] [[1904]] [[Цяцеркі]], [[Браслаў]]шчына — [[13 верасьня]] [[1983]], [[Торунь]]) — беларускі этнограф і грамадзкі дзеяч.
'''Мар’ян Пецюкевіч''' ([[24 верасьня]] [[1904]] [[Цяцеркі]], [[Браслаў]]шчына — [[13 верасьня]] [[1983]], [[Торунь]]) — беларускі этнограф і грамадзкі дзяяч.


Навучаўся ў [[Беларуская гімназія ў Радашковічах|беларускай гімназіі ў Радашкавічах]] і [[Беларуская гімназія ў Вільні|беларускай гімназіі ў Вільні]], студыяваў этнаграфію ў Віленскім унівэрсытэце, якую закончыў у [[1938]]. Чалец [[Беларускі Студэнцкі Саюз|Беларускага Студэнцкага Саюзу]], [[Беларускі Інстытут Гаспадаркі і Культуры|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]], [[Беларускае Навуковае Таварыства|Беларускага Навуковага Таварыства]]. У [[1929]]—[[1931]] першы рэдактар часопіса «[[Шлях Моладзі]]».
Навучаўся ў [[Беларуская гімназія ў Радашковічах|беларускай гімназіі ў Радашкавічах]] і [[Беларуская гімназія ў Вільні|беларускай гімназіі ў Вільні]], студыяваў этнаграфію ў Віленскім унівэрсытэце, якую закончыў у [[1938]]. Чалец [[Беларускі Студэнцкі Саюз|Беларускага Студэнцкага Саюзу]], [[Беларускі Інстытут Гаспадаркі і Культуры|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]], [[Беларускае Навуковае Таварыства|Беларускага Навуковага Таварыства]]. У [[1929]]—[[1931]] першы рэдактар часопіса «[[Шлях Моладзі]]».
Радок 7: Радок 7:
У [[1949]] арыштаваны і сасланы ў [[Краснаярскі край]]. Там паўторна арыштаваны ў [[1953]] і сасланы ў [[Варкута|Варкуту]]. Вызвалены ў [[1957]] пасьля перагляду справы.
У [[1949]] арыштаваны і сасланы ў [[Краснаярскі край]]. Там паўторна арыштаваны ў [[1953]] і сасланы ў [[Варкута|Варкуту]]. Вызвалены ў [[1957]] пасьля перагляду справы.


З’ехаў у [[Польшча|Польшчу]] да сям’і. З [[1959]] па [[1970]] працаваў у Этнаграфічным музэі ў [[Торунь|Торуні]]. Пісаў карэспандэнцыі ў беластоцкую «[[Ніва (газэта)|Ніву]]».
Зьехаў у [[Польшча|Польшчу]] да сям’і. З [[1959]] па [[1970]] працаваў у Этнаграфічным музэі ў [[Торунь|Торуні]]. Пісаў карэспандэнцыі ў беластоцкую «[[Ніва (газэта)|Ніву]]».


== Творы ==
== Творы ==
* У пошуках зачараваных скарбаў (Вільня 1998)
* У пошуках зачараваных скарбаў (Вільня, 1998)
* Кара за службу народу (Беласток 20001)
* Кара за службу народу (Беласток, 2001)
* Мой дзёньнік. Пра падарожжа ў Рым (Вільня 2007)
* Мой дзёньнік. Пра падарожжа ў Рым (Вільня, 2007)
* Сляды незабыўных продкаў (Мінск 2007) — зборнік этнаграфічных артыкулаў
* Сляды незабыўных продкаў (Мінск, 2007) — зборнік этнаграфічных артыкулаў
* Лісты 1956—1982 (Беласток 2005) — лісты да розных асобаў
* Лісты 1956—1982 (Беласток, 2005) — лісты да розных асобаў


{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Пецюкевіч, Мар’ян}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Пецюкевіч, Мар’ян}}
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 24 верасьня]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 24 верасьня]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1904 годзе]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1904 годзе]]

[[Катэгорыя:Памерлі 13 верасьня]]
[[Катэгорыя:Памерлі 13 верасьня]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1983 годзе]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1983 годзе]]

Вэрсія ад 13:38, 25 лютага 2011

Мар’ян Пецюкевіч (24 верасьня 1904 Цяцеркі, Браслаўшчына — 13 верасьня 1983, Торунь) — беларускі этнограф і грамадзкі дзяяч.

Навучаўся ў беларускай гімназіі ў Радашкавічах і беларускай гімназіі ў Вільні, студыяваў этнаграфію ў Віленскім унівэрсытэце, якую закончыў у 1938. Чалец Беларускага Студэнцкага Саюзу, Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры, Беларускага Навуковага Таварыства. У 19291931 першы рэдактар часопіса «Шлях Моладзі».

У 1939 дырэктар Беларускага музэя ў Вільні. У час вайны пэўны час быў павятовым інспэктарам асьветы ў Ашмяне і выкладчыкам беларускай мовы ў Мэдычным інстытуце ў Новай Вілейцы.

У 1949 арыштаваны і сасланы ў Краснаярскі край. Там паўторна арыштаваны ў 1953 і сасланы ў Варкуту. Вызвалены ў 1957 пасьля перагляду справы.

Зьехаў у Польшчу да сям’і. З 1959 па 1970 працаваў у Этнаграфічным музэі ў Торуні. Пісаў карэспандэнцыі ў беластоцкую «Ніву».

Творы

  • У пошуках зачараваных скарбаў (Вільня, 1998)
  • Кара за службу народу (Беласток, 2001)
  • Мой дзёньнік. Пра падарожжа ў Рым (Вільня, 2007)
  • Сляды незабыўных продкаў (Мінск, 2007) — зборнік этнаграфічных артыкулаў
  • Лісты 1956—1982 (Беласток, 2005) — лісты да розных асобаў