Павал Курлоў: розьніца паміж вэрсіямі
д робат дадаў: be:Павел Рыгоравіч Курлоў |
|||
Радок 36: | Радок 36: | ||
У гады Першай сусьветнай вайны быў пры галоўным начальніку забесьпячэньня Паўночна-Заходняга фронту, затым памочнік галоўнага начальніка Дзьвінскага ваеннай акругі па грамадзянскай часткі У 1916 г. на працягу двух месяцаў знаходзіўся на пасадзе таварыша міністра ўнутраных спраў. |
У гады Першай сусьветнай вайны быў пры галоўным начальніку забесьпячэньня Паўночна-Заходняга фронту, затым памочнік галоўнага начальніка Дзьвінскага ваеннай акругі па грамадзянскай часткі У 1916 г. на працягу двух месяцаў знаходзіўся на пасадзе таварыша міністра ўнутраных спраў. |
||
== Замах на Курлова == |
|||
* [[Замах на Курлова]] |
|||
{{Накід:Асоба:Расейская імпэрыя}} |
{{Накід:Асоба:Расейская імпэрыя}} |
||
Вэрсія ад 17:11, 29 студзеня 2011
Павал Курлоў | |
Павел Григорьевич Курлов | |
Дата нараджэньня | 5 студзеня 1860 |
---|---|
Дата сьмерці | 20 чэрвеня 1923 |
Месца пахаваньня | |
Грамадзянства | Расейская імпэрыя |
Месца вучобы | |
Занятак | палітык |
Узнагароды |
Павел Рыгоравіч Курлоў (1860—1923) — расейскі дзяржаўны дзяяч.
Біяграфія
Нарадзіўся ў дваранскай сям’і. У 1879 годзе скончыў Мікалаеўскае кавалерыйскае вучылішча. Служыў у лейб-гвардыі Конна-гренадэрскага палка, у Таўрагенскай, Бакінскай, Пецярбурскай брыгадах памежнай варты.
У 1888 годзе скончыў Ваенна-юрыдычную акадэмію, служыў у пракурорскім наглядзе. Прыкамандзіраваны да пракурорскага нагляду Маскоўскай вайсковай акругі. З 1890 у ведамстве Міністэрства юстыцыі (таварыш пракурора Кастрамскога, Цьвярскога, Уладзімерскага, Маскоўскага акруговых судоў). У 1891 звольнены з ваеннай службы. З 1899 пракурор пры Валагодзкай акруговым судзе, з 1900 намесьнік пракурора Маскоўскай судовай палаты.
З 1903 году — Курскі віцэ-губэрнатар. З 1905 года менскі губэрнатар. Губэрнатарства яго прыйшлося на час рэвалюцыі 1905 году. Курлоў душыў рэвалюцыйныя выступленьні, на яго жыцьцё было некалькі замахаў.
З 1906 г. чалец Савета міністра ўнутраных спраў. У красавіку-жніўні 1907 году — в. а. віцэ-дырэктара дэпартамэнта паліцыі. З 1907 году — начальнік Галоўнага турэмнага кіраваньня міністэрства юстыцыі. З 1909 году — таварыш міністра ўнутраных спраў, загадчык паліцыяй, камандзір асобнага корпуса жандараў. Генэрал-лейтэнант. Пасьля забойства Сталыпіна ў 1911 годзе звольнены ў адстаўку.
У гады Першай сусьветнай вайны быў пры галоўным начальніку забесьпячэньня Паўночна-Заходняга фронту, затым памочнік галоўнага начальніка Дзьвінскага ваеннай акругі па грамадзянскай часткі У 1916 г. на працягу двух месяцаў знаходзіўся на пасадзе таварыша міністра ўнутраных спраў.
Гэта — накід артыкула пра асобу, зьвязаную з Расейскай імпэрыяй. Вы можаце дапамагчы Вікіпэдыі, пашырыўшы яго. |