Кастусь Езавітаў: розьніца паміж вэрсіямі
афармленьне |
|||
Радок 19: | Радок 19: | ||
| прэм'ер-міністар2 = |
| прэм'ер-міністар2 = |
||
| прэзыдэнт2 = |
| прэзыдэнт2 = |
||
| дата_нараджэньня = |
| дата_нараджэньня = {{Нарадзіўся|5|11|1893|0|1}} |
||
| месца_нараджэньня = <br />[[Дзьвінск]], [[Расейская імпэрыя]] |
| месца_нараджэньня = <br />[[Дзьвінск]], [[Расейская імпэрыя]] |
||
| дата_сьмерці = |
| дата_сьмерці = {{Памёр|23|5|1946}} |
||
| месца_сьмерці = <br />[[Менск]], [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]] |
| месца_сьмерці = <br />[[Менск]], [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]] |
||
| нацыянальнасьць = |
| нацыянальнасьць = |
||
| партыя = [[Беларуская сацыялістычная грамада]] |
| партыя = [[Беларуская сацыялістычная грамада]] |
||
| сужэнец = |
| сужэнец = |
||
| дзеці = |
| дзеці = |
||
| адукацыя = |
| адукацыя = |
||
| рэлігія = |
| рэлігія = |
||
| бацька = |
| бацька = |
||
| маці = |
| маці = |
||
| подпіс = |
| подпіс = |
||
| узнагароды = |
| узнагароды = |
||
}} |
}} |
||
'''Кастусь Барысавіч Езавітаў''' ([[5 лістапада]] [[1893]], [[Дзьвінск]], цяпер [[Латвія]] — [[23 траўня]] [[1946]], [[НКУС БССР|НКУС БССР]], [[Менск]], [[Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік|СССР]]) — беларускі палітычны, грамадзкі і ваенны |
'''Кастусь Барысавіч Езавітаў''' ([[5 лістапада]] [[1893]], [[Дзьвінск]], цяпер [[Латвія]] — [[23 траўня]] [[1946]], [[НКУС БССР|НКУС БССР]], [[Менск]], [[Саюз Савецкіх Сацыялістычных Рэспублік|СССР]]) — беларускі палітычны, грамадзкі і ваенны дзяяч, публіцыст, перакладчык, пэдагог. Псэўданім і крыптанімы: ''Кастусёнак''; ''К-нак''; ''К. Е.''; ''К. Ез.'' |
||
== Біяграфія == |
== Біяграфія == |
||
Радок 41: | Радок 41: | ||
Пасьля адступленьня бальшавікоў быў прызначаны камэндантам Менску і Менскага гарнізону. [[25 сакавіка]] 1918 удзельнічаў у абвяшчэньні [[БНР]], уваходзіў у склад [[Рада Беларускай Народнай Рэспублікі|Рады]]. Займаў пасаду народнага сакратара па вайсковых справах (міністра абароны). |
Пасьля адступленьня бальшавікоў быў прызначаны камэндантам Менску і Менскага гарнізону. [[25 сакавіка]] 1918 удзельнічаў у абвяшчэньні [[БНР]], уваходзіў у склад [[Рада Беларускай Народнай Рэспублікі|Рады]]. Займаў пасаду народнага сакратара па вайсковых справах (міністра абароны). |
||
У [[1919]]—[[1920]] гадох быў кіраўніком [[Вайскова-дыпляматычная місія БНР у Латвіі і Эстоніі|Вайскова-дыпляматычнай місіі БНР у Латвіі і Эстоніі]]. Наладзіў дыпляматычныя стасункі беларускага ўраду з урадамі [[Украіна|Ўкраіны]], [[Летува|Летувы]], [[Латвія|Латвіі]], [[Эстонія|Эстоніі]] і [[Фінляндыя|Фінляндыі]], зьвяртаўся з прозьбай аб ваеннай дапамозе да ўраду [[Злучаныя Штаты Амэрыкі|ЗША]]. Праводзіў працу па арганізацыі беларускага войска, пошуку сродкаў на яго ўзбраеньне. Арганізаваў пераход на службу БНР корпуса [[Станіслаў Булак-Балаховіч|С. Булак-Балаховіча]]. У траўні [[1920]] «за выдатную працу на карысьць Беларускай Народнай Рэспублікі» атрымаў званьне генэрал- |
У [[1919]]—[[1920]] гадох быў кіраўніком [[Вайскова-дыпляматычная місія БНР у Латвіі і Эстоніі|Вайскова-дыпляматычнай місіі БНР у Латвіі і Эстоніі]]. Наладзіў дыпляматычныя стасункі беларускага ўраду з урадамі [[Украіна|Ўкраіны]], [[Летува|Летувы]], [[Латвія|Латвіі]], [[Эстонія|Эстоніі]] і [[Фінляндыя|Фінляндыі]], зьвяртаўся з прозьбай аб ваеннай дапамозе да ўраду [[Злучаныя Штаты Амэрыкі|ЗША]]. Праводзіў працу па арганізацыі беларускага войска, пошуку сродкаў на яго ўзбраеньне. Арганізаваў пераход на службу БНР корпуса [[Станіслаў Булак-Балаховіч|С. Булак-Балаховіча]]. У траўні [[1920]] «за выдатную працу на карысьць Беларускай Народнай Рэспублікі» атрымаў званьне [[генэрал-маёр]]а. |
||
У [[1921]]—[[1944]] гадох жыў у [[Рыга|Рызе]], узначаліў Беларускае нацыянальнае аб’яднаньне ў Рызе. Дзякуючы Езавітаву беларуская супольнасьць тут сталася, бадай, найлепш арганізаванай за межамі [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]]. Ён быў намесьнікам старшыні таварыства «Бацькаўшчына» ў [[Латгалія|Латгаліі]], узначальваў беларускае выдавецтва, таварыства беларусаў-выбаршчыкаў, беларускіх настаўнікаў, навукова-краязнаўчае. Браў удзел у Праскай і Бэрлінскай палітычных канферэнцыях. Рэдагаваў газэту «Голас беларуса» і часопіс «Беларуская школа ў Латвіі». За сваю нацыянальную працу чатыры разы арыштоўваўся латвійскімі ўладамі (у 1924, 1930, 1933 і 1935). |
У [[1921]]—[[1944]] гадох жыў у [[Рыга|Рызе]], узначаліў Беларускае нацыянальнае аб’яднаньне ў Рызе. Дзякуючы Езавітаву беларуская супольнасьць тут сталася, бадай, найлепш арганізаванай за межамі [[Беларуская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка|БССР]]. Ён быў намесьнікам старшыні таварыства «Бацькаўшчына» ў [[Латгалія|Латгаліі]], узначальваў беларускае выдавецтва, таварыства беларусаў-выбаршчыкаў, беларускіх настаўнікаў, навукова-краязнаўчае. Браў удзел у Праскай і Бэрлінскай палітычных канферэнцыях. Рэдагаваў газэту «Голас беларуса» і часопіс «Беларуская школа ў Латвіі». За сваю нацыянальную працу чатыры разы арыштоўваўся латвійскімі ўладамі (у 1924, 1930, 1933 і 1935). |
||
У [[Другая сусьветная вайна|Другую сусьветную вайну]] займаўся арганізацыяй у Латвіі беларускіх школ. На [[Другі Ўсебеларускі кангрэс|Другім Усебеларускім кангрэсе]] быў абраны ў склад [[Беларуская Цэнтральная Рада|Беларускай Цэнтральнай Рады]], у [[1945]] годзе займаў пасаду вайсковага міністра ва ўрадзе БЦР. Затрыманы [[СМЕРШ]]ам у красавіку 1945 года. Паводле афіцыйнай |
У [[Другая сусьветная вайна|Другую сусьветную вайну]] займаўся арганізацыяй у Латвіі беларускіх школ. На [[Другі Ўсебеларускі кангрэс|Другім Усебеларускім кангрэсе]] быў абраны ў склад [[Беларуская Цэнтральная Рада|Беларускай Цэнтральнай Рады]], у [[1945]] годзе займаў пасаду вайсковага міністра ва ўрадзе БЦР. Затрыманы [[СМЕРШ]]ам у красавіку 1945 года. Паводле афіцыйнай вэрсіі, памёр падчас сьледзтва ад сухотаў і дыстрафіі [[23 траўня]] [[1946]], па іншых зьвестках расстраляны. |
||
== Творчасьць == |
== Творчасьць == |
||
Радок 57: | Радок 57: | ||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Езавітаў, Кастусь Барысавіч}} |
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Езавітаў, Кастусь Барысавіч}} |
||
[[Катэгорыя:Асобы па альфабэце]] |
|||
[[Катэгорыя:Вайскоўцы БНР]] |
[[Катэгорыя:Вайскоўцы БНР]] |
||
[[Катэгорыя:Міністры па вайсковых справах БНР]] |
[[Катэгорыя:Міністры па вайсковых справах БНР]] |
||
Радок 65: | Радок 64: | ||
[[Катэгорыя:Удзельнікі Другога ўсебеларускага кангрэсу]] |
[[Катэгорыя:Удзельнікі Другога ўсебеларускага кангрэсу]] |
||
[[Катэгорыя:Беларусы ў Латвіі]] |
[[Катэгорыя:Беларусы ў Латвіі]] |
||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 5 лістапада]] |
|||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1893 годзе]] |
|||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Дзьвінску]] |
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Дзьвінску]] |
||
[[Катэгорыя:Рэпрэсаваныя ў БССР]] |
[[Катэгорыя:Рэпрэсаваныя ў БССР]] |
||
[[Катэгорыя:Памерлі 23 траўня]] |
|||
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1946 годзе]] |
|||
[[Катэгорыя:Памерлі ў Менску]] |
[[Катэгорыя:Памерлі ў Менску]] |
||
[[Катэгорыя:Памерлі ад тубэркулёзу]] |
[[Катэгорыя:Памерлі ад тубэркулёзу]] |
Вэрсія ад 11:44, 13 сьнежня 2010
Кастусь Езавітаў | |
Міністар па вайсковых справах БНР | |
---|---|
21 лютага 1918 — травень 1918 | |
Вайсковы міністар ва ўрадзе Беларускай Цэнтральнай Рады | |
Асабістыя зьвесткі | |
Нарадзіўся: |
5 лістапада 1893 Дзьвінск, Расейская імпэрыя |
Памёр: |
23 траўня 1946 Менск, БССР |
Партыя: | Беларуская сацыялістычная грамада |
Адукацыя: | |
Кастусь Барысавіч Езавітаў (5 лістапада 1893, Дзьвінск, цяпер Латвія — 23 траўня 1946, НКУС БССР, Менск, СССР) — беларускі палітычны, грамадзкі і ваенны дзяяч, публіцыст, перакладчык, пэдагог. Псэўданім і крыптанімы: Кастусёнак; К-нак; К. Е.; К. Ез.
Біяграфія
Нарадзіўся ў сям’і кадравага афіцэра. У 1916 годзе скончыў Віцебскі настаўніцкі інстытут і Паўлаўскае ваеннае вучылішча. У 1913 стаў сябрам Беларускай Сацыялістычнай Грамады. У Першую сусьветную вайну праводзіў актыўную тлумачальную і арганізацыйную работу сярод салдатаў-беларусаў Паўночнага фронту. Быў абраны намесьнікам старшыні Цэнтральнай Беларускай вайсковай рады. У лютым 1918 стаў камэндантам Менску. За ўдзел у працы Першага Ўсебеларускага кангрэсу і дзейнасьць па стварэньні беларускага войска ў студзені 1918 быў арыштаваны ВЧК, але здолеў уцячы.
Пасьля адступленьня бальшавікоў быў прызначаны камэндантам Менску і Менскага гарнізону. 25 сакавіка 1918 удзельнічаў у абвяшчэньні БНР, уваходзіў у склад Рады. Займаў пасаду народнага сакратара па вайсковых справах (міністра абароны).
У 1919—1920 гадох быў кіраўніком Вайскова-дыпляматычнай місіі БНР у Латвіі і Эстоніі. Наладзіў дыпляматычныя стасункі беларускага ўраду з урадамі Ўкраіны, Летувы, Латвіі, Эстоніі і Фінляндыі, зьвяртаўся з прозьбай аб ваеннай дапамозе да ўраду ЗША. Праводзіў працу па арганізацыі беларускага войска, пошуку сродкаў на яго ўзбраеньне. Арганізаваў пераход на службу БНР корпуса С. Булак-Балаховіча. У траўні 1920 «за выдатную працу на карысьць Беларускай Народнай Рэспублікі» атрымаў званьне генэрал-маёра.
У 1921—1944 гадох жыў у Рызе, узначаліў Беларускае нацыянальнае аб’яднаньне ў Рызе. Дзякуючы Езавітаву беларуская супольнасьць тут сталася, бадай, найлепш арганізаванай за межамі БССР. Ён быў намесьнікам старшыні таварыства «Бацькаўшчына» ў Латгаліі, узначальваў беларускае выдавецтва, таварыства беларусаў-выбаршчыкаў, беларускіх настаўнікаў, навукова-краязнаўчае. Браў удзел у Праскай і Бэрлінскай палітычных канферэнцыях. Рэдагаваў газэту «Голас беларуса» і часопіс «Беларуская школа ў Латвіі». За сваю нацыянальную працу чатыры разы арыштоўваўся латвійскімі ўладамі (у 1924, 1930, 1933 і 1935).
У Другую сусьветную вайну займаўся арганізацыяй у Латвіі беларускіх школ. На Другім Усебеларускім кангрэсе быў абраны ў склад Беларускай Цэнтральнай Рады, у 1945 годзе займаў пасаду вайсковага міністра ва ўрадзе БЦР. Затрыманы СМЕРШам у красавіку 1945 года. Паводле афіцыйнай вэрсіі, памёр падчас сьледзтва ад сухотаў і дыстрафіі 23 траўня 1946, па іншых зьвестках расстраляны.
Творчасьць
Езавітаў напісаў шэраг кніг і артыкулаў па гісторыі нацыянальна-вызваленчага руху, беларусазнаўстве, аўтар лірычных вершаў, укладальнік школьных дапаможнікаў. Меў багаты кнігазбор, падрыхтаваў да друку невядомыя раней творы Максіма Багдановіча.
Літаратура
- Герасімаў В. Да праўды светлай, братка, йдзі!. — Полымя №2. — 1994.
- Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, 1794—1991. Энц. даведнік. У 10 т. Т. 1. — Мн:, 2003. ISBN 985-6374-04-9.
- Міхнюк У., Паўлаў Я. Канстанцін Езавітаў: матэрыялы да біяграфіі. — Маладосць №1. — 1995.
- Чэмер А. [Анішчык А.] Партрэты. — Вільня: 2001.
- Нарадзіліся 5 лістапада
- Нарадзіліся ў 1893 годзе
- Памерлі 23 траўня
- Памерлі ў 1946 годзе
- Выпускнікі Віцебскага дзяржаўнага ўнівэрсытэту
- Вайскоўцы БНР
- Міністры па вайсковых справах БНР
- Міністры БНР
- Беларускія генэралы
- Удзельнікі Першага ўсебеларускага кангрэсу
- Удзельнікі Другога ўсебеларускага кангрэсу
- Беларусы ў Латвіі
- Нарадзіліся ў Дзьвінску
- Рэпрэсаваныя ў БССР
- Памерлі ў Менску
- Памерлі ад тубэркулёзу