Анатоль Грыцкевіч: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
W (гутаркі | унёсак)
д +картка
дапаўненьне
Радок 19: Радок 19:
| Сайт =
| Сайт =
}}
}}
'''Анато́ль Пятро́віч Грыцке́віч''' ([[31 студзеня]] [[1929]], [[Менск]]) — беларускі гісторык. Чалец-карэспандэнт [[Міжнародная акадэмія навук Эўразіі|Міжнароднай акадэміі навук Эўразіі]] ([[1996]]), доктар гістарычных навук ([[1986]]), прафэсар ([[1987]]).
'''Анато́ль Пятро́віч Грыцке́віч''' ([[31 студзеня]] [[1929]], [[Менск]]) — беларускі гісторык. Чалец-карэспандэнт [[Міжнародная акадэмія навук Эўразіі|Міжнароднай акадэміі навук Эўразіі]] ([[1996]]), доктар гістарычных навук ([[1986]]), прафэсар ([[1987]]). Брат [[Валянцін Грыцкевіч|В. Грыцкевіча]].


== Біяграфія ==
У [[1950]] скончыў [[Менскі мэдычны інстытут]]. У [[1955]] — [[Менскі пэдагагічны інстытут замежных моваў]], у [[1958]] — [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт]]. 3 [[1959]] працаваў у інстытуце гісторыі АН Беларусі, з [[1975]] загаднік катэдры ў Менскім інстытуце культуры (з [[1993]] Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту культуры), дырэктар [[Беларускі інстытут Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропы|Беларускага інстытуту Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропы]] ([[1996]]).
У [[1950]] скончыў [[Менскі мэдычны інстытут]]. У [[1955]] — [[Менскі пэдагагічны інстытут замежных моваў]], у [[1958]] — [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт]]. Працаваў [[лекар]]ам<ref>Грыцкевіч Анантоль Пятровіч // {{Літаратура/ЭГБ|3к}} С. 165.</ref>. 3 [[1959]] у інстытуце гісторыі АН Беларусі, з [[1975]] загаднік катэдры Менскага інстытуту культуры (з [[1993]] Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту культуры), адначасна ў [[1996]]—[[2000]] дырэктар [[Беларускі інстытут Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропы|Беларускага інстытуту Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропы]].


Дасьледуе гісторыю [[Беларусь|Беларусі]] пэрыяду фэадалізму, прыватнаўласьніцкія [[места|месты]], гістарыяграфію. Аўтар публікацыяў па гісторыі [[шляхта|шляхецкага стану]], генэалёгіі [[шляхта|шляхты]] і выбранцаў. Вывучае рэлігійныя праблемы ў [[ВКЛ|Вялікім Княстве Літоўскім]], становішча праваслаўнай царквы, вуніяцтва.<ref>{{Літаратура/Памяць/Менск|1к}} С. 489</ref>
Дасьледуе гісторыю [[Беларусь|Беларусі]] пэрыяду фэадалізму, прыватнаўласьніцкія [[места|месты]], гістарыяграфію. Вывучае рэлігійныя праблемы ў [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікім Княстве Літоўскім]], становішча праваслаўнай царквы, вуніяцтва<ref>{{Літаратура/Памяць/Менск|1к}} С. 489.</ref>. Таксама дасьледуе гісторыю Беларусі часоў барацьбы за незалежнасьць, [[Слуцкі збройны чын]], беларуска-летувіскія адносіны<ref>Грыцкевіч Анантоль Пятровіч // {{Літаратура/ЭВКЛ|1к}} С. 558.</ref>.


== Працы ==
== Працы ==
У манаграфіях «Частновладельческие города Белоруссии в ХVI—ХVIII вв.» ([[1975]]), «Социальная борьба горожан Белоруссии в ХVI—ХVIII вв.» ([[1979]]) вызначыў колькасьць прыватнаўласьніцкіх местаў, іхнія тыпы, узровень эканамічнага разьвіцьця, сыстэму кіраваньня, іхнюю ролю як вайсковай апоры, грунтоўна прааналізваў [[Магдэбурскае права]].<ref>{{Літаратура/Гістарыяграфія гісторыі Беларусі|к}} С. 277</ref>
У манаграфіях «Частновладельческие города Белоруссии в ХVI—ХVIII вв.» ([[1975]]), «Социальная борьба горожан Белоруссии в ХVI—ХVIII вв.» ([[1979]]) вызначыў колькасьць прыватнаўласьніцкіх местаў, іхнія тыпы, узровень эканамічнага разьвіцьця, сыстэму кіраваньня, іхнюю ролю як вайсковай апоры, грунтоўна прааналізваў [[Магдэбурскае права]]<ref>{{Літаратура/Гістарыяграфія гісторыі Беларусі|к}} С. 277.</ref>.


Аўтар публікацыяў па гісторыі [[шляхта|шляхецкага стану]], генэалёгіі [[шляхта|шляхты]] і выбранцаў.
* «Древний город на Случи». — Мн.: Полымя, 1985. 158 ст.
* «Древний город на Случи». — Мн.: Полымя, 1985. 158 ст.
* Вакол «Слуцкага паўстання» (Барацьба з контррэвалюцыяй у Беларусі ў апошні перыяд грамадзянскай вайны). — Мн., 1987. — 64 с.
* Вакол «Слуцкага паўстання» (Барацьба з контррэвалюцыяй у Беларусі ў апошні перыяд грамадзянскай вайны). — Мн., 1987. — 64 с.
Радок 48: Радок 50:


== Літаратура ==
== Літаратура ==
* {{Літаратура/ЭГБ|3}}
* {{Літаратура/ЭВКЛ|1}}
* {{Літаратура/Памяць/Менск|1}}
* {{Літаратура/Памяць/Менск|1}}
* {{Літаратура/Гістарыяграфія гісторыі Беларусі}}
* {{Літаратура/Гістарыяграфія гісторыі Беларусі}}

Вэрсія ад 18:07, 3 лістапада 2010

Анато́ль Пятро́віч Грыцке́віч
Дата нараджэньня 31 студзеня 1929 (95 гадоў)
Месца нараджэньня Менск
Дата сьмерці 20 студзеня 2015(2015-01-20) (85 гадоў)
Месца сьмерці
Месца пахаваньня
Грамадзянства Беларусь
Месца вучобы Менскі мэдычны інстытут
Занятак навуковец
Навуковая сфэра гісторыя
Месца працы Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт культуры
Навуковая ступень доктар гістарычных навук[d] (1986)

Анато́ль Пятро́віч Грыцке́віч (31 студзеня 1929, Менск) — беларускі гісторык. Чалец-карэспандэнт Міжнароднай акадэміі навук Эўразіі (1996), доктар гістарычных навук (1986), прафэсар (1987). Брат В. Грыцкевіча.

Біяграфія

У 1950 скончыў Менскі мэдычны інстытут. У 1955 — Менскі пэдагагічны інстытут замежных моваў, у 1958 — Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт. Працаваў лекарам[1]. 3 1959 — у інстытуце гісторыі АН Беларусі, з 1975 загаднік катэдры Менскага інстытуту культуры (з 1993 — Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту культуры), адначасна ў 19962000 дырэктар Беларускага інстытуту Цэнтральнай і Ўсходняй Эўропы.

Дасьледуе гісторыю Беларусі пэрыяду фэадалізму, прыватнаўласьніцкія месты, гістарыяграфію. Вывучае рэлігійныя праблемы ў Вялікім Княстве Літоўскім, становішча праваслаўнай царквы, вуніяцтва[2]. Таксама дасьледуе гісторыю Беларусі часоў барацьбы за незалежнасьць, Слуцкі збройны чын, беларуска-летувіскія адносіны[3].

Працы

У манаграфіях «Частновладельческие города Белоруссии в ХVI—ХVIII вв.» (1975), «Социальная борьба горожан Белоруссии в ХVI—ХVIII вв.» (1979) вызначыў колькасьць прыватнаўласьніцкіх местаў, іхнія тыпы, узровень эканамічнага разьвіцьця, сыстэму кіраваньня, іхнюю ролю як вайсковай апоры, грунтоўна прааналізваў Магдэбурскае права[4].

Аўтар публікацыяў па гісторыі шляхецкага стану, генэалёгіі шляхты і выбранцаў.

  • «Древний город на Случи». — Мн.: Полымя, 1985. 158 ст.
  • Вакол «Слуцкага паўстання» (Барацьба з контррэвалюцыяй у Беларусі ў апошні перыяд грамадзянскай вайны). — Мн., 1987. — 64 с.
  • Якой быць беларускай гістарычнай навуцы // Полымя. — 1992. — № 5. — С. 202—228.
  • Бітва пад Оршай 8 верасня 1514 г. // Спадчына, 1992. — № 6.
  • Шляхта Вялікага княства Літоўскага да Люблінскай уніі 1569 году // Годнасьць. — 1993. — № 1. — С. 16—27.
  • Грыцкевіч А. Слуцкае паўстанне 1920 г. — збройны чын у барацьбе за незалежнасць Беларусі // Спадчына. — 1993. — № 2. — С. 2-1.
  • Як выйсці з крызісу // Беларускі гістарычны часопіс. — 1993. — № 4. — С. 117—119.
  • Погляды Усевалада Ігнатоўскага на гісторыю Беларусі феадальнага перыяду // Беларусика = Albaruthenika: Кн. 3: Нацыянальныя і рэгіянальныя культуры, іх узаемадзеянне. – Мн.: Навука і тэхніка, 1994. — С. 64—70.
  • Актуальныя праблемы беларускай гістарычнай навукі і адукацыі // Наш Радавод. — Кн. 6. — Ч.1. — Гродна, 1994. — С. 7—21.
  • Сённяшнія клопаты беларускай гістарыяграфіі // Белорусский сб. — Вып. 1. — СПб., 1998. — С. 7—15.
  • Заняпад беларускай мовы ў Беларуска-Літоўскім гаспадарстве ў ХVІІІ стагоддзі // Аняменне. З кронікі знішчэння беларускай мовы. — Вільня: Gudas, 2000.
  • Каранацыя Міндоўга як дзяржаўны акт // Даклад на круглым стале «Каранацыя Міндоўга на караля і ўтварэнне новай дзяржавы на тэрыторыі Беларусі» / Скарынаўскі Цэнтр, 27 чэрвеня 2003.
  • Дзень беларускай вайсковай славы // Наша слова. — 2003. — 3 верасня.
  • Аршанская бітва 1514 года і яе ўдзельнікі // Наша слова. — 2005. — 31 жніўня.
  • Старонкі нашай мінуўшчыны — Мн.: Кнігазбор, 2009. — 468 с.

Крыніцы

  1. ^ Грыцкевіч Анантоль Пятровіч // ЭГБ. — Мн.: 1996 Т. 3. С. 165.
  2. ^ Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. Кн. 1. — Мн., 2001. С. 489.
  3. ^ Грыцкевіч Анантоль Пятровіч // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 1. С. 558.
  4. ^ Белазаровіч В. А. Гістарыяграфія гісторыі Беларусі: вучэб. дапаможнік; Установа Адукацыі «Гродзенскі Дзярж. Ун-т імя Я.Купалы». — Гродна : ГрДУ, 2006. С. 277.

Літаратура

Вонкавыя спасылкі