Мар’ян Пецюкевіч: розьніца паміж вэрсіямі
Vera.tetrix (гутаркі | унёсак) вікіфікацыя, выпраўленьне спасылак |
д стыль |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Мар’ян Пецюкевіч''' ([[24 верасьня]] [[1904]] [[Цяцеркі]], [[Браслаў]]шчына — [[13 верасьня]] [[1983]], [[Торунь]]) — беларускі этнограф і грамадзкі дзеяч |
'''Мар’ян Пецюкевіч''' ([[24 верасьня]] [[1904]] [[Цяцеркі]], [[Браслаў]]шчына — [[13 верасьня]] [[1983]], [[Торунь]]) — беларускі этнограф і грамадзкі дзеяч. |
||
Навучаўся ў [[Беларуская гімназія ў Радашковічах|беларускай гімназіі ў Радашкавічах]] і [[Беларуская гімназія ў Вільні|беларускай гімназіі ў Вільні]], студыяваў этнаграфію ў Віленскім унівэрсытэце, якую закончыў у [[1938]]. Чалец [[Беларускі Студэнцкі Саюз|Беларускага Студэнцкага Саюзу]], [[Беларускі Інстытут Гаспадаркі і Культуры|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]], [[Беларускае Навуковае Таварыства|Беларускага Навуковага Таварыства]]. У [[1929]]—[[1931]] першы рэдактар часопіса «[[Шлях Моладзі]]». |
Навучаўся ў [[Беларуская гімназія ў Радашковічах|беларускай гімназіі ў Радашкавічах]] і [[Беларуская гімназія ў Вільні|беларускай гімназіі ў Вільні]], студыяваў этнаграфію ў Віленскім унівэрсытэце, якую закончыў у [[1938]]. Чалец [[Беларускі Студэнцкі Саюз|Беларускага Студэнцкага Саюзу]], [[Беларускі Інстытут Гаспадаркі і Культуры|Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры]], [[Беларускае Навуковае Таварыства|Беларускага Навуковага Таварыства]]. У [[1929]]—[[1931]] першы рэдактар часопіса «[[Шлях Моладзі]]». |
Вэрсія ад 23:58, 24 кастрычніка 2010
Мар’ян Пецюкевіч (24 верасьня 1904 Цяцеркі, Браслаўшчына — 13 верасьня 1983, Торунь) — беларускі этнограф і грамадзкі дзеяч.
Навучаўся ў беларускай гімназіі ў Радашкавічах і беларускай гімназіі ў Вільні, студыяваў этнаграфію ў Віленскім унівэрсытэце, якую закончыў у 1938. Чалец Беларускага Студэнцкага Саюзу, Беларускага Інстытуту Гаспадаркі і Культуры, Беларускага Навуковага Таварыства. У 1929—1931 першы рэдактар часопіса «Шлях Моладзі».
У 1939 дырэктар Беларускага музэя ў Вільні. У час вайны пэўны час быў павятовым інспэктарам асьветы ў Ашмяне і выкладчыкам беларускай мовы ў Мэдычным інстытуце ў Новай Вілейцы.
У 1949 арыштаваны і сасланы ў Краснаярскі край. Там паўторна арыштаваны ў 1953 і сасланы ў Варкуту. Вызвалены ў 1957 пасьля перагляду справы.
З’ехаў у Польшчу да сям’і. З 1959 па 1970 працаваў у Этнаграфічным музэі ў Торуні. Пісаў карэспандэнцыі ў беластоцкую «Ніву».
Творы
- У пошуках зачараваных скарбаў (Вільня 1998)
- Кара за службу народу (Беласток 20001)
- Мой дзёньнік. Пра падарожжа ў Рым (Вільня 2007)
- Сляды незабыўных продкаў (Мінск 2007) — зборнік этнаграфічных артыкулаў
- Лісты 1956—1982 (Беласток 2005) — лісты да розных асобаў