Іван Ермачэнка: розьніца паміж вэрсіямі
д робат зьмяніў: be:Іван Абрамавіч Ермачэнка; касмэтычныя зьмены |
артаграфія, выпраўленьне спасылак, дапаўненьне, стыль |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
''' |
'''Іва́н Абра́мавіч Ермачэ́нка''' ([[13 траўня]] [[1894]], в. [[Капачэўка]] [[Барысаўскі павет|Барысаўскага павету]] [[Менская губэрня|Менскае губэрні]] — [[25 лютага]] [[1970]], штат [[Флярыда]], [[ЗША]]) — беларускі палітычны дзяяч, публіцысты. |
||
== Біяграфія == |
|||
| ⚫ | Зь сялянскае сям’і. У [[1914]] скончыў школу прапаршчыкаў; удзельнік [[Першая сусьветная вайна|1-е сусьветнай вайны]]. У грамадзянскую вайну ў [[Расея|Расеі]] ваяваў на баку белае арміі; быў ад’ютантам генэрала [[ |
||
| ⚫ | Зь сялянскае сям’і. У [[1914]] скончыў школу прапаршчыкаў; удзельнік [[Першая сусьветная вайна|1-е сусьветнай вайны]]. У грамадзянскую вайну ў [[Расея|Расеі]] ваяваў на баку белае арміі; быў ад’ютантам генэрала [[Пётар Урангель|П. Урангеля]]. У [[1920]] эвакуяваўся ў [[Турэччына|Турэччыну]]. Там далучыўся да беларускага руху. У [[1921]] у рангу палкоўніка прадстаўнік ураду [[БНР]] у [[Канстантынопаль|Канстантынопалі]] й генэральны консул на Балканах; заснаваў консульскія аддзелы БНР у [[Югаславія|Югаславіі]] й [[Баўгарыя|Баўгарыі]]. У [[1922]] намесьнік міністра замежных справаў БНР у [[Коўна|Коўні]]. Пераехаў у [[Прага|Прагу]], дзе ў [[1929]] скончыў мэдычны факультэт [[Карлаў унівэрсытэт|Карлава ўнівэрсытэту]]. Падчас навучаньня ўваходзіў у кіраўніцтва шэрагу беларускіх студэнцкіх арганізацыяў: [[Беларускі Сялянскі Саюз|Беларускага Сялянскага Саюзу]], [[Беларуская Грамада|Беларускае Грамады]] й іншых. Фундатар часопісу «[[Іскры Скарыны]]». Ад [[1938]] — куратар беларуска-нямецкага супрацоўніцтва. Ад кастрычніку [[1941]] у [[Менск]]у; узначальваў створаную ім [[Беларуская Народная Самапомач|Беларускую народную самапомач (БНС)]], адзіную дазволеную немцамі беларускую арганізацыю на той час. [[22 чэрвеня]] [[1942]] узначаліў [[Беларускія мужы даверу|Беларускіх мужоў даверу]] й стаў дарадцам генэральнага камісара Беларусі [[Вільґельм Кубэ|В.Кубэ]]. Друкаваўся ў «Менскай (Беларускай) газэце». З дазволу В.Кубэ пачаў ствараць [[Беларускі Корпус Самааховы]]. Увесну [[1943]] падчас кампаніі [[СС]] і [[паліцыя|паліцыі]] супраць В.Кубэ зьняты з усіх пасадаў. [[27 красавіка]] [[1943]] высланы ў Прагу, дзе быў арыштаваны [[гестапа]]м па справе забойства Кубэ. Напачатку [[1945]] выехаў на захад [[Нямеччына|Нямеччыны]]. Уваходзіў у склад [[БЦР]]. |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== Спасылкі == |
== Спасылкі == |
||
[http://bielns.org/jermacenka.html Ермачэнка Іван] |
* [http://bielns.org/jermacenka.html Ермачэнка Іван] |
||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Ермачэнка, Іван}} |
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Ермачэнка, Іван}} |
||
Вэрсія ад 12:10, 11 кастрычніка 2010
Іва́н Абра́мавіч Ермачэ́нка (13 траўня 1894, в. Капачэўка Барысаўскага павету Менскае губэрні — 25 лютага 1970, штат Флярыда, ЗША) — беларускі палітычны дзяяч, публіцысты.
Біяграфія
Зь сялянскае сям’і. У 1914 скончыў школу прапаршчыкаў; удзельнік 1-е сусьветнай вайны. У грамадзянскую вайну ў Расеі ваяваў на баку белае арміі; быў ад’ютантам генэрала П. Урангеля. У 1920 эвакуяваўся ў Турэччыну. Там далучыўся да беларускага руху. У 1921 у рангу палкоўніка прадстаўнік ураду БНР у Канстантынопалі й генэральны консул на Балканах; заснаваў консульскія аддзелы БНР у Югаславіі й Баўгарыі. У 1922 намесьнік міністра замежных справаў БНР у Коўні. Пераехаў у Прагу, дзе ў 1929 скончыў мэдычны факультэт Карлава ўнівэрсытэту. Падчас навучаньня ўваходзіў у кіраўніцтва шэрагу беларускіх студэнцкіх арганізацыяў: Беларускага Сялянскага Саюзу, Беларускае Грамады й іншых. Фундатар часопісу «Іскры Скарыны». Ад 1938 — куратар беларуска-нямецкага супрацоўніцтва. Ад кастрычніку 1941 у Менску; узначальваў створаную ім Беларускую народную самапомач (БНС), адзіную дазволеную немцамі беларускую арганізацыю на той час. 22 чэрвеня 1942 узначаліў Беларускіх мужоў даверу й стаў дарадцам генэральнага камісара Беларусі В.Кубэ. Друкаваўся ў «Менскай (Беларускай) газэце». З дазволу В.Кубэ пачаў ствараць Беларускі Корпус Самааховы. Увесну 1943 падчас кампаніі СС і паліцыі супраць В.Кубэ зьняты з усіх пасадаў. 27 красавіка 1943 высланы ў Прагу, дзе быў арыштаваны гестапам па справе забойства Кубэ. Напачатку 1945 выехаў на захад Нямеччыны. Уваходзіў у склад БЦР.
Ад 1948 на эміграцыі ў ЗША; працаваў лекарам. Адзін з заснавальнікаў Злучанага беларуска-амэрыканскага дапамогавага камітэту ў Саўт-Рывэры (штат Нью-Джэрсі). Публікаваўся ў часопісы «Беларус у Амэрыцы».