Гайнрых Бёль

Генрых Бёль

Генрых Бёль (па-нямецку: Heinrich Böll) (21 сьнежня 1917, Кёльн — 16 ліпеня 1985, Кройцаў-Лангэнбройх) — нямецкі пісьменьнік і перакладчык, атрымаў Нобэлеўскую прэмію ў галіне літаратуры (1972).

Жыцьцё

Генрых Бёль нарадзіўся ў Кёльне. Ён быў шостым дзіцём у сям'і і трэцім сынам свайго бацькі (маці Генрыха, Марыя, была другой жонкай Віктара Бёля).

З 1924 да 1928 гадох ён наведваў каталіцкую школу, пасьля перайшоў у дзяржаўную гуманітарную гімназію імя кайзэра Вільгельма. У 1937 годзе Генрых пачаў працаваць у кніжнай краме ў Боне - у гэты час ён упершыню паспрабаваў сябе ў якасьці пісьменьніка. Улетку 1939 году ён паступае ў Кёльнскі ўнівэрсытэт на факультэт германістыкі і клясычнай філялёгіі, аднак у хуткім часе ён вымушаны пачаць службу ў Вэрмахце. У красавіку 1945 году Бёль трапіў у палон да амэрыканцаў, але быў вызвалены ўжо ў верасьні.

У 1942 годзе падчас франтавога водпуску ён ажаніўся з Annemarie Çech. Яго першы сын Крыстоф не пражыў і году пасьля свайго нараджэньня ў 1945. Сыны Раймунд, Рэнэ і Вінцэнт нарадзіліся ў 1947, 1948 і 1950 гг.

Пасьля вайны Бёль працягваў пісаць, паралельна працуючы ў розных месцах. Ён таксама працягнуў навучаньне ў Кёльнскім унівэрсытэце. У гэты час сям'я жыла ў асноўным на заробак жонкі. Першыя аповяды Генрыха Бёля былі надрукаваныя ў 1947 годзе.

З 1970 да 1972 гг. Бёль узначальваў нямецкі ПЭН-Цэнтар, а з 1971 да 1974 гг. быў прэзыдэнтам міжнароднага ПЭН-Цэнтру.

У 1972 годзе Генрых Бёль стаў ляўрэятам Нобэлеўскай прэміі ў галіне літаратуры.

Памёр пісьменьнік 16 ліпеня 1985 году.

Зьнешнія спасылкі

• Афіцыйная старонка, прысьвечаная Генрыху Бёлю (па-нямецку)
• Творы Генрыха Бёля на Беларускай Палічцы
• Апавяданьне "Мой сумны твар" у перакладзе Алеся Пяткевіча (па-беларуску)
• Апавяданьне "Мой сумны твар" у перакладзе Раісы Крывальцэвіч (па-беларуску)