Канцэпт (лінгвакультуралёгія): розьніца паміж вэрсіямі
д артаграфiя :) |
д - Interwikis на Cэмантыка |
||
Радок 11: | Радок 11: | ||
[[Катэгорыя:Мовазнаўства]] |
[[Катэгорыя:Мовазнаўства]] |
||
[[de:Semantik]] |
|||
[[en:Semantics]] |
|||
[[pl:Semantyka]] |
|||
[[ru:Концепт]] |
[[ru:Концепт]] |
Вэрсія ад 17:50, 14 лістапада 2006
Канцэ́́пт — згустак культуры, сукупнасць уяўленняў і асацыяцый, звязаных з пэўным словам, якія кансалідуюцца ў свядомасці чалавека [Степанов 1997: 40]. Iнакш кажучы, гэта слова, значэнне якога шырэй за тлумачэнне ў слоўніку агульналінгвістычнага тыпу і раскрываецца праз апеляцыю да карціны свету. Прыклад: душа, сцяна, вада, сем.
Так, значэннi канцэпта сцяна: слоўнiкавыя + тыя агульныя для людзей уяўленнi i асацыяцыi, якiмi мы aбавязаны фальклору, Пiнк Флоiд, Быкаву i г.д. У адрозненне ад паняцця канцепт не толькi мыслiцца, ён перажываецца. З’яўляючыся своеасаблівым носьбітам інфармацыі, ён адсылае нас да мноства міфалагічных, фальклорных, мастацкіх і літаратурных крыніц. Канцэпт валодае здольнасцю замяняць сабою мноства прадметаў, інфармацыю пра якія ён аб’яднаў у сабе.
Паняцце канцэптасфера (мовы і культуры) у навуковае асяроддзе увёў Д.С. Ліхачоў. Займалiся даследваннем канцэптаў Вяжбіцкая, Булыка, Фрумкiна, Вераб’ёў, Чумак.
Лiтаратура
Степанов Ю.С. Константы: Словарь русской культуры. – М.: Языки русской культуры, 1997. – 824 с.