Эрнст Ляўкоў: розьніца паміж вэрсіямі
д робат дадаў: be:Эрнст Ляўкоў; касмэтычныя зьмены |
д вікіфікацыя, стыль |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Эрнст Арка́дзьевіч Ляўко́ў''' ([[30 студзеня]] [[1935]], [[Менск]] |
'''Эрнст Арка́дзьевіч Ляўко́ў''' ([[30 студзеня]] [[1935]], [[Менск]] — [[13 верасьня]] [[1996]]) — беларускі геоляг, краязнавец. Чалец-карэспандэнт Пятроўскай акадэміі навук і мастацтваў у [[Санкт-Пецярбург]]у ([[1994]]), доктар геоляга-мінэралагічных навук ([[1981]]), прафэсар ([[1988]]). Ляўрэат [[Дзяржаўная прэмія Беларусі|Дзяржаўнай прэміі Беларусі]] [[1986]] [[год|року]]. |
||
У [[1958]] скончыў [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт]]. Працаваў у Беларускім навуковым геоляга- |
У [[1958]] скончыў [[Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт]]. Працаваў у Беларускім навуковым геоляга-выведвальным інстытуце, з [[1977]] у Інстытуце геалягічных навук АН Беларусі. Дасьледаваў рэльеф і карысныя выкапні краіны, геалягічную будову і фармаваньне плошчы пашырэньня крэмнездабыўных шахтаў і майстэрань па апрацоўцы крэменю ў [[Ваўкавыскі раён|Ваўкавыскім]] і [[Мастоўскі раён|Мастоўскім]] раёнах. Зьвярнуў увагу на важную ролю тапанімікі пры рэканструкцыі гістарычнага мінулага. Вывучаў культавыя камяні, рэлікты паганства ў сучасных пакланеньнях і ахвяраваньнях каменю. |
||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
* {{Літаратура/Памяць/Менск|1}} |
|||
* Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, П15 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1. |
|||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Ляўкоў, Эрнст}} |
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Ляўкоў, Эрнст}} |
Вэрсія ад 17:20, 30 красавіка 2010
Эрнст Арка́дзьевіч Ляўко́ў (30 студзеня 1935, Менск — 13 верасьня 1996) — беларускі геоляг, краязнавец. Чалец-карэспандэнт Пятроўскай акадэміі навук і мастацтваў у Санкт-Пецярбургу (1994), доктар геоляга-мінэралагічных навук (1981), прафэсар (1988). Ляўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі 1986 року.
У 1958 скончыў Беларускі дзяржаўны ўнівэрсытэт. Працаваў у Беларускім навуковым геоляга-выведвальным інстытуце, з 1977 у Інстытуце геалягічных навук АН Беларусі. Дасьледаваў рэльеф і карысныя выкапні краіны, геалягічную будову і фармаваньне плошчы пашырэньня крэмнездабыўных шахтаў і майстэрань па апрацоўцы крэменю ў Ваўкавыскім і Мастоўскім раёнах. Зьвярнуў увагу на важную ролю тапанімікі пры рэканструкцыі гістарычнага мінулага. Вывучаў культавыя камяні, рэлікты паганства ў сучасных пакланеньнях і ахвяраваньнях каменю.
Літаратура
- Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.