Парасілавая ўстаноўка: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дНяма апісаньня зьменаў
д вікіфікацыя, артаграфія
Радок 1: Радок 1:
'''Парасілавая ўстаноўка''' (''ПСУ'') - [[цеплавы рухавік]], у якім рабочае цела мае фазывая пераўтварэньні.
'''Парасілавая ўстаноўка''' (''ПСУ'') — [[цеплавы рухавік]], у якім рабочае цела мае фазывая пераўтварэньні.


Дадзенае вышэй азначэньне не агаворвае, якое менавіта фазавае пераўтварэньне ажыццяўляецца ў ПСУ, але ў сучасных устаноўках ажыццяўляецца фазавы пераход пара - вадкасьць. У якасьці рабочага цела могуць выкарыстоўвацца розныя рэчыва, якія ў дыяпазоне тэмператур і ціскаў, пры якіх працуе дадзенная машына, можа існаваць як у вадкасным, так і ў параабразным выглядзе. Але з-за шэрага прычын (найперш бяспечнасьць і таннасьць) найчасцей выкарыстоўваецца [[вада]].
Дадзенае вышэй азначэньне не агаворвае, якое менавіта фазавае пераўтварэньне ажыцьцяўляецца ў ПСУ, але ў сучасных устаноўках ажыцьцяўляецца фазавы пераход пара — вадкасьць. У якасьці рабочага цела могуць выкарыстоўвацца розныя рэчывы, якія ў дыяпазоне тэмпэратур і ціскаў, пры якіх працуе дадзенная машына, можа існаваць як у вадкасным, так і ў параабразным выглядзе. Але з-за шэрагу прычын (найперш бясьпечнасьць і таннасьць) найчасьцей выкарыстоўваецца [[вада]].


ПСУ складаецца з аднаго або групы паравых катлоў, з аднаго або некалькі паравых рухавікоў (паравая машына, паравая турбіна), а таксама мае розныя дапаможныя прыстасаваньні. Паршнявая паравая машына зьявілася раней за [[паратурбінная ўстаноўка|паратурбінныя ўстаноўкі]] і доўгі час шырока выкарыстоўвалася ў розных сферах чалавечай дзейнасьці. Але на пачатку 20 стагодзьдзя яна была выцесьнена паршнявымі рухавікамі ўнутранага згараньня і электрарухавікамі. Сёньня ў асноўным выкарыстоўваюцца паратурбінныя ўстаноўкі для вытворчасьці электраэнэргіі.
ПСУ складаецца з аднаго або групы паравых катлоў, з аднаго або некалькі паравых рухавікоў (паравая машына, паравая турбіна), а таксама мае розныя дапаможныя прыстасаваньні. Паршнявая паравая машына зьявілася раней за [[паратурбінная ўстаноўка|паратурбінныя ўстаноўкі]] і доўгі час шырока выкарыстоўвалася ў розных сфэрах чалавечай дзейнасьці. Але на пачатку 20 стагодзьдзя яна была выцесьнена паршнявымі рухавікамі ўнутранага згараньня і электрарухавікамі. Сёньня ў асноўным выкарыстоўваюцца паратурбінныя ўстаноўкі для вытворчасьці электраэнэргіі.


== Літаратура ==
== Літаратура ==
* Хрусталёв Б.М., Несенчук А.П., Раманюк В.Н. Техническая термодинамика. Часть 2. Мн.: УП "Технопринт", 2004. (на расейскай мове)
* Хрусталёв Б. М., Несенчук А. П., Раманюк В. Н. Техническая термодинамика. Часть 2. Мн.: УП «Технопринт», 2004. (на расейскай мове)


== Вонкавыя спасылкі ==
== Спасылкі ==
* [http://bse.sci-lib.com Вялікая савецкая энцыклапедыя (па-расейску)]
* [http://bse.sci-lib.com Вялікая савецкая энцыклапедыя]{{ref-ru}}


[[Катэгорыя:Энэргетыка]]
[[Катэгорыя:Энэргетыка]]

Вэрсія ад 03:54, 12 сакавіка 2010

Парасілавая ўстаноўка (ПСУ) — цеплавы рухавік, у якім рабочае цела мае фазывая пераўтварэньні.

Дадзенае вышэй азначэньне не агаворвае, якое менавіта фазавае пераўтварэньне ажыцьцяўляецца ў ПСУ, але ў сучасных устаноўках ажыцьцяўляецца фазавы пераход пара — вадкасьць. У якасьці рабочага цела могуць выкарыстоўвацца розныя рэчывы, якія ў дыяпазоне тэмпэратур і ціскаў, пры якіх працуе дадзенная машына, можа існаваць як у вадкасным, так і ў параабразным выглядзе. Але з-за шэрагу прычын (найперш бясьпечнасьць і таннасьць) найчасьцей выкарыстоўваецца вада.

ПСУ складаецца з аднаго або групы паравых катлоў, з аднаго або некалькі паравых рухавікоў (паравая машына, паравая турбіна), а таксама мае розныя дапаможныя прыстасаваньні. Паршнявая паравая машына зьявілася раней за паратурбінныя ўстаноўкі і доўгі час шырока выкарыстоўвалася ў розных сфэрах чалавечай дзейнасьці. Але на пачатку 20 стагодзьдзя яна была выцесьнена паршнявымі рухавікамі ўнутранага згараньня і электрарухавікамі. Сёньня ў асноўным выкарыстоўваюцца паратурбінныя ўстаноўкі для вытворчасьці электраэнэргіі.

Літаратура

  • Хрусталёв Б. М., Несенчук А. П., Раманюк В. Н. Техническая термодинамика. Часть 2. Мн.: УП «Технопринт», 2004. (на расейскай мове)

Вонкавыя спасылкі