Олівэр Голдсьміт: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Jauhienij (гутаркі | унёсак)
з ру вікі
 
EugeneZelenko (гутаркі | унёсак)
д вікіфікацыя. + Commons. ВікіКрыніца
Радок 11: Радок 11:
| Памёр = [[4 красавіка]] [[1774]]
| Памёр = [[4 красавіка]] [[1774]]
| Грамадзянства = {{сьцяг Вялікабрытаніі}} [[Вялікабрытанія]]
| Грамадзянства = {{сьцяг Вялікабрытаніі}} [[Вялікабрытанія]]
| Род дзейнасьці = [[пісьменьнік]], [[драматург]], паэт
| Род дзейнасьці = [[пісьменьнік]], [[драматург]], паэт
| Гады актыўнасьці =
| Гады актыўнасьці =
| Напрамак = сэнтымэнталізм
| Напрамак = сэнтымэнталізм
| Жанр =
| Жанр =
| Дэбют =
| Дэбют =
| Значныя творы =
| Значныя творы =
| Прэміі =
| Прэміі =
| ВікіКрыніца = :en:s:Author:Oliver Goldsmith
| Палічка =
| Палічка =
| Сайт =
| Сайт =
}}
}}
'''Олівэр Голдсьміт''' ({{мова-en|Oliver Goldsmith}}; [[10 лістапада]] [[1730]] — [[4 красавіка]] [[1774]]) — ангельскі празаік, паэт і драматург [[Ірляндыя|ірляндзкага]] паходжаньня, яскравы прадстаўнік [[сэнтымэнталізм|сэнтымэнталісцкай]] прозы ў ангельскай літаратуры.
'''Олівэр Голдсьміт''' ({{мова-en|Oliver Goldsmith}}; [[10 лістапада]] [[1730]] — [[4 красавіка]] [[1774]]) — ангельскі празаік, паэт і драматург [[Ірляндыя|ірляндзкага]] паходжаньня, яскравы прадстаўнік [[сэнтымэнталізм|сэнтымэнталісцкай]] прозы ў ангельскай літаратуры.


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Радок 30: Радок 31:
Звычка жыць на шырокую нагу ўцягнула Голдсьміта ў пазыкі, і ён быў вымушаны зарабляць складаньнем кампілятыўных гісторыяў Грэцыі, Рыма і Ангельшчыны. У [[1766]] годзе ён вырашыўся апублікаваць напісаны чатырма гадамі раней сэнтымэнтальна-мэладраматычны раман «Вэкфільдзкі сьвятар», які апісваў ганеньні дабрадзейнага сьвятара памешчыкам на тле ідэалізаванага вясковага жыцьця. Раман меў грандыёзны посьпех, і ў [[1770]] годзе Голдсьміт вярнуўся да яго асноўных тэмаў у паэтычнай анты-ідыліі «Пакінутая вёска».
Звычка жыць на шырокую нагу ўцягнула Голдсьміта ў пазыкі, і ён быў вымушаны зарабляць складаньнем кампілятыўных гісторыяў Грэцыі, Рыма і Ангельшчыны. У [[1766]] годзе ён вырашыўся апублікаваць напісаны чатырма гадамі раней сэнтымэнтальна-мэладраматычны раман «Вэкфільдзкі сьвятар», які апісваў ганеньні дабрадзейнага сьвятара памешчыкам на тле ідэалізаванага вясковага жыцьця. Раман меў грандыёзны посьпех, і ў [[1770]] годзе Голдсьміт вярнуўся да яго асноўных тэмаў у паэтычнай анты-ідыліі «Пакінутая вёска».


Апошнім буйным творам Голдсьміта быў фарс «Ноч памылак, альбо Зьнявага лепей за ганарыстасьць» (1773), які — адзіны з п'есаў XVIII ст. — не сыходзіў з ангельскай сцэны да самага XX ст. Годам пазьней 43-гадовы пісьменьнік раптоўна сканаў і быў пахаваны ў царкве Тэмпла. Праз 15 дзён пасьля яго сьмерці ў друку зьявілася «Адплата» — сэрыя сатырычных партрэтаў сучасьнікаў, у форме жартаўлівых эпітафіяў.
Апошнім буйным творам Голдсьміта быў фарс «Ноч памылак, альбо Зьнявага лепей за ганарыстасьць» (1773), які — адзіны з п’есаў XVIII ст. — не сыходзіў з ангельскай сцэны да самага XX ст. Годам пазьней 43-гадовы пісьменьнік раптоўна сканаў і быў пахаваны ў царкве Тэмпла. Праз 15 дзён пасьля яго сьмерці ў друку зьявілася «Адплата» — сэрыя сатырычных партрэтаў сучасьнікаў, у форме жартаўлівых эпітафіяў.


Са сваім ізрытым воспай тварам і талентам дасьціпнасьці Голдсьміт быў прадметам абмеркаваньня і захапленьня ў лёнданскім грамадзтве. Як азартны гулец і недалёкі жартаўнік ён выведзены ў [[Джэймс Босуэл|босуэлаўскай]] «Жыцьці Сэмюэля Джонсана», які пісаў пра яго, што «няма чалавека болей мудрага зь пяром у руцэ і болей бязглуздага пры яго адсутнасьці». Больш аб'ектыўная характарыстыка зьмяшчаецца ў біяграфіі Голдсьміта, напісанай [[Ўошынгтан Ірвінг|Ўашынгтонам Ірвінгам]].
Са сваім ізрытым воспай тварам і талентам дасьціпнасьці Голдсьміт быў прадметам абмеркаваньня і захапленьня ў лёнданскім грамадзтве. Як азартны гулец і недалёкі жартаўнік ён выведзены ў [[Джэймс Босуэл|босуэлаўскай]] «Жыцьці Сэмюэля Джонсана», які пісаў пра яго, што «няма чалавека болей мудрага зь пяром у руцэ і болей бязглуздага пры яго адсутнасьці». Больш аб’ектыўная характарыстыка зьмяшчаецца ў біяграфіі Голдсьміта, напісанай [[Ўошынгтан Ірвінг|Ўашынгтонам Ірвінгам]].


== Крыніцы ==
== Крыніцы ==
* [http://www.britannica.com/eb/article-9037281/Oliver-Goldsmith Разгорнуты артыкул у «Брытаніке»]
* [http://www.britannica.com/eb/article-9037281/Oliver-Goldsmith Разгорнуты артыкул у «Брытаніке»]

== Вонкавыя спасылкі ==
{{Commons|Category:Oliver Goldsmith|выгляд=міні}}


[[Катэгорыя:Нарадзіліся 10 лістапада]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 10 лістапада]]

Вэрсія ад 17:46, 29 студзеня 2010

Олівэр Голдсьміт
англ. Oliver Goldsmith
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся 10 лістапада 1728(1728-11-10)[1][2][3][…]
Памёр 4 красавіка 1774(1774-04-04)[1][6][2][…] (45 гадоў)
Пахаваны
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці пісьменьнік, драматург, паэт
Кірунак сэнтымэнталізм
Мова ангельская мова[8][9][2][…] і дацкая[10]
Подпіс Выява аўтографу
[[::en:s:Author:Oliver Goldsmith|Творы]] ў Вікікрыніцах

Олівэр Голдсьміт (па-ангельску: Oliver Goldsmith; 10 лістапада 1730 — 4 красавіка 1774) — ангельскі празаік, паэт і драматург ірляндзкага паходжаньня, яскравы прадстаўнік сэнтымэнталісцкай прозы ў ангельскай літаратуры.

Біяграфія

Сын сьвятара. У 1749 годзе скончыў Дублінскі ўнівэрсытэт, спрабаваў працягнуць медыцынскую адукацыю ў Эдынбурзе. Не атрымаўшы дыплёма, самаабвешчаны «доктар Голдсьміт» адправіўся ў падарожжа па Эўропе, адкуль у 1756 годзе абанкрочаным прыбыў у Лёндан і ўладкаваўся дапаможнікам аптэкара. Яго публіцыстычныя нарысы ў вялікай колькасьці друкаваліся ў лёнданскай прэсе, аднак сярод мноства пачынаючых аўтараў Голдсьміта выгодна адзначалі вытанчанасьць і лёгкасьць слога.

Сацыяльна-бытавыя нарысы з сатырычным падтэкстам «Грамадзянін сьвету, альбо Лісты кітайскага філёзафа, які пражывае ў Лёндане, сваім сябрам на Ўсходзе» (1762) прынесьлі яму славу і дазволілі ўвайсьці ў кружок інтэлектуалаў на чале з Сэмюэлем Джонсанам, Эдмундам Бёркам і Джошуа Рэйнальдсам. У 1764 годзе кампанія заснавала ўласны клуб, сярод дзевяці чальцоў-заснавальнікаў якога лічыўся і Голдсьміт. Сёлета вялікі рэзананс выклікала яго паэма «Вандроўнік», якая супастаўляла нацыянальныя звычаі і ступень задаволенасьці жыцьцём у розных кутках Эўропы.

Звычка жыць на шырокую нагу ўцягнула Голдсьміта ў пазыкі, і ён быў вымушаны зарабляць складаньнем кампілятыўных гісторыяў Грэцыі, Рыма і Ангельшчыны. У 1766 годзе ён вырашыўся апублікаваць напісаны чатырма гадамі раней сэнтымэнтальна-мэладраматычны раман «Вэкфільдзкі сьвятар», які апісваў ганеньні дабрадзейнага сьвятара памешчыкам на тле ідэалізаванага вясковага жыцьця. Раман меў грандыёзны посьпех, і ў 1770 годзе Голдсьміт вярнуўся да яго асноўных тэмаў у паэтычнай анты-ідыліі «Пакінутая вёска».

Апошнім буйным творам Голдсьміта быў фарс «Ноч памылак, альбо Зьнявага лепей за ганарыстасьць» (1773), які — адзіны з п’есаў XVIII ст. — не сыходзіў з ангельскай сцэны да самага XX ст. Годам пазьней 43-гадовы пісьменьнік раптоўна сканаў і быў пахаваны ў царкве Тэмпла. Праз 15 дзён пасьля яго сьмерці ў друку зьявілася «Адплата» — сэрыя сатырычных партрэтаў сучасьнікаў, у форме жартаўлівых эпітафіяў.

Са сваім ізрытым воспай тварам і талентам дасьціпнасьці Голдсьміт быў прадметам абмеркаваньня і захапленьня ў лёнданскім грамадзтве. Як азартны гулец і недалёкі жартаўнік ён выведзены ў босуэлаўскай «Жыцьці Сэмюэля Джонсана», які пісаў пра яго, што «няма чалавека болей мудрага зь пяром у руцэ і болей бязглуздага пры яго адсутнасьці». Больш аб’ектыўная характарыстыка зьмяшчаецца ў біяграфіі Голдсьміта, напісанай Ўашынгтонам Ірвінгам.

Крыніцы

Вонкавыя спасылкі

Олівэр Голдсьмітсховішча мультымэдыйных матэрыялаў

  1. ^ а б в Краткая литературная энциклопедия (рас.)Москва: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 2.
  2. ^ а б в Identifiants et Référentiels (фр.)ABES, 2011.
  3. ^ а б Babelio (фр.) — 2007.
  4. ^ а б https://data.cerl.org/thesaurus/cnp01259664
  5. ^ https://data.cerl.org/thesaurus/cnp01468387
  6. ^ ідэнтыфікатар выканаўцы MusicBrainz
  7. ^ Голдсмит Оливер // Большая советская энциклопедия (рас.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  8. ^ Record #100167171 // Virtual International Authority File (мн.)[Dublin, Ohio]: OCLC, 2003.
  9. ^ нарматыўны кантроль Бібліятэкі Кангрэсу (анг.)Library of Congress.
  10. ^ SNAC (анг.) — 2010.