Віленска-Радамская унія: розьніца паміж вэрсіямі
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) Створана старонка са зьместам ''''Віленска-радамская вунія''' (''1401'') — дзяржаўная і палітычная дамова ВКЛ і ...' |
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) |
||
| Радок 11: | Радок 11: | ||
[[Катэгорыя:Вільня]] |
[[Катэгорыя:Вільня]] |
||
[[Катэгорыя:Радам]] |
[[Катэгорыя:Радам]] |
||
[[be-x-old:Union of Vilnius and Radom]] |
|||
[[fr:Union de Vilnius et Radom]] |
|||
[[it:Unione di Vilnius e Radom]] |
|||
[[lt:Vilniaus-Radomo sutartis]] |
|||
[[hu:Vilnius–radomi unió]] |
|||
[[pl:Unia wileńsko-radomska]] |
|||
[[ru:Виленско-Радомская уния]] |
|||
[[uk:Віленсько-радомська унія]] |
|||
Вэрсія ад 11:54, 18 студзеня 2010
Віленска-радамская вунія (1401) — дзяржаўная і палітычная дамова ВКЛ і Польскага каралеўства, адпаведна з якой ВКЛ заставалася самастойнай дзяржавай у саюзе з Польшчай. Пажыцьцёва перадавала кіраўніцтва ВКЛ Вітаўту, як вялікаму князю з захаваньнем вярхоўнай улады Ягайлы.
Трагічная параза ад татараў на Ворскле ў 1399 годзе прымусіла Вітаўта падпісаць Віленска-Радамскую вунію з Польшчай у 1401 годзе. У Вільні вялікі князь Вітаўт падпісаў дакумант у якім прызнаваў уладу Ягайлы і Польшчы і абавязваўся разам з літоўскімі баярамі далучыць Літву да Каралеўства Польскага.
Бяручы пад увагу сьмерць каралевы Ядзьвігі ў 1399 і брак патомства ад яе шлюбу з Ягайлай, літоўскія баяры атрымалі магчымасьць у выпадку сьмерцці караля супольна з польскімі панамі абіраць новага манарха. Віленскую дамову падцьвердзіла каронная рада ў Радаме, прызнаючы пажыцьцёвы тытул вялікага князя літоўскага за Вітаўтам.