Ісая Казінец: розьніца паміж вэрсіямі
д вікіфікацыя, катэгорыя |
|||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Ісая Паўлавіч (Пінхусовіч) Казінец''' ([[9 красавіка]] [[1910]] |
'''Ісая Паўлавіч (Пінхусовіч) Казінец''' ([[9 красавіка]] [[1910]] — [[7 траўня]] [[1942]]) — адзін з кіраўнікоў менскага падпольля ў час Другой Сусветнай вайны. |
||
==Жыцьцяпіс== |
== Жыцьцяпіс == |
||
[[9 красавіка]] [[1910]] |
[[9 красавіка]] [[1910]] г. — нарадзіўся ў г. [[Генічаск]] ([[Украіна]]) у габрэйскай сямьі. Ягоны бацька ў часе Грамадзянскай вайны ўзначальваў групу бальшавікоў, за што быў забіты казакамі ў [[1918]] г. |
||
З [[1922]] |
З [[1922]] г. жыў у [[Батумі]]. |
||
У [[1931]] |
У [[1931]]—[[1936]] гг. вучыўся ў Кіеўскім нафтавым інстытуце. |
||
З [[1936]] па [[1937]] |
З [[1936]] па [[1937]] г. служыў у войску. |
||
У [[1940]] |
У [[1940]] г. накіраваны працаваць у [[Менск]], а пасля ў Беласток галоўным інжынерам «НАФТАЗБЫТ». |
||
[[1941]] |
[[1941]] г. пасля нападу немцаў на Беласток, узараваў усе запасы нафты і пешкі накіраваўся ў Менск. <br /> |
||
У Менску Казінец пачаў збіраць людзей для арганізацыі падполля. Ужо ў лістападзе [[1941]] |
У Менску Казінец пачаў збіраць людзей для арганізацыі падполля. Ужо ў лістападзе [[1941]] г. ён быў выбраны сакратаром Менска падпольнага гаркома партыі.<br /> |
||
Да вясны [[1942]] |
Да вясны [[1942]] г. сетка падпольля, створаная Казінцом, зьдзейсніла каля 100 дыверсійных аперацый у горадзе. Дзякуючы наладжаным сувязям з менскім гетта, былі створаныя рамонтыня майстэрні. <br /> |
||
У сакавіку [[1942]] |
У сакавіку [[1942]] г. СД арыштавала некалькіх кіраўнікоў падполля. Нехта з іх выдаў Казінца.<br /> |
||
[[26 сакавіка]] [[1942]] |
[[26 сакавіка]] [[1942]] г. Казінец быў арыштаваны СД.<br /> |
||
[[7 траўня]] [[1942]] |
[[7 траўня]] [[1942]] г. Казіней разам з 28 удзельнікамі падполья быў павешаны ў гарадзкім скверы (Аляксандраўскім). |
||
==Памяць== |
== Памяць == |
||
Заслугі Казінца былі прызнаныя толькі праз 20 год. У [[1965]] |
Заслугі Казінца былі прызнаныя толькі праз 20 год. У [[1965]] г. яму пасмяротна ўручылі званьне Героя Савецкага Саюза. У Менску ёсць плошча, вуліца і завулак, названыя ў гонар Казінца. |
||
Яго дзейнасць стала асновай для напісаньня раманаў |
Яго дзейнасць стала асновай для напісаньня раманаў «Руіны страляюць ва ўпор» (аўтар — І. Новікаў) і «Прароцтва Казінца» (аўтра — Л. Зубараў), а таксама сюжэту 6-серыйнага фільма «Руіны страляюць ...». |
||
==Цікавы факт== |
== Цікавы факт == |
||
Паплечніцай па падпольлі і блізкай сяброўкай Казінца была Леля Равенская |
Паплечніцай па падпольлі і блізкай сяброўкай Казінца была Леля Равенская — дачка знакамітага кампазітара [[Мікола Равенскі|Міколы Равенскага]]. Была расстраляная летам 1942 г. |
||
==Вонкавыя спасылкі== |
== Вонкавыя спасылкі == |
||
* [http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=2664 Герои страны] |
* [http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=2664 Герои страны] |
||
* [http://www.homoliber.org/ru/uh/uh010601.html Успаміны Людміры |
* [http://www.homoliber.org/ru/uh/uh010601.html Успаміны Людміры Грыгор’евай] |
||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Казінец, Ісая}} |
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Казінец, Ісая}} |
||
Радок 36: | Радок 36: | ||
[[Катэгорыя:Памерлі 7 траўня]] |
[[Катэгорыя:Памерлі 7 траўня]] |
||
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1942 годзе]] |
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1942 годзе]] |
||
[[Катэгорыя:Памерлі ў Менску]] |
|||
[[Катэгорыя:Рэпрэсаваныя]] |
[[Катэгорыя:Рэпрэсаваныя]] |
||
[[Катэгорыя:Павешаныя]] |
[[Катэгорыя:Павешаныя]] |
Вэрсія ад 22:09, 12 кастрычніка 2009
Ісая Паўлавіч (Пінхусовіч) Казінец (9 красавіка 1910 — 7 траўня 1942) — адзін з кіраўнікоў менскага падпольля ў час Другой Сусветнай вайны.
Жыцьцяпіс
9 красавіка 1910 г. — нарадзіўся ў г. Генічаск (Украіна) у габрэйскай сямьі. Ягоны бацька ў часе Грамадзянскай вайны ўзначальваў групу бальшавікоў, за што быў забіты казакамі ў 1918 г.
У 1931—1936 гг. вучыўся ў Кіеўскім нафтавым інстытуце.
З 1936 па 1937 г. служыў у войску.
У 1940 г. накіраваны працаваць у Менск, а пасля ў Беласток галоўным інжынерам «НАФТАЗБЫТ».
1941 г. пасля нападу немцаў на Беласток, узараваў усе запасы нафты і пешкі накіраваўся ў Менск.
У Менску Казінец пачаў збіраць людзей для арганізацыі падполля. Ужо ў лістападзе 1941 г. ён быў выбраны сакратаром Менска падпольнага гаркома партыі.
Да вясны 1942 г. сетка падпольля, створаная Казінцом, зьдзейсніла каля 100 дыверсійных аперацый у горадзе. Дзякуючы наладжаным сувязям з менскім гетта, былі створаныя рамонтыня майстэрні.
У сакавіку 1942 г. СД арыштавала некалькіх кіраўнікоў падполля. Нехта з іх выдаў Казінца.
26 сакавіка 1942 г. Казінец быў арыштаваны СД.
7 траўня 1942 г. Казіней разам з 28 удзельнікамі падполья быў павешаны ў гарадзкім скверы (Аляксандраўскім).
Памяць
Заслугі Казінца былі прызнаныя толькі праз 20 год. У 1965 г. яму пасмяротна ўручылі званьне Героя Савецкага Саюза. У Менску ёсць плошча, вуліца і завулак, названыя ў гонар Казінца. Яго дзейнасць стала асновай для напісаньня раманаў «Руіны страляюць ва ўпор» (аўтар — І. Новікаў) і «Прароцтва Казінца» (аўтра — Л. Зубараў), а таксама сюжэту 6-серыйнага фільма «Руіны страляюць ...».
Цікавы факт
Паплечніцай па падпольлі і блізкай сяброўкай Казінца была Леля Равенская — дачка знакамітага кампазітара Міколы Равенскага. Была расстраляная летам 1942 г.