Іван Ермачэнка: розьніца паміж вэрсіямі
д робат дадаў: pl:Iwan Jermaczenka, ru:Ермаченко, Иван Абрамович |
д катэгорыя |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
''' |
'''Іван Ермачэнка''' ([[13 траўня]] [[1894]], в. [[Капачэўка]] [[Барысаўскі павет|Барысаўскага павету]] [[Менская губэрня|Менскае губэрні]] — [[25 лютага]] [[1970]], штат [[Флярыда]], [[ЗША]]) — беларускі палітычны дзеяч, публіцысты. |
||
| ⚫ | Зь сялянскае сям’і. У [[1914]] скончыў школу прапаршчыкаў; удзельнік [[Першая сусьветная вайна|1-е сусьветнай вайны]]. У грамадзянскую вайну ў [[Расея |Расеі]] ваяваў на баку белае арміі; быў ад’ютантам генэрала [[Урангель Пётр|П.Урангеля]]. У [[1920]] эвакуяваўся ў [[Турэччына |Турэччыну]]. Там далучыўся да беларускага руху. У [[1921]] у рангу палкоўніка прадстаўнік ураду [[БНР]] у [[Канстантынопаль |Канстантынопалі]] й генэральны консул на Балканах; заснаваў консульскія аддзелы БНР у [[Югаславія |Югаславіі]] й [[Баўгарыя |Баўгарыі]]. У [[1922]] намесьнік міністра замежных справаў БНР у [[Коўна |
||
| ⚫ | Зь сялянскае сям’і. У [[1914]] скончыў школу прапаршчыкаў; удзельнік [[Першая сусьветная вайна|1-е сусьветнай вайны]]. У грамадзянскую вайну ў [[Расея |Расеі]] ваяваў на баку белае арміі; быў ад’ютантам генэрала [[Урангель Пётр|П.Урангеля]]. У [[1920]] эвакуяваўся ў [[Турэччына |Турэччыну]]. Там далучыўся да беларускага руху. У [[1921]] у рангу палкоўніка прадстаўнік ураду [[БНР]] у [[Канстантынопаль |Канстантынопалі]] й генэральны консул на Балканах; заснаваў консульскія аддзелы БНР у [[Югаславія |Югаславіі]] й [[Баўгарыя |Баўгарыі]]. У [[1922]] намесьнік міністра замежных справаў БНР у [[Коўна|Коўні]]. Пераехаў у [[Прага |Прагу]], дзе ў [[1929]] скончыў мэдычны факультэт [[Карлаў унівэрсытэт |Карлава ўнівэрсытэту]]. Падчас навучаньня ўваходзіў у кіраўніцтва шэрагу беларускіх студэнцкіх арганізацыяў: [[Беларускі Сялянскі Саюз |Беларускага Сялянскага Саюзу]], [[Беларуская Грамада |Беларускае Грамады]] й іншых. Фундатар часопісу [[“Іскры Скарыны”]]. Ад [[1938]] — куратар беларуска-нямецкага супрацоўніцтва. Ад кастрычніку [[1941]] у [[Менск]]у; узначальваў створаную ім [[Беларуская Народная Самапомач |Беларускую народную самапомач (БНС)]], адзіную дазволеную немцамі беларускую арганізацыю на той час. [[22 чэрвеня]] [[1942]] узначаліў [[Беларускія мужы даверу |Беларускіх мужоў даверу]] й стаў дарадцам генэральнага камісара Беларусі [[Вільґельм Кубэ|В.Кубэ]]. Друкаваўся ў «Менскай (Беларускай) газэце». З дазволу В.Кубэ пачаў ствараць [[Беларускі Корпус Самааховы]]. Увесну [[1943]] падчас кампаніі [[СС]] і [[паліцыя |паліцыі]] супраць В.Кубэ зьняты з усіх пасадаў.[[ 27 красавіка]] [[1943]] высланы ў Прагу, дзе быў арыштаваны [[гестапа]]м па справе забойства Кубэ. Напачатку [[1945]] выехаў на захад [[Нямеччына |Нямеччыны]]. Уваходзіў у склад [[БЦР]]. |
||
| ⚫ | |||
Ад [[1948]] на эміграцыі ў [[ЗША]]; працаваў лекарам. Адзін з заснавальнікаў [[Злучаны беларуска-амэрыканскі дапамогавы камітэт |Злучанага беларуска-амэрыканскага дапамогавага камітэту]] ў [[Саўт-Рывэр]]ы (штат [[Нью-Джэрсі]]). Публікаваўся ў часопісы [[«Беларус у Амэрыцы»]]. |
|||
| ⚫ | |||
[http://bielns.org/jermacenka.html Ермачэнка Іван] |
[http://bielns.org/jermacenka.html Ермачэнка Іван] |
||
| ⚫ | |||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Ермачэнка, Іван}} |
|||
[[Катэгорыя:Асобы па альфабэце]] |
|||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 13 траўня]] |
|||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1894 годзе]] |
|||
| ⚫ | |||
[[Катэгорыя:Беларускія палітыкі]] |
|||
[[Катэгорыя:Калябарацыя на Беларусі]] |
[[Катэгорыя:Калябарацыя на Беларусі]] |
||
[[Катэгорыя:Памерлі 25 лютага]] |
|||
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1970 годзе]] |
|||
[[be:Іван Ермачэнка]] |
[[be:Іван Ермачэнка]] |
||
Вэрсія ад 19:22, 15 сакавіка 2009
Іван Ермачэнка (13 траўня 1894, в. Капачэўка Барысаўскага павету Менскае губэрні — 25 лютага 1970, штат Флярыда, ЗША) — беларускі палітычны дзеяч, публіцысты.
Зь сялянскае сям’і. У 1914 скончыў школу прапаршчыкаў; удзельнік 1-е сусьветнай вайны. У грамадзянскую вайну ў Расеі ваяваў на баку белае арміі; быў ад’ютантам генэрала П.Урангеля. У 1920 эвакуяваўся ў Турэччыну. Там далучыўся да беларускага руху. У 1921 у рангу палкоўніка прадстаўнік ураду БНР у Канстантынопалі й генэральны консул на Балканах; заснаваў консульскія аддзелы БНР у Югаславіі й Баўгарыі. У 1922 намесьнік міністра замежных справаў БНР у Коўні. Пераехаў у Прагу, дзе ў 1929 скончыў мэдычны факультэт Карлава ўнівэрсытэту. Падчас навучаньня ўваходзіў у кіраўніцтва шэрагу беларускіх студэнцкіх арганізацыяў: Беларускага Сялянскага Саюзу, Беларускае Грамады й іншых. Фундатар часопісу “Іскры Скарыны”. Ад 1938 — куратар беларуска-нямецкага супрацоўніцтва. Ад кастрычніку 1941 у Менску; узначальваў створаную ім Беларускую народную самапомач (БНС), адзіную дазволеную немцамі беларускую арганізацыю на той час. 22 чэрвеня 1942 узначаліў Беларускіх мужоў даверу й стаў дарадцам генэральнага камісара Беларусі В.Кубэ. Друкаваўся ў «Менскай (Беларускай) газэце». З дазволу В.Кубэ пачаў ствараць Беларускі Корпус Самааховы. Увесну 1943 падчас кампаніі СС і паліцыі супраць В.Кубэ зьняты з усіх пасадаў.27 красавіка 1943 высланы ў Прагу, дзе быў арыштаваны гестапам па справе забойства Кубэ. Напачатку 1945 выехаў на захад Нямеччыны. Уваходзіў у склад БЦР.
Ад 1948 на эміграцыі ў ЗША; працаваў лекарам. Адзін з заснавальнікаў Злучанага беларуска-амэрыканскага дапамогавага камітэту ў Саўт-Рывэры (штат Нью-Джэрсі). Публікаваўся ў часопісы «Беларус у Амэрыцы».