Зьбігнеў Алясьніцкі: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
катэгорыя, артаграфія
стыль
Радок 1: Радок 1:
[[Выява:Zbigniew Olesnicki.jpg|міні|Збігнеў Алясніцкі]]
[[Выява:Zbigniew Olesnicki.jpg|міні|Збігнеў Алясніцкі]]
'''Збі́гнеў Кардынал Алясні́цкі''' ([[польская мова|па-польску]]: ''Zbigniew Oleśnicki'') ([[5 сьнежня]] [[1389]] – [[1 красавіка]] [[1455]]) — польскі рэлігійны і дзяржаўны дзеяч, дыплямат.
'''Збі́гнеў Кардынал Алясні́цкі''' ({{мова-pl|Zbigniew Oleśnicki}}; [[5 сьнежня]] [[1389]] – [[1 красавіка]] [[1455]]) — польскі рэлігійны і дзяржаўны дзеяч, дыплямат.


Алясніцкі нарадзіўся ў сям'і [[кракаў]]скага судзьдзі. Навучаўся ў [[Сандомір]]ы, ва [[Вроцлаў|Ўроцлаве]] і ў [[Ягелонскі унівэрсытэт|Ягелонскім унівэрсытэце]] ў Кракаве. Пачынаючы з [[1410]] года супрацоўнічаў у канцэлярыі польскага караля [[Ягайла|Уладзіслава II Ягайлы]], якому Алясніцкі ў тым жа годзе выратаваў жыцьцё ў [[Грунвальдская бітва|Грунвальдскай бітве]]. З [[1423]] і да сьмерці — біскуп Кракаўскі. У пэрыяд з [[1411]] па [[1429]] гг. удзельнічаў у шматлікіх важных дыпламатычных місіях у якасьці [[натарыус]]а, [[протанатарыус]]а і [[біскуп]]а, між іншым пры двары караля [[Сігізмунд]]а, на службе ў папы рымскага [[Іаан XXIII|Іаана XXIII]] і брандэнбургскага курфюрста [[Фрыдрых I|Фрыдрыха I]]. Адначасова з гэтым Алясніцкі пераймае верхавенства ў царкоўнай іерархіі і ў колах дробнай палітычнай [[алігархія|алігархіі]], а ў часы кіраваньня караля [[Уладзіслаў III|Уладзіслава III]] (1434-1444) Алясніцкі быў па сутнасці [[рэгент]]ам Польшчы. У знешняй палітыцы Алясніцкі выступаў за вяртаньне [[Сілезія|Сілезіі]] да Польшчы, і спрыяў узмацненьню польска-венгерскай уніі з мэтай сумеснай барацьбы супраць [[Асманская імперыя|Асманскай імперыі]]. У [[1440]] годзе на вугорскі трон узышоў [[Уладзіслаў III Варнскі]]. У [[1435]] годзе Алясніцкі садзейнічаў падпісаньню спрыяльнага для Польшчы [[Берасьцейскі мір|Берасьцейскага міру]] ў [[Куявія|Куявіі]] з [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскім ордэнам]]. Ва ўнутранай палітыцы Алясніцкі прытрымліваўся інтарэсаў алігархіі, магнатаў і царквы. Выступаў супраць каралеўскіх рэформ. У сваёй дыяцэзіі Збігнеў Алясніцкі змагаўся з любымі праявамі [[ерась|ерасі]], з асаблівай жорсткасьцю бароўся з [[гусізм]]ам і яго пашырэньнем у Польшчы. Пасля таго, як у [[1447]] годзе на трон узышоў кароль [[Казімір IV]], Алясніцкі страціў палітычны ўплыў і далучыўся да апазіцыі. У [[1444]] годзе Збігнеў Алясніцкі быў абвешчаны кардыналам [[Базэльска-Фларэнтыйскім саборам|Базэльска-Фларэнтыйскім саборам]], а ў [[1449]] годзе зноў атрымаў [[кардынал]]ьскі тытул ад папы рымскага [[Мікалай V|Мікалая V]] за сваю адданасць. Кардынал ахвотна ўсталёўваў кантакты з навукоўцамі і літаратарамі, сярод якіх былі, напрыклад, [[Іаан Лангінус]] і [[Енэа Сільвіа Пікаламіні]], з апошнім Алясніцкі рэгулярна перапісваўся.
Алясніцкі нарадзіўся ў сям'і [[кракаў]]скага судзьдзі. Навучаўся ў [[Сандомір]]ы, ва [[Вроцлаў|Ўроцлаве]] і ў [[Ягелонскі унівэрсытэт|Ягелонскім унівэрсытэце]] ў Кракаве. Пачынаючы з [[1410]] года супрацоўнічаў у канцэлярыі польскага караля [[Ягайла|Уладзіслава II Ягайлы]], якому Алясніцкі ў тым жа годзе выратаваў жыцьцё ў [[Грунвальдзкая бітва|Грунвальдскай бітве]]. З [[1423]] і да сьмерці — біскуп Кракаўскі. У пэрыяд з [[1411]] па [[1429]] гг. удзельнічаў у шматлікіх важных дыпламатычных місіях у якасьці [[натарыус]]а, [[протанатарыус]]а і [[біскуп]]а, між іншым пры двары караля [[Сігізмунд]]а, на службе ў папы рымскага [[Іаан XXIII|Іаана XXIII]] і брандэнбургскага курфюрста [[Фрыдрых I|Фрыдрыха I]]. Адначасова з гэтым Алясніцкі пераймае верхавенства ў царкоўнай іерархіі і ў колах дробнай палітычнай [[алігархія|алігархіі]], а ў часы кіраваньня караля [[Уладыслаў III Варнэньчык|Уладзіслава III]] (1434-1444) Алясніцкі быў па сутнасці [[рэгент]]ам Польшчы.
У знешняй палітыцы Алясніцкі выступаў за вяртаньне [[Сілезія|Сілезіі]] да Польшчы, і спрыяў узмацненьню польска-венгерскай уніі з мэтай сумеснай барацьбы супраць [[Асманская імперыя|Асманскай імперыі]]. У [[1440]] годзе Уладзіслаў III узышоў на вугорскі трон. У [[1435]] годзе Алясніцкі садзейнічаў падпісаньню спрыяльнага для Польшчы [[Берасьцейскі мір|Берасьцейскага міру]] ў [[Куявія|Куявіі]] з [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскім ордэнам]].
Ва ўнутранай палітыцы Алясніцкі прытрымліваўся інтарэсаў алігархіі, магнатаў і царквы. Выступаў супраць каралеўскіх рэформ. У сваёй дыяцэзіі Збігнеў Алясніцкі змагаўся з любымі праявамі [[ерась|ерасі]], з асаблівай жорсткасьцю бароўся з [[гусізм]]ам і яго пашырэньнем у Польшчы. Пасля таго, як у [[1447]] годзе на трон узышоў кароль [[Казімір Ягелончык]], Алясніцкі страціў палітычны ўплыў і далучыўся да апазіцыі. У [[1444]] годзе Збігнеў Алясніцкі быў абвешчаны кардыналам [[Базэльска-Фларэнтыйскім саборам|Базэльска-Фларэнтыйскім саборам]], а ў [[1449]] годзе зноў атрымаў [[кардынал]]ьскі тытул ад папы рымскага [[Мікалай V|Мікалая V]] за сваю адданасць. Кардынал ахвотна ўсталёўваў кантакты з навукоўцамі і літаратарамі, сярод якіх былі, напрыклад, [[Іаан Лангінус]] і [[Енэа Сільвіа Пікаламіні]], з апошнім Алясніцкі рэгулярна перапісваўся.


{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Алясніцкі, Збігнеў}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Алясніцкі, Збігнеў}}
Радок 8: Радок 12:
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 5 сьнежня]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 5 сьнежня]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1389 годзе]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1389 годзе]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Кракаве]]
[[Катэгорыя:Біскупы кракаўскія]]
[[Катэгорыя:Польскія рэлігійныя дзеячы]]
[[Катэгорыя:Польскія рэлігійныя дзеячы]]
[[Катэгорыя:Польскія палітыкі]]
[[Катэгорыя:Польскія палітыкі]]

Вэрсія ад 19:06, 10 сакавіка 2009

Збігнеў Алясніцкі

Збі́гнеў Кардынал Алясні́цкі (па-польску: Zbigniew Oleśnicki; 5 сьнежня 13891 красавіка 1455) — польскі рэлігійны і дзяржаўны дзеяч, дыплямат.

Алясніцкі нарадзіўся ў сям'і кракаўскага судзьдзі. Навучаўся ў Сандоміры, ва Ўроцлаве і ў Ягелонскім унівэрсытэце ў Кракаве. Пачынаючы з 1410 года супрацоўнічаў у канцэлярыі польскага караля Уладзіслава II Ягайлы, якому Алясніцкі ў тым жа годзе выратаваў жыцьцё ў Грунвальдскай бітве. З 1423 і да сьмерці — біскуп Кракаўскі. У пэрыяд з 1411 па 1429 гг. удзельнічаў у шматлікіх важных дыпламатычных місіях у якасьці натарыуса, протанатарыуса і біскупа, між іншым пры двары караля Сігізмунда, на службе ў папы рымскага Іаана XXIII і брандэнбургскага курфюрста Фрыдрыха I. Адначасова з гэтым Алясніцкі пераймае верхавенства ў царкоўнай іерархіі і ў колах дробнай палітычнай алігархіі, а ў часы кіраваньня караля Уладзіслава III (1434-1444) Алясніцкі быў па сутнасці рэгентам Польшчы.

У знешняй палітыцы Алясніцкі выступаў за вяртаньне Сілезіі да Польшчы, і спрыяў узмацненьню польска-венгерскай уніі з мэтай сумеснай барацьбы супраць Асманскай імперыі. У 1440 годзе Уладзіслаў III узышоў на вугорскі трон. У 1435 годзе Алясніцкі садзейнічаў падпісаньню спрыяльнага для Польшчы Берасьцейскага міру ў Куявіі з Тэўтонскім ордэнам.

Ва ўнутранай палітыцы Алясніцкі прытрымліваўся інтарэсаў алігархіі, магнатаў і царквы. Выступаў супраць каралеўскіх рэформ. У сваёй дыяцэзіі Збігнеў Алясніцкі змагаўся з любымі праявамі ерасі, з асаблівай жорсткасьцю бароўся з гусізмам і яго пашырэньнем у Польшчы. Пасля таго, як у 1447 годзе на трон узышоў кароль Казімір Ягелончык, Алясніцкі страціў палітычны ўплыў і далучыўся да апазіцыі. У 1444 годзе Збігнеў Алясніцкі быў абвешчаны кардыналам Базэльска-Фларэнтыйскім саборам, а ў 1449 годзе зноў атрымаў кардынальскі тытул ад папы рымскага Мікалая V за сваю адданасць. Кардынал ахвотна ўсталёўваў кантакты з навукоўцамі і літаратарамі, сярод якіх былі, напрыклад, Іаан Лангінус і Енэа Сільвіа Пікаламіні, з апошнім Алясніцкі рэгулярна перапісваўся.