Мікалай Абрамовіч: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Karybut (гутаркі | унёсак)
Няма апісаньня зьменаў
стыль, дапаўненьне
Радок 1: Радок 1:
'''Мікалай Абрамовіч''' (?-[[люты]] [[1651]]) - дзяржаўны й вайсковы дзеяч [[ВКЛ]], дыплямат. З шляхецкага роду [[Абрамовічы|Абрамовічаў]], сын [[Ян Абрамовіч|Яна Абрамовіча]], бацька [[Самуэль Андрэй Абрамовіч|Самуэля Абрамовіча]].
[[Выява:Jastrzębiec Abramowiczów.jpg|справа|міні|Герб роду [[Абрамовічы|Абрамовічаў]]]]
'''Мікалай Абрамовіч''' (1590-я — [[люты]] [[1651]]) дзяржаўны й вайсковы дзеяч [[ВКЛ]], дыплямат. З шляхецкага роду [[Абрамовічы|Абрамовічаў]], сын смаленскага [[Ваявода|ваяводы]] [[Ян Абрамовіч|Яна Абрамовіча]], бацька [[Самуэль Андрэй Абрамовіч|Самуэля Абрамовіча]].


== Біяграфія ==
У [[1603]], пасьля сьмерці бацькі, аддадзены на выхаваньне на двор [[біржа]]нскіх [[Радзівілы|Радзівілаў]]. Магчыма, вывучаў артылерыю й інжынэрыю. У 1-й палове [[1620-я|1620-х]] ваяваў супраць швэдаў у [[курляндыя|Курляндыі]] і [[Інфлянты|Інфлянтах]] у войску [[Крыштап Радзівіл|Крыштапа Радзівіла]], дзе выконваў абавязкі старшага над гарматай (пад ягонай камандай служыў [[Кжыштаф Арцішэўскі]]). У [[1625]] вызначыўся пры ўзяцьці перадмесьця [[Рыга|Рыгі]], у [[1626]] у [[Бітва пад Гневам 1626 году|бітве пад Гневам]], дзе фактычна замяніў няздольнага [[Януш Тышкевіч|Януша Тышкевіча]]. У [[1626]]-[[1627]] ваяваў супраць [[Швэцыя|швэдаў]] на [[Памор'е|Памор'і]] й у [[Прусія|Прусіі]]. У [[вайна Расеі з Рэччу Паспалітай 1632-1634 гадоў|вайну Расеі з Рэччу Паспалітай 1632-1634 гадоў]] са студзеня [[1633]] камандаваў палком пяхоты групоўкі Радзівіла, ад [[1634]] старшы над гарматай (ад [[1640]] называўся [[генэрал артылерыі ВКЛ]]), камандэр калёны ў маршы на горад [[Белы]]. Камісар пры заключэньні [[Палянаўскі мір 1634 году|Палянаўскага міру 1634 году]].
=== Вайсковая кар'ера ===
У [[1603]], пасьля сьмерці бацькі, аддадзены на выхаваньне на двор біржанскіх [[Радзівілы|Радзівілаў]]. Магчыма, вывучаў артылерыю й інжынэрыю. У 1-й палове [[1620-я|1620-х]] ваяваў супраць швэдаў у [[Курляндыя|Курляндыі]] і [[Інфлянты|Інфлянтах]] у войску [[Крыштап Радзівіл|Крыштапа Радзівіла]], дзе выконваў абавязкі старшага над гарматай (пад ягонай камандай служыў [[Кжыштаф Арцішэўскі]]). У [[1625]] вызначыўся пры ўзяцьці перадмесьця [[Рыга|Рыгі]], у [[1626]] у [[Бітва пад Гневам 1626 году|бітве пад Гневам]], дзе фактычна замяніў няздольнага [[Януш Тышкевіч|Януша Тышкевіча]]. У [[1626]]-[[1627]] ваяваў супраць [[Швэцыя|швэдаў]] на [[Памор'е|Памор'і]] й у [[Прусія|Прусіі]]. У [[Вайна Расеі з Рэччу Паспалітай 1632-1634 гадоў|вайну Расеі з Рэччу Паспалітай 1632-1634 гадоў]] са студзеня [[1633]] камандаваў палком пяхоты групоўкі Радзівіла, ад [[1634]] старшы над гарматай (ад [[1640]] называўся [[генэрал артылерыі ВКЛ]]), камандэр калёны ў маршы на горад [[Белы]]. Камісар пры заключэньні [[Палянаўскі мір 1634 году|Палянаўскага міру 1634 году]].

=== Палітычная дзейнасьць ===


Староста [[старадуб]]скі ў [[1636]]-[[1647]], [[мядзел]]скі й курклійскі; неаднаразова абіраўся паслом на соймы й дэпутатам [[Трыбунал ВКЛ|Трыбуналу ВКЛ]]. [[Чашнік]] ВКЛ у [[1638]]-[[1640]], кашталян [[мсьціслаў]]скі ў [[1640]]-[[1643]], [[Мсьціслаўскае ваяводзтва|ваявода мсьціслаўскі]] [[1643]]-[[1647]] і [[Троцкае ваяводзтва|троцкі]] ад [[1647]].
Староста [[старадуб]]скі ў [[1636]]-[[1647]], [[мядзел]]скі й курклійскі; неаднаразова абіраўся паслом на соймы й дэпутатам [[Трыбунал ВКЛ|Трыбуналу ВКЛ]]. [[Чашнік]] ВКЛ у [[1638]]-[[1640]], кашталян [[мсьціслаў]]скі ў [[1640]]-[[1643]], [[Мсьціслаўскае ваяводзтва|ваявода мсьціслаўскі]] [[1643]]-[[1647]] і [[Троцкае ваяводзтва|троцкі]] ад [[1647]].


У [[1646]] прызначаны камісарам на перамовах з [[Расея|Масквой]] й на даручэньне караля перадаў Расеі [[Трубчэўская воласьць|Трубчэўскую воласьць]], за што трыбунальскім судом прысуджаны да штрафу 60 тысяч злотых і сьмяротнага пакараньня. Справу заспакоілі перадчай ВКЛ ад Польшчы гарадоў [[Лоеў]] і [[Любеч]]. У [[1648]] прызначаны камісарам для перамоваў із [[Швэцыя]]й.
У [[1646]] прызначаны камісарам на перамовах з [[Расея|Масквой]] й на даручэньне караля перадаў Расеі [[Трубчэўская воласьць|Трубчэўскую воласьць]], за што трыбунальскім судом прысуджаны да штрафу 60 тысяч злотых і сьмяротнага пакараньня. Справу заспакоілі перадачай ВКЛ ад Польшчы гарадоў [[Лоеў]] і [[Любеч]]. У [[1648]] прызначаны камісарам для перамоваў із [[Швэцыя]]й.


Адзін з кіраўнікоў [[кальвінізм|кальвіністых]] ВКЛ. У [[1631]] падараваў Літоўскаму сыноду двор у [[Слуцк]]у пад [[канвікт]] для вучняў гімназіі. Старшыня правінцыйнага сыноду [[1644]].
Адзін з кіраўнікоў [[кальвінізм|кальвіністых]] ВКЛ. У [[1631]] падараваў Літоўскаму сыноду двор у [[Слуцк]]у пад [[канвікт]] для вучняў гімназіі. Старшыня правінцыйнага сыноду [[1644]].

== Зямельныя ўладаньні ==


Апроч бацькавых маёнткаў ([[Варняны]], [[Дубнікі]] й [[Язаў]] у Віленскім павеце, [[Сьвіраны]], [[Сураж]] і [[Кабыльнік]] у [[Ашмянскі павет|Ашмянскім]]) меў [[Мглін]] і [[Дрокаў]] у [[старадубскі павет|Старадубскім павеце]], [[Лебедзева]] ў Ашмянскім павеце, [[Холмеч]] у [[Рэчыцкі павет|Рэчыцкім павеце]], маёнткі ў [[Кіеўскае ваяводзтва|Кіеўскім ваяводзтве]].
Апроч бацькавых маёнткаў ([[Варняны]], [[Дубнікі]] й [[Язаў]] у Віленскім павеце, [[Сьвіраны]], [[Сураж]] і [[Кабыльнік]] у [[Ашмянскі павет|Ашмянскім]]) меў [[Мглін]] і [[Дрокаў]] у [[старадубскі павет|Старадубскім павеце]], [[Лебедзева]] ў Ашмянскім павеце, [[Холмеч]] у [[Рэчыцкі павет|Рэчыцкім павеце]], маёнткі ў [[Кіеўскае ваяводзтва|Кіеўскім ваяводзтве]].

== Вонкавыя спасылкі ==
* {{кніга|аўтар = Antanas Tyla|частка = |загаловак = Унівэрсальная летувіская энцыкляпэдыя|арыгінал = Visuotinė lietuvių enciklopedija|спасылка = |адказны = |выданьне = |месца = Вільня|выдавецтва = Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas|год = 2001|том = 1:A–Ar|старонкі = 40|старонак = 799|сэрыя = [[:lt:Visuotinė lietuvių enciklopedija|Унівэрсальная летувіская энцыкляпэдыя з 23-х тамоў]]|isbn = 5-420-01486-6}}
{{зноскі}}


{{Крыніца ВКЛ|[[Валерый Пазднякоў]]}}
{{Крыніца ВКЛ|[[Валерый Пазднякоў]]}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Абрамовіч, мікалай}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Абрамовіч, Мікалай}}
[[Катэгорыя:Абрамовічы|Мікалай]]
[[Катэгорыя:Абрамовічы|Мікалай]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў лютым]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў лютым]]

Вэрсія ад 09:40, 9 кастрычніка 2008

Герб роду Абрамовічаў

Мікалай Абрамовіч (1590-я — люты 1651) — дзяржаўны й вайсковы дзеяч ВКЛ, дыплямат. З шляхецкага роду Абрамовічаў, сын смаленскага ваяводы Яна Абрамовіча, бацька Самуэля Абрамовіча.

Біяграфія

Вайсковая кар'ера

У 1603, пасьля сьмерці бацькі, аддадзены на выхаваньне на двор біржанскіх Радзівілаў. Магчыма, вывучаў артылерыю й інжынэрыю. У 1-й палове 1620-х ваяваў супраць швэдаў у Курляндыі і Інфлянтах у войску Крыштапа Радзівіла, дзе выконваў абавязкі старшага над гарматай (пад ягонай камандай служыў Кжыштаф Арцішэўскі). У 1625 вызначыўся пры ўзяцьці перадмесьця Рыгі, у 1626 у бітве пад Гневам, дзе фактычна замяніў няздольнага Януша Тышкевіча. У 1626-1627 ваяваў супраць швэдаў на Памор'і й у Прусіі. У вайну Расеі з Рэччу Паспалітай 1632-1634 гадоў са студзеня 1633 камандаваў палком пяхоты групоўкі Радзівіла, ад 1634 старшы над гарматай (ад 1640 называўся генэрал артылерыі ВКЛ), камандэр калёны ў маршы на горад Белы. Камісар пры заключэньні Палянаўскага міру 1634 году.

Палітычная дзейнасьць

Староста старадубскі ў 1636-1647, мядзелскі й курклійскі; неаднаразова абіраўся паслом на соймы й дэпутатам Трыбуналу ВКЛ. Чашнік ВКЛ у 1638-1640, кашталян мсьціслаўскі ў 1640-1643, ваявода мсьціслаўскі 1643-1647 і троцкі ад 1647.

У 1646 прызначаны камісарам на перамовах з Масквой й на даручэньне караля перадаў Расеі Трубчэўскую воласьць, за што трыбунальскім судом прысуджаны да штрафу 60 тысяч злотых і сьмяротнага пакараньня. Справу заспакоілі перадачай ВКЛ ад Польшчы гарадоў Лоеў і Любеч. У 1648 прызначаны камісарам для перамоваў із Швэцыяй.

Адзін з кіраўнікоў кальвіністых ВКЛ. У 1631 падараваў Літоўскаму сыноду двор у Слуцку пад канвікт для вучняў гімназіі. Старшыня правінцыйнага сыноду 1644.

Зямельныя ўладаньні

Апроч бацькавых маёнткаў (Варняны, Дубнікі й Язаў у Віленскім павеце, Сьвіраны, Сураж і Кабыльнік у Ашмянскім) меў Мглін і Дрокаў у Старадубскім павеце, Лебедзева ў Ашмянскім павеце, Холмеч у Рэчыцкім павеце, маёнткі ў Кіеўскім ваяводзтве.

Вонкавыя спасылкі

Крыніца: Валерый Пазднякоў, «Вялікае Княства Літоўскае»