Індастрыял

Industrial
Стылістычнае паходжаньне	авангард, канкрэтная музыка, экспэрымэнтальная музыка, пост-панк, краўт-рок
Паходжаньне	сярэдзіна 1970-х у Вялікабрытаніі
Вытворныя формы	індастрыял-рок, індастрыял-мэтал, сынты-панк, электра-індастрыял, агра-тэк, дарк эмбіент, EBM, TBM, хардкор-тэхна, паўэр электронікс, тэхна
Паджанры
пост-індастрыял, пэркашн-індастрыял, маршал-індастрыял, нойз
Роднасныя жанры
сынці-поп, краўт-рок
Industrial music ў Вікісховішчы

Індастрыял (па-ангельску: industrial — «прамысловы») — музычны кірунак, што вылучаецца выразнай экспэрымэнтальнасьцю і асабліваю эстэтыкай мэханічных ды іншых прамысловых гукаў.

Гісторыя

Канчаткова стыль аформіўся ў 1974 годзе ў Ангельшчыне. Гэтаму спрыяў гурт Throbbing Gristle, што заснаваў лэйбл Industrial Records, паводле назвы якога быў названы стыль. Першапачаткова індастрыял быў ня толькі музычным кірункам, але й ідэалягічным — асноўным мэтадам стала «шокавая тактыка». У пэрыяд з 1974 да 1981 году зьяўляецца мноства музыкаў і гуртоў гэтага кірунку ўва ўсіх частках сьвету. Найбольш вядомыя зь іх: Бойд Райс (NON), Einstuerzende Neubauten, SPK, Merzbow ды іншыя, які разам склалі «клясычны індастрыял».

Throbbing Gristle распаліся ў 1981 годзе, заявіўшы пра сканчэньне "індустрыйнай эпохі і пачатак "пост-індустрыйнай", што значыла зьмену тактыкі. Былыя ўдзельнікі Throbbing Gristle ўтварылі некалькі новых праектаў, гучаньне якіх у параўнаньні з TG моцна зьмянілася. Іншыя «клясычныя» індустрыйныя гурты ( напрыклад, SPK і Einstuerzende Neubauten) таксама перайшлі на «новую стратэгію», зьявіліся і новыя праекты. Пост-індустрыйная музыка сталася менш агрэсіўнаю, а радыкальнасьць вылілася ў музычныя экспэрымэнты. Цяпер post-industrial музыкі спалучаюць індустрыйныя традыцыі зь іншымі напрамкамі музыкі: танцавальнай, фальклёрнай, рытуальнай.

Асноўныя стылі індустрыйнай\пост-індустрыйнай музыкі

Трэба адзначыць, што ня ўсю індустрыйную музыку можна аднесьці да якога-небудзь пэўнага жанру. Музыкі дасёньня ствараюць музыку, якая не прымае пэўных стылёвых межаў і разьвівае як клясычныя індустрыйныя ідэі, так і іншастылевыя запазычаньні.

Нойз

Найстарэйшы стыль індустрыйнай музыкі. За заснавальніка ўважаюць амэрыканца Бойда Райза (Boyd Rice)(праект NON), які ў 70-х гадох пачаў выпускаць чысты, немузычны шум у якасьці музычных твораў. Клясычны нойз пазбаўлены рытму ды мэлёдыі, дый навогул выходзіць за межы панятку "музыка". Таксама ў кампазыцыях могуць прысутнічаць чыстыя ці скажоныя вакал і галасавыя сэмплы. Найбольш радыкальны разнавід зьявіўся ў Японіі (японскі нойз). Кампазыцыі ж рытмік-нойзу (паўэр-нойзу) добра структураваныя і рытмічныя.

Тыповыя прадстаўнікі: NON, Merzbow

Percussion Industrial

Як вынікае з назвы, у падмурку гучаньня тут ляжаць пэркусійныя інструмэнты. У такой якасьці зазвычай выкарыстоўваюцца нетрадыцыйныя немузычныя рэчы - ад пустых жалезных бочак да складаных мэталёвых канструкцыяў уласнай вытворчасьці. Элемэнты такога гучаньня прысутнічаюць у многіх гуртоў, у чыстым выглядзе сустракаецца рэдка.

Прыклады: Z’ev «Salts Of Heavy Metals», «Production & Decay Of Spatial Relations», «F.F.F.», Einsturzende Neubauten «Kollaps», «Halber Mench», «Haus Der Luege», Test Dept. «The Unacceptable Face Of Freedom», «Brith Gof: Gododdin», Les Tambours Du Bronx «Ca Sonne Pas Beau Un Bidon ?!?».

Паўэр-электронікс

Крыніцаю стылістыкі тут паслужылі клясычныя гурты кшталту Throbbing Gristle, Whitehouse, Maurizio Bianchi/M. B., SPK. Але ж працы 1990-х гадоў маюць моцныя адрозьненьні - найперш гэта шчыльнае змрочнае гучаньне і агрэсіўны настрой кампазыцыяў, пазьней дадаўся і дыстаршаваны вакал з тэкстамі на гісторыка-палітычныя тэмы.

Прадстаўнікі: Institut, Genocide Organ, Anenzephalia, Con-Dom, Brighter Death Now

Імправізацыйны індастрыял

Improvised Industrial адпаведна з назваю базуецца на вольнай імправізацыі. Маючы крыніцу ў творчасьці клясыкаў - Throbbing Gristle і AMM - у чыстым выглядзе сустракаецца рэдка.

Прыклады: Throbbing Gristle («Heathen Earth», «Funeral In Berlin», «Funk Beyond Jazz», «Mission Of Dead Souls», «Once Upon A Time…», «Special Treatment», «Thee Psychic Sacriface»), AMM «To Hear And Back Again», «Generative Themes», «The Inexhaustible Document»; Borbetomagus

Дарк-эмбіент\дроўн-эмбіент\рытуал-эмбіент

Дарк-эмбіент ёсьць больш змрочнаю вэрсіяй клясычнага эмбіенту, якой наканавана ствараць атмасфэру, не канцэнтруючы ўвагі на мэлёдыі ці на рытме. Музыка напоўненая гудзеньнем, фонавым шумам, мэталёвым звонам, урыўкамі мэлёдыяў і галасоў, манатонным рытмам, пульсацыяй. Музыка дроўн-эмбіенту складаецца з розначастотных гудзеньняў — дроўнаў, створаных праз гітары, сынтэзатары ды іншыя інструмэнты. У кампазыцыях рытуал-эмбіенту выкарыстоўваюць складаныя пэркусіі, якія часам зьмяняюць на эмбіентныя ляндшафты ці этнічныя сьпевы.

Прыклады: Bad Sector, Lustmord, Deutsch Nepal, Maeror Tri, Troum, Hybryds.

Маршал-індастрыял (Martial Industrial)

Стыль вылучаецца вайсковаю тэматыкай: ад эпохі крыжакоў да сучасных войнаў. Можна сустрэць мэлёдыі венных гадоў, трубы, чытаньне маніфэстаў, выбухі і гукі стрэлаў, запісаныя, як правіла, у своеасаблівай эстэтыцы нізкай якасьці гуку. За заснавальніка часта ўважаюць югаслаўскі\славенскі гурт Laibach.

Тыповыя прадстаўнікі: Laibach, Von Thronstahl, Dernière Volonté

Нэафольк\дарк-фольк

Пачынальнікам сучаснага нэафольку ёсьць ангельскі гурт Current 93 (фактычна ў складзе адзінага ўдзельніка - Дэвіда Цібэта). Напрыканцы 1980-х фармуюцца характэрныя рысы стылю — гучаньне традыцыйных інструмэнтаў (часьцяком - акустычнае гітары), выкарыстаньне ў тэкстах рэлігійных і фальклёрных сымбаляў. Нягледзчы на частую блізкасьць гэтай сцэны да таго ж маршал-індастрыялу, дарк-фолькам і нэафолькам часьцяком называюць гурты, зусім далёкія ад індустрыйнага гучаньня, больш роднасныя з традыцыйным фолькам і фольк-рокам.

Тыповыя прадстаўнікі: Current 93, Tenhi, Von Thronstahl

EBM (Electronic Body Music)

Адзін з сама папулярных зараз пост-індустрыйных стыляў. Стылю ўласьцівыя зацыкленыя мэлёдыі з танцавальным рытмам, багатыя на выкарыстаньне сэмплаў. Тэрмін EBM прыдуманы музыкамі бэльгійскага гурту Front 242, які цяпер уважаецца за заснавальніка стылю.

Тыповыя прадстаўнікі: Front 242, Front Line Assembly, Nitzer Ebb

Futurepop

Futurepop — назва вытворнага ад EBM кірунку, які зьявіўся ў другой палове 1990-х гадоў як мяшанка электра-індастрыялу з сынці-попам і элемэнтамі клюбнай электроннай музыкі.

Тыповыя прадстаўнікі: VNV Nation, Covenant, Apoptygma Berzerk

Электра-індастрыял

Дадзены стыль роднасны з папярэднім, але ў параўнаньні зь ім менш танцавальны і болей атмасфэрны.

Тыповыя прадстаўнікі: wumpscut:, Front Line Assembly

Агра-індастрыял\індастрыял-рок\індастрыял-мэтал

Роднасныя і часам малаадрозныя жанры. Асноўнай прыкметаю «агра-індастрыялу» (ангельск. аggressive) ёсьць наяўнасьць «рыфаванае» гітары і «брутальнага» вакалу. Таксама можа прысутнічаць як EBM, так і «synth-pop»-рытм-сэкцыя і дыска-клявішныя. Індастрыял-рок у сваю чаргу спалучае індустрыйны гук з традыцыямі асобных паджанраў року. Раньнія спалучэньні такога кшталту назіраюцца ў творчасьці пост-панкавых гуртоў: Killing Joke, Swans, Foetus. Індастрыял-мэтал, які зьявіўся напрыканцы 1980-х, вылучаецца рыфамі гэві-мэталу (альбо іншых асобных мэталёвых паджанраў), «індустрыйным» сынтэзатарам, моцна скажоным гукам гітар і дыстаршаваным вакалам (хаця такі паджанр, як NDH (Новы нямецкі цяжар) вылучаецца якраз чысьцінёю вакалу - гл. Rammstein).

Тыповыя прадстаўнікі: KMFDM, Ministry, Think About Mutation, Die Krupps, Coptic Rain, Oomph!

Вонкавыя спасылкі

• http://www.postindustrial.org/
• https://web.archive.org/web/20120805124911/http://industrialmusic.ru/