Айгарс Калвітыс: розьніца паміж вэрсіямі
Stary Jolup (гутаркі | унёсак) →Жыцьцяпіс: выпраўленьне спасылак |
Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8 |
||
Радок 12: | Радок 12: | ||
== Вонкавыя спасылкі == |
== Вонкавыя спасылкі == |
||
{{Commons}} |
{{Commons}} |
||
* [http://www.tautaspartija.lv Народная партыя Латвіі] |
* [https://web.archive.org/web/19981203060518/http://www.tautaspartija.lv/ Народная партыя Латвіі] |
||
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Калвітыс, Айґарс}} |
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Калвітыс, Айґарс}} |
Вэрсія ад 04:50, 1 ліпеня 2021
Айгарс Калвітыс | |
2 сьнежня 2004 — 20 сьнежня 2007 | |
Папярэднік | Індуліс Эмсіс[d] |
Наступнік | Іварс Годманіс[d] |
7 лістапада 2006 — 16 лістапада 2006 | |
20 сьнежня 2007 — 2 красавіка 2009 | |
Асабістыя зьвесткі | |
Нарадзіўся: |
27 чэрвеня 1966[1] (57 гадоў) |
Партыя: | |
Адукацыя: | |
Узнагароды: | |
Айґарс Калвітыс (па-латыску: Aigars Kalvītis; нарадзіўся 27 чэрвеня 1966 году, Рыга) — латвійскі палітык, прэм’ер-міністар Латвіі ў 2004—2007 гг.
Жыцьцяпіс
Скончыў Латвійскі сельскагаспадарчы ўнівэрсытэт у 1992 па спэцыяльнасьці «эканоміка». З 1992 па 1998 год Калвітыс рабіў мэнэджарам у розных сфэрах, зьвязаных зь сельскаю гаспадаркай.
У 1997 годзе стаўся адным з заснавальнікаў Народнае партыі Латвіі (Tautas Partija). У 1998 годзе ўпершыню абраны ў парлямэнт Латвіі. У 1999—2000 гадах — міністар сельскае гаспадаркі. У 2000—2002 гадах — міністар эканомікі. У 2002 годзе Калвітыс зноў абраны дэпутатам парлямэнту і ўзначаліў фракцыю Народнае партыі. 28 кастрычніка 2004 году латвійскі парлямэнт адправіў у адстаўку правацантрысцкі (складаўся зь сябраў «Хаўрусу зялёных і сялянаў», Народнае партыі і Латвійскае першае партыі) урад на чале з Індулісам Эмсысам. 24 лістапада 2004 году прэзыдэнтка Латвіі Вайра Віке-Фрэйбэрґа даручыла Айґарсу Калвітысу стварэньне новага кабінэту міністраў. 2 сьнежня 2004 году парлямэнт зацьвердзіў урад Айґарса Калвітыса — адзінаццаты з моманту абвяшчэньня незалежнасьці Латвіі ў 1991 годзе Кааліцыйны ўрад сфармавалі чатыры правыя сілы — Народная партыя, «Новы час», Першая партыя і Хаўрус зялёных і сялянаў. Гэтыя партыі кантралююць 70 з 100 галасоў у Сэйме. У апазыцыі засталіся праварадыкалы з аб’яднаньня «Айчыне і Свабодзе — Рух за нацыянальную незалежнасьць Латвіі» і тры партыі, што прадстаўляюць інтарэсы расейскамоўнага насельніцтва. У выніку ўрадавага крызісу Калвітыс сышоў з пасады прэм’ер-міністра 5 сьнежня 2007 году, канчаткова перадаўшы свае паўнамоцтвы Іварсу Ґодманісу 20 сьнежня.
Крыніцы
- ^ а б Aigars Kalvitis // Munzinger Personen (ням.)
Вонкавыя спасылкі
Айгарс Калвітыс — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў