Алесь Алехнік: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Gleb Leo (гутаркі | унёсак)
дНяма апісаньня зьменаў
 
Радок 52: Радок 52:
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Алехнік, Алесь}}
{{САРТЫРОЎКА_ПА_ЗМОЎЧВАНЬНІ:Алехнік, Алесь}}
[[Катэгорыя:Беларусы ў Аўстраліі]]
[[Катэгорыя:Беларусы ў Аўстраліі]]
[[Катэгорыя:Члены Беларускай цэнтральнай рады]]
[[Катэгорыя:Сябры Беларускай цэнтральнай рады]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Лунінецкім раёне]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Лунінецкім раёне]]

Цяперашняя вэрсія на 22:11, 21 лютага 2021

Алесь Алехнік
Род дзейнасьці дзеяч беларускай эміграцыі ў Аўстраліі
Дата нараджэньня 31 ліпеня 1929
Месца нараджэньня Перунова, Лунінецкі раён
Дата сьмерці 3 сьнежня 2006
Месца сьмерці Аўстралія
Занятак грамадзкі дзяяч
Месца працы

Алесь Алехнік (31 ліпеня 1929, хутар Перунова, сёньня Лунінецкі раён3 сьнежня 2006) — дзеяч беларускай эміграцыі ў Аўстраліі.

Напрыканцы Другой сусьветнай вайны апынуўся ў Нямеччыне. У 1948 годзе яго, дзевятнаццацігадовага хлопца зь лягеру Міхэльсдорф, улучылі ў Беларускую рэпрэзэнтатыўную службу на эміграцыі. У ягоныя абавязкі ўваходзіла пашырэньне праўды пра Беларусь сярод людзей рознае нацыянальнасьці, што воляю лёсу апынуліся паміж межаў і дзяржаваў, у лягэрох для «перамешчаных асобаў»[1].

У Аўстраліі з 1950 году. Чалец і шматгадовы сакратар Беларускага аб'яднаньня ў Аўстраліі, ад імя якога прадстаўляў беларусаў на разнастайных міжнацыянальных форумах у Аўстраліі (удзельнічаў у дзьвюх Аўстралійскіх грамадзянскіх канвэнцыях, быў назіральнікам у парлямэнце[2]) і па-за яе межамі на канфэрэнцыях Антыкамуністычнай лігі народаў Азіі і Сусьветнай антыкамуністычнай лігі. Менавіта дзякуючы яму ў рэзалюцыях гэтых арганізацыяў абавязкова гучала патрабаваньне незалежнасьці Беларусі.

«З таго вопыту, які я ўжо здабыў, удзельнічаючы ў розных міжнацыянальных мітынгах-нарадах, я знаў, што слабога, нерашучага, заўсёды наракаючага ніхто не любіў і любіць ня будзе», — пісаў ён пазьней у кнізе ўспамінаў.

За гады грамадзкай дыпляматычнай працы ён меў сталыя дачыненьні з прэзыдэнтамі і прэм’ер-міністрамі Аўстраліі, Паўднёвага Віетнаму, Карэі, Філіпінаў, Вялікай Брытаніі, Летувы (К.Прунскене), Харватыі, старшынём Сэйму Летувы Ландсбэргісам, ангельскай каралевай Элізабэтай ІІ

Напрыканцы 1950-х гадоў займаўся выданьнем інфармацыйнага бюлетэню Беларускага аб’яднаньня ў Аўстраліі «Новае Жыцьцё». У 1969—1982 гадах — кіраўнік Краёвага штабу Беларускага Вызвольнага Фронту ў Аўстраліі.

У 1980-х адышоў ад актыўнай грамадзкай дзейнасьці.

У 1990 годзе накіроўваў лісты Кебічу і Шушкевічу. Адказ прыйшоў праз два гады, ад кіраўніка МЗС П.Краўчанкі: «Бацькаўшчына будзе заўсёды ўдзячная за тое, што Вы зрабілі для яе».

Пахаваны 5 сьнежня 2006 году на беларускай частцы сыднэйскіх могілак Руквуд[3].

Аўтар кнігі ўспамін «Пад бел-чырвона-белым» (Вільня, 1999). Яго архіў, у які ўвайшлі дакумэнты Беларускага аб’яднаньня і шматлікае ліставаньне, перахоўваецца ў Беларускім дзяржаўным архіве-музэі літаратуры і мастацтва.

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Да гісторыі дыпляматыі, Сяргей Харэўскі
  2. ^ Прысутнасьць Дэлегацыі Беларускага Аб’еднаньня на сэсіі Парлямэнту ў Сыднэй // Новае Жыцьцё. Інфармацыйны Бюлетэнь Беларускага Аб’еднаньня ў Аўстраліі. 1954. №2 (28). С. 14—15
  3. ^ Сьв. пам. Алесь АЛЕХНІК, Беларус, №528

Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]