Распалубка: розьніца паміж вэрсіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д артаграфія, ВП:СТРАЗ |
Knedlik-Pod (гутаркі | унёсак) д →top: артаграфія |
||
Радок 2: | Радок 2: | ||
'''Распа́лубка''' — частка [[скляпеньне|скляпеньня]], утвораная перасячэньнем яго дзьвюх узаемна пэрпэндыкулярных цыліндрычных паверхняў. Звычайна робяць пры разьмяшчэньні верхняй кропкі праёмаў (аконных, дзьвярных, [[ніша]]ў і інш.) вышэй за [[пята (архітэктура)|пяту]] асноўнага скляпеньня. Распалубкі ўтвараюць малыя скляпеньні, радыюс якіх вызначаецца шырынёй праёму. Вядомы ў [[Сярэднявечча|сярэднявечных]] [[Раманская архітэктура|раманскіх]] і [[Гатычная архітэктура|гатычных]] збудаваньнях. |
'''Распа́лубка''' — частка [[скляпеньне|скляпеньня]], утвораная перасячэньнем яго дзьвюх узаемна пэрпэндыкулярных цыліндрычных паверхняў. Звычайна робяць пры разьмяшчэньні верхняй кропкі праёмаў (аконных, дзьвярных, [[ніша]]ў і інш.) вышэй за [[пята (архітэктура)|пяту]] асноўнага скляпеньня. Распалубкі ўтвараюць малыя скляпеньні, радыюс якіх вызначаецца шырынёй праёму. Вядомы ў [[Сярэднявечча|сярэднявечных]] [[Раманская архітэктура|раманскіх]] і [[Гатычная архітэктура|гатычных]] збудаваньнях. |
||
На [[Беларусь|Беларусі]] зьявіліся ў XVI стагодзьдзі ў адна- і трохнэфавых [[храм]]ах, пашырыліся ў XVII—XVIII |
На [[Беларусь|Беларусі]] зьявіліся ў XVI стагодзьдзі ў адна- і трохнэфавых [[храм]]ах, пашырыліся ў XVII—XVIII стагодзьдзях у збудаваньнях стылю [[барока]]; вядомы ў грамадзянскай архітэктуры XVIII стагодзьдзя. Часам распалубкі ўпрыгожвалі [[размалёўка]]й, як, напрыклад, у [[Ружанскі касьцёл кармэлітаў|касьцёле кармэлітаў]] у [[Ружаны|Ружанах]], [[Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (Косаў)|Троіцкім касьцёле]] ў [[Косава|Косаве]] й інш. |
||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
Цяперашняя вэрсія на 15:01, 28 сьнежня 2020
Распа́лубка — частка скляпеньня, утвораная перасячэньнем яго дзьвюх узаемна пэрпэндыкулярных цыліндрычных паверхняў. Звычайна робяць пры разьмяшчэньні верхняй кропкі праёмаў (аконных, дзьвярных, нішаў і інш.) вышэй за пяту асноўнага скляпеньня. Распалубкі ўтвараюць малыя скляпеньні, радыюс якіх вызначаецца шырынёй праёму. Вядомы ў сярэднявечных раманскіх і гатычных збудаваньнях.
На Беларусі зьявіліся ў XVI стагодзьдзі ў адна- і трохнэфавых храмах, пашырыліся ў XVII—XVIII стагодзьдзях у збудаваньнях стылю барока; вядомы ў грамадзянскай архітэктуры XVIII стагодзьдзя. Часам распалубкі ўпрыгожвалі размалёўкай, як, напрыклад, у касьцёле кармэлітаў у Ружанах, Троіцкім касьцёле ў Косаве й інш.
Літаратура[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т.. — Мн.: 2001 Т. 13: Праміле — Рэлаксін. — С. Распалубка.