Даўгавечнік: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
W (гутаркі | унёсак)
+Пачатак
 
 
Радок 1: Радок 1:
'''Даўгаве́чнік'''<ref>{{Кніга|аўтар=[[Надзея Еўсіевіч]].|частка=1757. даўгавечнік|загаловак=Слоўнік беларускай мовы|арыгінал=|спасылка=http://slounik.org/sbm|адказны=нав.рэд. [[Аляксандар Лукашанец]], [[Валянціна Русак]]|выданьне=|месца=Менск|выдавецтва=[[Беларуская навука]]|год=2012|том=|старонкі=|старонак=916|сэрыя=|isbn=978-985-08-1365-7|наклад=}}</ref> — [[чалавек]], які дажыў да 90 гадоў<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Доўгажыхар (5-томны Тлумачальны слоўнік беларускай мовы 1977-1984 гг. пад рэд. Кандрата Крапівы)|спасылка=https://www.skarnik.by/tsbm/20837|выдавец=Партал «Скарнік»|дата публікацыі=1 чэрвеня 2013|дата доступу=19 чэрвеня 2020}}</ref>. Іншыя назвы: векавіт<ref>{{Навіна|аўтар=Вітаўт Сіўчык|загаловак=Улады Кітаю заявілі пра перадухіленьне перавароту|спасылка=https://belsat.eu/in-focus/ulady-kitayu-zayavili-pra-peraduhilenne-peravarotu/|выдавец=Тэлеканал «[[Белсат]]»|дата публікацыі=22 кастрычніка 2017|дата доступу=19 чэрвеня 2020}}</ref>, доўгажыхар.
'''Даўгаве́чнік'''<ref>{{Кніга|аўтар=[[Надзея Еўсіевіч]].|частка=1757. даўгавечнік|загаловак=Слоўнік беларускай мовы|арыгінал=|спасылка=http://slounik.org/sbm|адказны=нав.рэд. [[Аляксандар Лукашанец]], [[Валянціна Русак]]|выданьне=|месца=Менск|выдавецтва=[[Беларуская навука]]|год=2012|том=|старонкі=|старонак=916|сэрыя=|isbn=978-985-08-1365-7|наклад=}}</ref> — [[чалавек]], які дажыў да 90 гадоў<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=Доўгажыхар (5-томны Тлумачальны слоўнік беларускай мовы 1977-1984 гг. пад рэд. Кандрата Крапівы)|спасылка=https://www.skarnik.by/tsbm/20837|выдавец=Партал «Скарнік»|дата публікацыі=1 чэрвеня 2013|дата доступу=19 чэрвеня 2020}}</ref>. Іншыя назвы: векавіт<ref>{{Навіна|аўтар=Вітаўт Сіўчык|загаловак=Улады Кітаю заявілі пра перадухіленьне перавароту|спасылка=https://belsat.eu/in-focus/ulady-kitayu-zayavili-pra-peraduhilenne-peravarotu/|выдавец=Тэлеканал «[[Белсат]]»|дата публікацыі=22 кастрычніка 2017|дата доступу=19 чэрвеня 2020}}</ref>, доўгажыхар.


== У культуры ==
== У культуры ==
Драматург [[Анатоль Дзялендзік]] напісаў радыёп'есу «Даўгавечнік»<ref>{{Кніга|аўтар=[[Аляксей Гардзіцкі]].|частка=[http://slounik.org/80971.html Дзялендзік Анатоль]|загаловак=Беларускія пісьменьнікі: 1917—1990|арыгінал=|спасылка=http://slounik.org/sbm|адказны=нав.рэд. [[Анатоль Верабей]]|выданьне=|месца=Менск|выдавецтва=[[Мастацкая літаратура (выдавецтва)|Мастацкая літаратура]]|год=1994|том=|старонкі=|старонак=653|сэрыя=|isbn=5-340-00709-X|наклад=}}</ref>.
Драматург [[Анатоль Дзялендзік]] напісаў радыёп’есу «Даўгавечнік»<ref>{{Кніга|аўтар=[[Аляксей Гардзіцкі]].|частка=[http://slounik.org/80971.html Дзялендзік Анатоль]|загаловак=Беларускія пісьменьнікі: 1917—1990|арыгінал=|спасылка=http://slounik.org/sbm|адказны=нав.рэд. [[Анатоль Верабей]]|выданьне=|месца=Менск|выдавецтва=[[Мастацкая літаратура (выдавецтва)|Мастацкая літаратура]]|год=1994|том=|старонкі=|старонак=653|сэрыя=|isbn=5-340-00709-X|наклад=}}</ref>.


== Беларусь ==
== Беларусь ==
На 1 кастрычніка 2013 году ў Беларусі пражывала 558 стагадовых векавітаў, зь іх 483 (86%) жанчыны. Паводле [[Міністэрства працы і сацыяльнай абароны Рэспублікі Беларусь]], 9 зь іх пераадолелі 110-гадовы ўзрост. Сярод іх было 3 жанчыны і 1 мужчына ў веку 113 гадоў, якія нарадзіліся ў 1900 годзе<ref>{{Артыкул|аўтар=Алена Прус, [[БелТА]].|загаловак=У Беларусі чатыры доўгажыхары пераадолелі 113-гадовы рубеж|спасылка=http://zviazda.by/be/news/20131121/1385010808-u-belarusi-chatyry-dougazhyhary-peraadoleli-113-gadovy-rubezh|выданьне=[[Зьвязда]]|тып=газэта|год=21 лістапада 2013|нумар=219 (27584)|старонкі=[http://zviazda.by/wp-content/uploads/2013/11/1385010542_3.pdf 3]|issn=1990-763x}}</ref>. На 15 чэрвеня 2020 году ў Беларусі налічвалася 43 980 даўгавечнікаў у веку 90—99 гадоў (0,5 % [[насельніцтва Беларусі]]). Яшчэ 428 чалавек перасягнулі стагадовы ўзрост. Больш за ўсё даўгавечнікаў пражывала ў [[Віцебская вобласьць|Віцебскай вобласьці]]. Паводле [[Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь]], большасьць даўгавечнікаў пражывала ў сельскай мясцовасьці і мела [[Звычка|звычку]] пастаянна цялесна працаваць на сьвежым паветры, а таксама харчавацца прыроднай ежай<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=У Беларусі амаль 44 тыс. доўгажыхароў ва ўзросце 90-99 гадоў|спасылка=https://blr.belta.by/society/view/u-belarusi-amal-44-tys-dougazhyharou-va-uzrostse-90-99-gadou-88570-2020/|выдавец=[[Беларускае тэлеграфнае агенцтва]]|дата публікацыі=15 чэрвеня 2020|дата доступу=19 чэрвеня 2020}}</ref>.
На 1 кастрычніка 2013 году ў Беларусі пражывала 558 стагадовых векавітаў, зь іх 483 (86%) жанчыны. Паводле [[Міністэрства працы і сацыяльнай абароны Рэспублікі Беларусь]], 9 зь іх пераадолелі 110-гадовы ўзрост. Сярод іх было 3 жанчыны і 1 мужчына ў веку 113 гадоў, якія нарадзіліся ў 1900 годзе<ref>{{Артыкул|аўтар=Алена Прус, [[БелТА]].|загаловак=У Беларусі чатыры доўгажыхары пераадолелі 113-гадовы рубеж|спасылка=http://zviazda.by/be/news/20131121/1385010808-u-belarusi-chatyry-dougazhyhary-peraadoleli-113-gadovy-rubezh|выданьне=[[Зьвязда]]|тып=газэта|год=21 лістапада 2013|нумар=219 (27584)|старонкі=[http://zviazda.by/wp-content/uploads/2013/11/1385010542_3.pdf 3]|issn=1990-763x}}</ref>. На 15 чэрвеня 2020 году ў Беларусі налічвалася 43 980 даўгавечнікаў у веку 90—99 гадоў (0,5% [[насельніцтва Беларусі]]). Яшчэ 428 чалавек перасягнулі стагадовы ўзрост. Больш за ўсё даўгавечнікаў пражывала ў [[Віцебская вобласьць|Віцебскай вобласьці]]. Паводле [[Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь]], большасьць даўгавечнікаў пражывала ў сельскай мясцовасьці і мела [[Звычка|звычку]] пастаянна цялесна працаваць на сьвежым паветры, а таксама харчавацца прыроднай ежай<ref>{{Навіна|аўтар=|загаловак=У Беларусі амаль 44 тыс. доўгажыхароў ва ўзросце 90-99 гадоў|спасылка=https://blr.belta.by/society/view/u-belarusi-amal-44-tys-dougazhyharou-va-uzrostse-90-99-gadou-88570-2020/|выдавец=[[Беларускае тэлеграфнае агенцтва]]|дата публікацыі=15 чэрвеня 2020|дата доступу=19 чэрвеня 2020}}</ref>.


== Крыніцы ==
== Крыніцы ==
Радок 11: Радок 11:


{{Накід:Антрапалёгія}}
{{Накід:Антрапалёгія}}

[[Катэгорыя:Даўгалецьце]]
[[Катэгорыя:Даўгалецьце]]
[[Катэгорыя:Геранталёгія]]
[[Катэгорыя:Геранталёгія]]

Цяперашняя вэрсія на 15:14, 20 чэрвеня 2020

Даўгаве́чнік[1] — чалавек, які дажыў да 90 гадоў[2]. Іншыя назвы: векавіт[3], доўгажыхар.

У культуры[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Драматург Анатоль Дзялендзік напісаў радыёп’есу «Даўгавечнік»[4].

Беларусь[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

На 1 кастрычніка 2013 году ў Беларусі пражывала 558 стагадовых векавітаў, зь іх 483 (86%) жанчыны. Паводле Міністэрства працы і сацыяльнай абароны Рэспублікі Беларусь, 9 зь іх пераадолелі 110-гадовы ўзрост. Сярод іх было 3 жанчыны і 1 мужчына ў веку 113 гадоў, якія нарадзіліся ў 1900 годзе[5]. На 15 чэрвеня 2020 году ў Беларусі налічвалася 43 980 даўгавечнікаў у веку 90—99 гадоў (0,5% насельніцтва Беларусі). Яшчэ 428 чалавек перасягнулі стагадовы ўзрост. Больш за ўсё даўгавечнікаў пражывала ў Віцебскай вобласьці. Паводле Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь, большасьць даўгавечнікаў пражывала ў сельскай мясцовасьці і мела звычку пастаянна цялесна працаваць на сьвежым паветры, а таксама харчавацца прыроднай ежай[6].

Крыніцы[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

  1. ^ Надзея Еўсіевіч. 1757. даўгавечнік // Слоўнік беларускай мовы / нав.рэд. Аляксандар Лукашанец, Валянціна Русак. — Менск: Беларуская навука, 2012. — 916 с. — ISBN 978-985-08-1365-7
  2. ^ Доўгажыхар (5-томны Тлумачальны слоўнік беларускай мовы 1977-1984 гг. пад рэд. Кандрата Крапівы) // Партал «Скарнік», 1 чэрвеня 2013 г. Праверана 19 чэрвеня 2020 г.
  3. ^ Вітаўт Сіўчык. Улады Кітаю заявілі пра перадухіленьне перавароту // Тэлеканал «Белсат», 22 кастрычніка 2017 г. Праверана 19 чэрвеня 2020 г.
  4. ^ Аляксей Гардзіцкі. Дзялендзік Анатоль // Беларускія пісьменьнікі: 1917—1990 / нав.рэд. Анатоль Верабей. — Менск: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с. — ISBN 5-340-00709-X
  5. ^ Алена Прус, БелТА. У Беларусі чатыры доўгажыхары пераадолелі 113-гадовы рубеж // Зьвязда : газэта. — 21 лістапада 2013. — № 219 (27584). — С. 3. — ISSN 1990-763x.
  6. ^ У Беларусі амаль 44 тыс. доўгажыхароў ва ўзросце 90-99 гадоў // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 15 чэрвеня 2020 г. Праверана 19 чэрвеня 2020 г.