Дукшты: розьніца паміж вэрсіямі
дапаўненьне, стыль, удакл. |
у суседняй вёсцы |
||
| Радок 33: | Радок 33: | ||
|Аўтамабільны нумарны знак = |
|Аўтамабільны нумарны знак = |
||
|Выява = Church of Dukstas.jpg |
|Выява = Church of Dukstas.jpg |
||
|Апісаньне выявы = Касьцёл |
|Апісаньне выявы = Касьцёл Сьвятога Станіслава Косткі |
||
|Шырата градусаў = 55 |
|Шырата градусаў = 55 |
||
|Шырата хвілінаў = 31 |
|Шырата хвілінаў = 31 |
||
| Радок 81: | Радок 81: | ||
== Турыстычная інфармацыя == |
== Турыстычная інфармацыя == |
||
[[Файл:Dukszty Lithuania.jpg|міні|Палац Бяганскіх]] |
|||
=== Славутасьці === |
=== Славутасьці === |
||
* Касьцёл Сьвятога Станіслава Косткі (1936) |
* Касьцёл Сьвятога Станіслава Косткі (1936) |
||
Вэрсія ад 21:54, 18 траўня 2020
| Дукшты | |||||
| лет. Dūkštas | |||||
 Касьцёл Сьвятога Станіслава Косткі | |||||
| |||||
| Краіна: | Летува | ||||
| Павет: | Уцянскі | ||||
| Раён: | Ігналінскі | ||||
| Насельніцтва: | 932 чал. (2009) | ||||
| Часавы пас: | UTC+2 | ||||
| летні час: | UTC+3 | ||||
| Паштовы індэкс: | LT-30042 | ||||
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°31′0″ пн. ш. 26°19′0″ у. д. / 55.51667° пн. ш. 26.31667° у. д.Каардынаты: 55°31′0″ пн. ш. 26°19′0″ у. д. / 55.51667° пн. ш. 26.31667° у. д. | ||||
Дукшты на мапе Летувы   Дукшты | |||||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||||
Дукшты (па-летувіску: Dūkštas) — места ў Летуве, каля возера Дукшты. Цэнтар староства Ігналінскага раёну Уцянскага павету. Насельніцтва на 2020 год — 737 чалавек. Знаходзяцца за 27 км ад Ігналіны; чыгуначная станцыя на лініі Вільня — Дзьвінск. Аўтамабільныя дарогі на Ігналіну, Вісагіню, Езяросы.
Дукшты — даўняе мястэчка гістарычнай Браслаўшчыны, на беларускай этнічнай тэрыторыі.
Гісторыя
Вялікае Княства Літоўскае
Упершыню Дукшты ўпамінаюцца ў XV стагодзьдзі як уладаньне Гедройцаў у Браслаўскім павеце Віленскага ваяводзтва. У 1573 годзе яны перайшлі да Рудамінаў-Дусяцкіх.
У 1601 годзе Ян Рудаміна-Дусяцкі фундаваў у Дукштах драўляны касьцёл.
Пад уладай Расейскай імпэрыі
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Дукшты апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Віленскім павеце. У 1813 годзе яны перайшлі да Бяганскіх і Даўгілаў. У 1835 годзе тут жыў Ян Рустэм, пахаваны на мясцовых могілках.
У 1862 годзе адкрылася станцыя Дукшты на чыгунцы Пецярбург — Варшава. У 1901 годзе маёнтак перайшоў да Занаў.
Найноўшы час
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Дукшты абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР[1]. У 1920 годзе Дукшты апынуліся ў складзе Сярэдняй Літвы, у 1922 годзе — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе сталі цэнтрам гміны Сьвянцянскага павету Віленскага ваяводзтва.
З пачаткам Другой сусьветнай вайны ў верасьні 1939 году ўлады СССР перадалі Дукшты Летуве. 28 сьнежня 1956 году яны атрымалі статус места.
- Мястэчка на старых здымках
-
Агульны выгляд, 1916 г. -
Царква-мураўёўка, 1915 г. -
Чыгуначная станцыя, 1916 г. -
Капліца, 1915—1918 гг.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Насельніцтва
Дэмаграфія
- XIX стагодзьдзе: 1866 год — 73 чал.[2]
- XX стагодзьдзе: 1914 год — 726 чал.; 1921 год — 1076 чал.; 1959 год — 1968 чал.; 1970 год — 1444 чал.; 1974 год — 1500 чал.; 1979 год — 1633 чал.; 1985 год — 1600 чал.; 1989 год — 1193 чал.
- XXI стагодзьдзе: 2001 год — 1070 чал.; 2010 год — 923 чал.
Турыстычная інфармацыя
Славутасьці
- Касьцёл Сьвятога Станіслава Косткі (1936)
- Царква Сьвятой Тройцы (1871; Мураўёўкі)
Асобы
- Тамаш Зан (1902—1989) — польскі вайсковы дзяяч
- Юры Туронак (нар. 1929) — беларускі гісторык
Крыніцы
- ^ 150 пытанняў і адказаў з гісторыі Беларусі / Уклад. Іван Саверчанка, Зьміцер Санько. — Вільня: Наша Будучыня, 2002. — 238 с. ISBN 9986-9229-6-1.
- ^ Wejssenhof J., Łopaciński A. Dukszty (2) // Słownik geograficzny... T. II. — Warszawa, 1881. S. 213.
Вонкавыя спасылкі
Дукшты — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
| ||||||||