Уніяцкая царква ў Рэчы Паспалітай: розьніца паміж вэрсіямі

Уніяцкая Царква на тэрыторыі Рэчы Паспалітай была ўтвораназьявілася пасьля заключэньня Берасьцейскай уніі ў 1596 годзе. УПасьля 1791першага годзепадзелу Рэчы Паспалітай уніяты на тэрыторыі Вялікага Княства Літоўскага ўніятыў 1791 годзе складалі 39% насельніцтва, а на тэрыторыі сучаснай Беларусі — 75% (у сельскай мясцовасьці — больш за 80%). Большасьць пасьлядоўнікаўвернікаў уніяцкайУніяцкай царквы складалі сяляне. Акрамя таго, уніятамі зьяўляліся частка гараджан і дробнай шляхты.

Пасьля падзелаў Рэчы Паспалітай, калі большая частка тэрыторыі сучаснай Беларусі апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, часткапачалася праводзіцца палітыка па далучэньні грэкакаталікоў далучылася(вернікаў і парафіяў) да Праваслаўнай Расейскай царквы, ааднак большая частка засталасяпарафіяў па-ранейшаму заставалася ў зносінахеднасьці з Рымам.

У 1787 Кацярына II пастанавіла, што друкаваць духоўныя кнігі ў Расейскай імпэрыі могуць толькі друкарні, падначаленыя праваслаўнаму Сыноду, іа дзейнасьць грэка-каталіцкіх друкарняў спыніласябыла спынена.

У 1794 праваслаўны біскуп Віктар Садкоўскі разаслаў зварот з заклікам да грэка-каталікоў пераходзіць «у правую веру», якія зачытваліся ў гарадах і вёсках як дзяржаўныя акты. Калі зьяўляліся жадаючыя перайсьці ў праваслаўе, то ўлады запісвалі іх у кнігі, выплачвалі ім грашовую дапамогу і дасылалі сьвятара з аддзелам салдат, якія канфіскоўвалі царкву ў грэка-каталікоў і перадавалі праваслаўным, а грэка-каталіцкіх сьвятароў высылалі разам зь сем’ямі. Прадпісвалася касаваць грэка-каталіцкія прыходыпарафіі, калі да іх прыпісаныпрыпісаныя менш за 100 двароў, але ў выпадку, калі яны хацелі перайсьці ў праваслаўе, ім дазвалялася існаваць. ГрэкаРасейскімі ўладамі грэка-каталіцкія епархііяпархіі, за выключэньнем Полацкай, былі скасаваныя бяз згоды на тое Рыму і папы, а біскупы адпраўленыя на пэнсію альбо за мяжу.