Язэп Юхо: розьніца паміж вэрсіямі
Knedlik-Pod (гутаркі | унёсак) д кірылічная «с» |
д выпраўленьне спасылак |
||
Радок 16: | Радок 16: | ||
Нарадзіўся ў [[Пінск]]у<ref name="evkl">Юхо Ёсіф (Язэп) // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 773.</ref> 19 сакавіка 1921 году. Скончыў школу (1938) і паступіў у [[Беларускі політэхнічны інстытут]]. У 1939 годзе забраны ў войска, пачаў служыць у Горкаўскай вучэльні зэнітнай артылерыі. |
Нарадзіўся ў [[Пінск]]у<ref name="evkl">Юхо Ёсіф (Язэп) // {{Літаратура/ЭВКЛ|2к}} С. 773.</ref> 19 сакавіка 1921 году. Скончыў школу (1938) і паступіў у [[Беларускі політэхнічны інстытут]]. У 1939 годзе забраны ў войска, пачаў служыць у Горкаўскай вучэльні зэнітнай артылерыі. |
||
[[ |
[[Нямецка-савецкая вайна|Вайну]] 20-гадовы Язэп Юхо пачаў пад [[Масква|Масквой]] камандзірам агнявога ўзводу. Потым — [[Паўднёвы фронт|Паўднёвы]] і [[Заходні фронт (Нямецка-савецкая вайна)|Заходні]] франты, дзе ён быў намесьнікам камандзіра зэнітнай гаргары і начальнікам артылерыі стралковага палку. Атрымаў 2 цяжкія параненьні. [[Заходні фронт (Нямецка-савецкая вайна)|Заходні фронт]] быў пераўтвораны ў [[3-ці Беларускі фронт]]. Зь ім Язэп Аляксандравіч вызваляў [[Віцебск]], [[Полацак]], дайшоў да Ўсходняй [[Прусія|Прусіі]]. Скончыў вайну ў званьні маёра. |
||
Узнагароджаны ардэнамі «[[ордэн Чырвонай зоркі|Чырвонай Зоркі]]», «[[ордэн Айчыннай вайны|Айчыннай вайны]]» 1-й ступені, мэдалямі. |
Узнагароджаны ардэнамі «[[ордэн Чырвонай зоркі|Чырвонай Зоркі]]», «[[ордэн Айчыннай вайны|Айчыннай вайны]]» 1-й ступені, мэдалямі. |
Вэрсія ад 18:21, 15 лістапада 2018
Язэп Юхо | |
Дата нараджэньня | 19 сакавіка 1921 |
---|---|
Месца нараджэньня | |
Дата сьмерці | 29 ліпеня 2004 (83 гады) |
Месца сьмерці | |
Месца вучобы | Менскі юрыдычны інстытут |
Занятак | гісторык |
Навуковая сфэра | правазнаўства |
Месца працы | Юрыдычны факультэт БДУ |
Навуковая ступень | доктар юрыдычных навук[d] |
Вучні | Таісія Доўнар[d] |
Узнагароды |
Язэ́п Алякса́ндравіч Юхо́ (19 сакавіка 1921 — 29 ліпеня 2004) — беларускі навукоўца, гісторык права. Доктар юрыдычных навук (1982), прафэсар катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэту БДУ (1983).
Язэп Юхо — заснавальнік першай навуковай школы дзяржавы і права Беларусі, сябра Вялікай Рады міжнароднага грамадзкага аб’яднаньня «ЗБС Бацькаўшчына».
Біяграфія
Нарадзіўся ў Пінску[1] 19 сакавіка 1921 году. Скончыў школу (1938) і паступіў у Беларускі політэхнічны інстытут. У 1939 годзе забраны ў войска, пачаў служыць у Горкаўскай вучэльні зэнітнай артылерыі.
Вайну 20-гадовы Язэп Юхо пачаў пад Масквой камандзірам агнявога ўзводу. Потым — Паўднёвы і Заходні франты, дзе ён быў намесьнікам камандзіра зэнітнай гаргары і начальнікам артылерыі стралковага палку. Атрымаў 2 цяжкія параненьні. Заходні фронт быў пераўтвораны ў 3-ці Беларускі фронт. Зь ім Язэп Аляксандравіч вызваляў Віцебск, Полацак, дайшоў да Ўсходняй Прусіі. Скончыў вайну ў званьні маёра.
Узнагароджаны ардэнамі «Чырвонай Зоркі», «Айчыннай вайны» 1-й ступені, мэдалямі.
У 1946 годзе звольніўся з арміі. Скончыў Менскі юрыдычны інстытут (1949), а ў 1954 годзе — асьпірантуру ў Інстытуце філязофіі і права АН Беларусі.
Працоўная дзейнасьць
- Народны судзьдзя Варашылаўскага раёну г. Менску (1949—1951)
- Навуковы супрацоўнік Інстытуту філязофіі і права АН БССР (1952—1956)
- Дацэнт катэдры грамадзянскага і грамадзянска-працэсуальнага права юрыдычнага факультэту БДУ (1956—1960)
- Намесьнік старшыні юрыдычнай камісіі пры Савеце Міністраў БССР (1960—1964)
- Загаднік катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права БДУ, намесьнік дэкана юрыдычнага факультэту БДУ
- Прафэсар катэдры тэорыі і гісторыі дзяржавы і права юрыдычнага факультэту БДУ
Навуковая дзейнасьць
Язэп Юхо — аўтар больш як 200 навуковых працаў.
- 1954 — абарона ў Інстытуце дзяржавы і права АН СССР кандыдацкай дысэртацыі на тэму: «Устанаўленьне Савецкай улады ў Заходняй Беларусі ў 1939 г.»
- 1980 — абарона ў Кіеўскім дзяржаўным унівэрсытэце імя Т. Шаўчэнкі доктарскай дысэртацыі на тэму: «Грамадзка-палітычны лад і права Беларусі ў XVI ст.»
Браў удзел у падрыхтоўцы праекту Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь 1994 году. Быў адным з ініцыятараў і аўтараў перавыданьня, перакладу, напісаньня камэнтараў і даведніка да Статуту ВКЛ 1588.
Абгрунтаваў, што Статуты ВКЛ былі першымі ў Эўропе дасканалымі зводамі законаў. Распачаў распрацоўку дзяржаўна-прававых поглядаў Ф. Скарыны і прапанаваў ідэю пра ягоны ўдзел у складаньні і рэдагаваньні Статуту ВКЛ 1529 году. Выказаў палажэньне пра канфэдэрацыйны падзел Рэчы Паспалітай, якая складалася з 2 самастойных і сувэрэнных дзяржаваў — Вялікага Княства Літоўскага і Кароны Польскай. Пачаў вывучэньне ў Беларусі жыцьця і дзейнасьці Т. Касьцюшкі. Дасьледаваў паходжаньне імёнаў, якія надаваліся Беларусі ў розныя часы[1].
Суаўтар першага «Юрыдычнага энцыкляпэдычнага даведніка» на беларускай мове. Аўтар вядомых дапаможнікаў «Гісторыя дзяржавы і права Беларусі» і «Кароткі нарыс па гісторыі дзяржавы і права Беларусі».
Крыніцы
- ^ а б Юхо Ёсіф (Язэп) // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 773.
Літаратура
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
Вонкавыя спасылкі
- Они прожили достойную жизнь. Юрыдычны факультэт БДУ. Праверана 19 сакавіка 2011 г.
- Нарадзіліся 19 сакавіка
- Нарадзіліся ў 1921 годзе
- Нарадзіліся ў Менску
- Памерлі 29 ліпеня
- Памерлі ў 2004 годзе
- Памерлі ў Менску
- Дактары юрыдычных навук
- Кавалеры ордэна Айчыннай вайны I ступені
- Кавалеры ордэна Чырвонай Зоркі
- Узнагароджаныя мэдалём Францішка Скарыны
- Нарадзіліся ў Пінску
- Беларускія юрысты
- Беларускія гісторыкі