Пэстыцыд: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д выпраўленьне спасылак
Радок 2: Радок 2:
'''Пэстыцы́д''' ({{мова-la|pestis + caedere|скарочана}} — зараза + забіваць) — хімічны сродак аховы [[расьліна]]ў і [[жывёла]]ў ад шкоднікаў і непажаданых мікраарганізмаў. Сярод больш як 10 тыс. відаў звыш 80% выкарыстоўваюцца ў [[Сельская гаспадарка|сельскай гаспадарцы]]: [[інсэктыцыды]] (для зьнішчэньня шкодных [[Вусякі|вусякоў]]), [[фунгіцыды]] (супраць [[Мікоз|грыбковых]] [[хвароба]]ў), гэрбіцыды (супраць пустазельля), адпужвальнікі і заваблівальнікі ([[фэрамоны]]) вусякоў, хемастэрылізатары (пазбаўляюць шкоднікаў здольнасьці да [[Размнажэньне|размнажэньня]]), [[заацыды]] (для зьнішчэньня шкодных [[грызун]]оў, [[птах]]аў, [[рыбы]]), рэгулятары росту расьлінаў, [[дэфаліянты]] (для раньняга апладненьня лісьця), [[дэсіканты]] (для падсушваньня расьлінаў на корані), проціядзьдзі для расьлінаў (для ўстойлівасьці да гэрбіцыдаў). Сустракаюцца ў выглядзе парашкоў, [[эмульсія]]ў, [[раствор]]аў, [[гранула]]ў і аэразоляў<ref>{{Кніга|аўтар=Яраслаў Міляшкевіч.|частка=Пестыцыды|загаловак=Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах|арыгінал=|спасылка=|адказны=Генадзь Пашкоў|выданьне=|месца=Менск|выдавецтва=[[Беларуская энцыкляпэдыя]]|год=2001|том=12|старонкі=330|старонак=560|сэрыя=|isbn=985-11-0198-2|наклад=10 000}}</ref>.
'''Пэстыцы́д''' ({{мова-la|pestis + caedere|скарочана}} — зараза + забіваць) — хімічны сродак аховы [[расьліна]]ў і [[жывёла]]ў ад шкоднікаў і непажаданых мікраарганізмаў. Сярод больш як 10 тыс. відаў звыш 80% выкарыстоўваюцца ў [[Сельская гаспадарка|сельскай гаспадарцы]]: [[інсэктыцыды]] (для зьнішчэньня шкодных [[Вусякі|вусякоў]]), [[фунгіцыды]] (супраць [[Мікоз|грыбковых]] [[хвароба]]ў), гэрбіцыды (супраць пустазельля), адпужвальнікі і заваблівальнікі ([[фэрамоны]]) вусякоў, хемастэрылізатары (пазбаўляюць шкоднікаў здольнасьці да [[Размнажэньне|размнажэньня]]), [[заацыды]] (для зьнішчэньня шкодных [[грызун]]оў, [[птах]]аў, [[рыбы]]), рэгулятары росту расьлінаў, [[дэфаліянты]] (для раньняга апладненьня лісьця), [[дэсіканты]] (для падсушваньня расьлінаў на корані), проціядзьдзі для расьлінаў (для ўстойлівасьці да гэрбіцыдаў). Сустракаюцца ў выглядзе парашкоў, [[эмульсія]]ў, [[раствор]]аў, [[гранула]]ў і аэразоляў<ref>{{Кніга|аўтар=Яраслаў Міляшкевіч.|частка=Пестыцыды|загаловак=Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах|арыгінал=|спасылка=|адказны=Генадзь Пашкоў|выданьне=|месца=Менск|выдавецтва=[[Беларуская энцыкляпэдыя]]|год=2001|том=12|старонкі=330|старонак=560|сэрыя=|isbn=985-11-0198-2|наклад=10 000}}</ref>.


На 2010 год у Беларусі налічвалася 6 сховішчаў непрыдатных пэстыцыдаў: [[Верхнядзьвінск]]ае, [[Гарадок|Гарадоцкае]] і [[Паставы|Пастаўскае]] ([[Віцебская вобласьць]]), [[Дрыбін]]скае ([[Магілёўская вобласьць]]), [[Петрыкаў]]скае ([[Гомельская вобласьць]]), [[Слонім]]скае ([[Гарадзенская вобласьць]])<ref>{{Артыкул|аўтар=[[Віктар Пазьнякоў]], [[Сьвятлана Барысенка]].|загаловак=Таксічныя адходы: аперацыя "Ліквідацыя"|спасылка=http://old.zviazda.by/ru/archive/article.php?id=67110|выданьне=[[Зьвязда]]|тып=[[газэта]]|год=5 кастрычніка 2010|нумар=[http://old.zviazda.by/ru/archive/?idate=2010-10-05 194 (26802)]|старонкі=[http://old.zviazda.by/a2ttachments/67123/5kas-7.indd.pdf 7]|issn=1990-763x}}</ref>.
На 2010 год у Беларусі налічвалася 6 сховішчаў непрыдатных пэстыцыдаў: [[Дрыса|Дрысенскае]], [[Гарадок|Гарадоцкае]] і [[Паставы|Пастаўскае]] ([[Віцебская вобласьць]]), [[Дрыбін]]скае ([[Магілёўская вобласьць]]), [[Петрыкаў]]скае ([[Гомельская вобласьць]]), [[Слонім]]скае ([[Гарадзенская вобласьць]])<ref>{{Артыкул|аўтар=[[Віктар Пазьнякоў]], [[Сьвятлана Барысенка]].|загаловак=Таксічныя адходы: аперацыя "Ліквідацыя"|спасылка=http://old.zviazda.by/ru/archive/article.php?id=67110|выданьне=[[Зьвязда]]|тып=[[газэта]]|год=5 кастрычніка 2010|нумар=[http://old.zviazda.by/ru/archive/?idate=2010-10-05 194 (26802)]|старонкі=[http://old.zviazda.by/a2ttachments/67123/5kas-7.indd.pdf 7]|issn=1990-763x}}</ref>.


== Крыніцы ==
== Крыніцы ==

Вэрсія ад 21:13, 9 верасьня 2018

Распыленьне пэстыцыдаў у полі

Пэстыцы́д (лац. pestis + caedere — зараза + забіваць) — хімічны сродак аховы расьлінаў і жывёлаў ад шкоднікаў і непажаданых мікраарганізмаў. Сярод больш як 10 тыс. відаў звыш 80% выкарыстоўваюцца ў сельскай гаспадарцы: інсэктыцыды (для зьнішчэньня шкодных вусякоў), фунгіцыды (супраць грыбковых хваробаў), гэрбіцыды (супраць пустазельля), адпужвальнікі і заваблівальнікі (фэрамоны) вусякоў, хемастэрылізатары (пазбаўляюць шкоднікаў здольнасьці да размнажэньня), заацыды (для зьнішчэньня шкодных грызуноў, птахаў, рыбы), рэгулятары росту расьлінаў, дэфаліянты (для раньняга апладненьня лісьця), дэсіканты (для падсушваньня расьлінаў на корані), проціядзьдзі для расьлінаў (для ўстойлівасьці да гэрбіцыдаў). Сустракаюцца ў выглядзе парашкоў, эмульсіяў, раствораў, гранулаў і аэразоляў[1].

На 2010 год у Беларусі налічвалася 6 сховішчаў непрыдатных пэстыцыдаў: Дрысенскае, Гарадоцкае і Пастаўскае (Віцебская вобласьць), Дрыбінскае (Магілёўская вобласьць), Петрыкаўскае (Гомельская вобласьць), Слонімскае (Гарадзенская вобласьць)[2].

Крыніцы

  1. ^ Яраслаў Міляшкевіч. Пестыцыды // Беларуская энцыклапедыя ў 18 тамах / Генадзь Пашкоў. — Менск: Беларуская энцыкляпэдыя, 2001. — Т. 12. — С. 330. — 560 с. — 10 000 ас. — ISBN 985-11-0198-2
  2. ^ Віктар Пазьнякоў, Сьвятлана Барысенка. Таксічныя адходы: аперацыя "Ліквідацыя" // Зьвязда : газэта. — 5 кастрычніка 2010. — № 194 (26802). — С. 7. — ISSN 1990-763x.