Сьцяфан Кульчыцкі: розьніца паміж вэрсіямі

Сьцяфан Кульчыцкі
	Сьцяфан Кульчыцкі
Дата нараджэньня	7 лістапада 1879
Месца нараджэньня	Дамавіцк, Ігуменскі павет, Менская губэрня, Расейская імпэрыя;
Дата сьмерці	1 лістапада 1937 (57 гадоў)
Месца сьмерці	Менск, БССР, СССР;
Месца вучобы	Менская духоўная сэмінарыя[d]; Санкт-Пецярбурская духоўная акадэмія[d];
Занятак	сьвятар
Месца працы	Рэвельская мужчынская гімназія[d]; Рэвельская рэальная вучэльня[d]; Менская духоўная сэмінарыя[d];
Бацька	Іван Кульчыцкі[d]

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

Наступная зьмена →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Вэрсія ад 23:28, 18 сакавіка 2018

Сьцяфан Кульчыцкі (7 лістапада 1879, в. Дамавіцк, Ігуменскі павет, Менская губэрня — 1 лістапада 1937, Менск) — беларускі рэлігійны і грамадскі дзеяч, протаіерэй Менскай епархіі.

Біяграфія

Нарадзіўся 7 лістапада 1879 году ў в. Дамавіцк Ігуменскага павету Менскай губэрні (цяпер Чэрвеньскі раён Менскай вобласьці). Сын Іаана Кульчыцкага. Скончыў Менскую духоўную семінарыю, Санкт-Пецярбурскую духоўную акадэмію са ступеньню кандыдата багаслоўя (1904). Выкладаў у мужчынскай гімназіі і рэальным вучылішчы ў Рэвелі.

7 чэрвеня 1904 году рукапаложаны ў іерэя. З 31 жніўня 1904 году служыў у царкве сьв. Марыі Магдаліны пры духоўным жаночым вучылішчы ў мястэчку Парычы Бабруйскага павета Менскай губэрні (цяпер Сьветлагорскага раёна Гомельскай вобласьці), выкладаў Закон Божы. З 1907 году — свьятар Менскага Петра-Паўлаўскага катедральнага сабору, выкладчык Менскай духоўнай семінарыі. З 6 кастрычніка 1908 году і да 1916 году — ключар сабора, член Менскага епархіяльнага рэвізійнага камітэту. Узнагароджаны санам протаіерэя (1914).

Удзельнік зьезду Беларускага праваслаўнага духавенства ў Маскве (1917). Прадстаўляў сьвятарства Менскай епархіі на Памесным саборы Расейскай праваслаўнай царквы ў 1917—18 гадах. З красавіка 1918 году ўвайшоў у склад Рады Беларускай Народнай Рэспублікі, працаваў у Камісіі па міжнародных справах. Абраны ў выканаўчы камітэт Менскага беларускага прадстаўніцтва. У 1926 годзе служыў у Петрапалаўскім саборы ў Менску. Удзельнік зьезду прадстаўнікоў праваслаўнага духавенства і вернікаў Менскай епархіі 9—10 жніўня 1927 году. Адзін з ініцыятараў стварэньня Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы (1927). У 1930-х гадах — сьвятар царквы Сьв. Марыі Магдаліны ў Менску.

Арыштаваны 28 ліпеня 1937 году ў Менску. Асуджаны 25 кастрычніка 1937 году тройкай НКУС за «антысавецкую дзейнасьць» дa вышэйшай меры пакараньня з канфіскацыяй маёмасьці. Расстраляны 1 лістапада 1937 году у Менску ў турме НКУС Рэабілітаваны 25 сакавіка 1989 году пракуратурай БВА.

Літаратура

Кульчыцкі (Кульчицкий) Сцяфан // Маракоў Л.У. Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі, 1794—1991. Энц. даведнік. У 10 т. Т. 1. — Мн:, 2003. ISBN 985-6374-04-9.

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
+{{Асоба}}
 '''Сьцяфан Кульчыцкі''' ({{Нарадзіўся|7|11|1879}}, в. Дамавіцк, [[Ігуменскі павет]], [[Менская губэрня]] — {{Памёр|1|11|1937}}, [[Менск]]) — беларускі рэлігійны і грамадскі дзеяч, протаіерэй Менскай епархіі.
 == Біяграфія ==
-Нарадзіўся [[7 лістапада]] [[1879 год]]у ў в. Дамавіцк Ігуменскага павету [[Менская губэрня|Менскай губэрні]] (цяпер Чэрвеньскі раён [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]]). Сын Іаана Кульчыцкага. Скончыў Менскую духоўную семінарыю, Санкт-Пецярбурскую духоўную акадэмію са ступеньню кандыдата багаслоўя (1904). Выкладаў у мужчынскай гімназіі і рэальным вучылішчы ў [[Рэвель|Рэвелі]].
+Нарадзіўся [[7 лістапада]] [[1879 год]]у ў в. Дамавіцк [[Ігуменскі павет|Ігуменскага павету]] [[Менская губэрня|Менскай губэрні]] (цяпер [[Чэрвеньскі раён]] [[Менская вобласьць|Менскай вобласьці]]). Сын Іаана Кульчыцкага. Скончыў Менскую духоўную семінарыю, Санкт-Пецярбурскую духоўную акадэмію са ступеньню кандыдата багаслоўя (1904). Выкладаў у мужчынскай гімназіі і рэальным вучылішчы ў [[Рэвель|Рэвелі]].
-чэрвеня 1904 году рукапаложаны ў іерэя. З 31 жніўня 1904 году служыў у царкве сьв. Марыі Магдаліны пры духоўным жаночым вучылішчы ў мястэчку [[Парычы]] Бабруйскага павета Мінскай губэрні (цяпер [[Сьветлагорскі раён|Сьветлагорскага раёна]] [[Гомельская вобласьць|Гомельскай вобласьці]]), выкладаў Закон Божы. З 1907 году — свьятар Менскага [[Петрапалаўскі сабор (Менск)|Петра-Паўлаўскага катедральнага сабору]], выкладчык Менскай духоўнай семінарыі. З 6 кастрычніка 1908 году і да 1916 году — ключар сабора, член Менскага епархіяльнага рэвізійнага камітэту. Узнагароджаны санам протаіерэя (1914).
+[[7 чэрвеня]] [[1904 год]]у рукапаложаны ў іерэя. З 31 жніўня 1904 году служыў у царкве сьв. Марыі Магдаліны пры духоўным жаночым вучылішчы ў мястэчку [[Парычы]] [[Бабруйскі павет|Бабруйскага павета]] Менскай губэрні (цяпер [[Сьветлагорскі раён|Сьветлагорскага раёна]] [[Гомельская вобласьць|Гомельскай вобласьці]]), выкладаў Закон Божы. З 1907 году — свьятар Менскага [[Петрапалаўскі сабор (Менск)|Петра-Паўлаўскага катедральнага сабору]], выкладчык Менскай духоўнай семінарыі. З 6 кастрычніка 1908 году і да 1916 году — ключар сабора, член Менскага епархіяльнага рэвізійнага камітэту. Узнагароджаны санам протаіерэя (1914).
-Удзельнік зьездц Беларускага праваслаўнага духавенства ў Маскве (1917). Прадстаўляў сьвятарства Менскай епархіі на Памесным саборы РПЦ ў 1917—18 гадах. З красавіка 1918 году ўвайшоў у склад [[Рада Беларускай Народнай Рэспублікі|Рады Беларускай Народнай Рэспублікі]], працаваў у Камісіі па міжнародных справах. Абраны ў выканаўчы камітэт Менскага беларускага прадстаўніцтва. У 1926 годзе служыў у Петра-Паўлаўскім саборы ў Менску. Удзельнік зьездц прадстаўнікоў праваслаўнага духавенства і вернікаў Менскай епархіі 9—10 жніўня 1927 году. Адзін з ініцыятараў стварэньня [[Беларуская аўтакефальная праваслаўная царква|Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы]] (1927). У 1930-х гадах — сьвятар [[Царква Сьвятой Марыі Магдаліны (Менск)|царквы Сьв. Марыі Магдаліны]] ў Менску.
+Удзельнік зьезду Беларускага праваслаўнага духавенства ў Маскве (1917). Прадстаўляў сьвятарства Менскай епархіі на Памесным саборы [[Расейская праваслаўная царква|Расейскай праваслаўнай царквы]] ў 1917—18 гадах. З красавіка 1918 году ўвайшоў у склад [[Рада Беларускай Народнай Рэспублікі|Рады Беларускай Народнай Рэспублікі]], працаваў у Камісіі па міжнародных справах. Абраны ў выканаўчы камітэт Менскага беларускага прадстаўніцтва. У 1926 годзе служыў у [[Петрапалаўскі сабор (Менск)|Петрапалаўскім саборы]] ў Менску. Удзельнік зьезду прадстаўнікоў праваслаўнага духавенства і вернікаў Менскай епархіі 9—10 жніўня 1927 году. Адзін з ініцыятараў стварэньня [[Беларуская аўтакефальная праваслаўная царква|Беларускай аўтакефальнай праваслаўнай царквы]] (1927). У 1930-х гадах — сьвятар [[Царква Сьвятой Марыі Магдаліны (Менск)|царквы Сьв. Марыі Магдаліны]] ў Менску.
-Арыштаваны 28 ліпеня 1937 году ў Менску. Асуджаны 25 кастрычніка 1937 году тройкай НКУС за «антысавецкую дзейнасьць» дa вышэйшай меры пакараньня з канфіскацыяй маёмасьці. Расстраляны [[1 лістапада]] [[1937 год]]у у Менску ў турме НКУС Рэабілітаваны [[25 сакавіка]] [[1989 год]]у пракуратурай БВА.
+Арыштаваны [[28 ліпеня]] [[1937 год]]у ў Менску. Асуджаны 25 кастрычніка 1937 году тройкай [[НКУС]] за «антысавецкую дзейнасьць» дa вышэйшай меры пакараньня з канфіскацыяй маёмасьці. Расстраляны [[1 лістапада]] [[1937 год]]у у Менску ў турме НКУС Рэабілітаваны [[25 сакавіка]] [[1989 год]]у пракуратурай БВА.
 == Літаратура ==