Стэфан Курч: розьніца паміж вэрсіямі
жыцьцяпіс |
д артаграфія |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{Вайсковы дзяяч|поўнае імя=Стэфан Ёсіфавіч Курч|арыгінальнае імя=(па-расейску: Степан Осипович Курч)|пэрыяд жыцьця={{Нарадзіўся|31|05|1850}} — {{Памёр|12|01|1906}}|месца нараджэньня={{Сьцяг|Расейская імпэрыя}} вёска [[Вусьце]] [[Магілёўскай губерні]]|месца сьмерці={{Сьцяг|Расейская імпэрыя}} [[Менск]]|партрэт=[[Файл:Stefan Kurch.jpg|200px]]|подпіс=|мянушка=|прыналежнасьць={{Сьцягафікацыя|Расейская імпэрыя}}|гады службы=[[1868]]—[[1906]]|званьне=[[генэрал-маёр]]|род войскаў=|камандаваў=|частка=|бітвы=[[Расейска-турэцкая вайна]] (1877-1878)|узнагароды=ордэн Сьв. Уладзімера 4 ступені |
{{Вайсковы дзяяч|поўнае імя=Стэфан Ёсіфавіч Курч|арыгінальнае імя=(па-расейску: Степан Осипович Курч)|пэрыяд жыцьця={{Нарадзіўся|31|05|1850}} — {{Памёр|12|01|1906}}|месца нараджэньня={{Сьцяг|Расейская імпэрыя}} вёска [[Вусьце]] [[Магілёўскай губерні]]|месца сьмерці={{Сьцяг|Расейская імпэрыя}} [[Менск]]|партрэт=[[Файл:Stefan Kurch.jpg|200px]]|подпіс=|мянушка=|прыналежнасьць={{Сьцягафікацыя|Расейская імпэрыя}}|гады службы=[[1868]]—[[1906]]|званьне=[[генэрал-маёр]]|род войскаў=|камандаваў=|частка=|бітвы=[[Расейска-турэцкая вайна]] (1877-1878)|узнагароды=ордэн Сьв. Уладзімера 4 ступені, |
||
ордэн Сьв. Станіслава 1 ступені (1901) |
ордэн Сьв. Станіслава 1 ступені ([[1901]]), |
||
ордэн Сьв. Ганны 1 ступені (1904) |
ордэн Сьв. Ганны 1 ступені ([[1904]]), |
||
камандорскі крыж Ганаровага легіёна (1902) |
камандорскі крыж Ганаровага легіёна ([[1902]]), |
||
вялікі афіцэрскі крыж ордэна Сьв. Маўрыкія і Лазара (1902)|сувязі=|у адстаўцы=}} |
вялікі афіцэрскі крыж ордэна Сьв. Маўрыкія і Лазара ([[1902]])|сувязі=|у адстаўцы=}} |
||
'''Стэфан Ёсіфавіч Курч''' (1850—1906) — расейскі генэрал-маёр беларускага паходжаньня, вайсковы цэнзар Віленскай вайсковай акругі, камандуючы 50-й пяхотнай брыгадай. |
'''Стэфан Ёсіфавіч Курч''' (1850—1906) — расейскі генэрал-маёр беларускага паходжаньня, вайсковы цэнзар Віленскай вайсковай акругі, камандуючы 50-й пяхотнай брыгадай. |
||
Радок 19: | Радок 19: | ||
== Расейска—турэцкая вайна == |
== Расейска—турэцкая вайна == |
||
З пачаткам Расейска—турэцкай вайны Стэфан Курч быў пераведзены ў 19-ы пяхотны Кастрамскі полк, потым у 17-й |
З пачаткам [[Расейска—турэцкай вайны]] Стэфан Курч быў пераведзены ў 19-ы пяхотны Кастрамскі полк, потым у 17-й пяхотны Архангелагародзкі. За бездакорную службу быў узнагароджаны ордэнам Сьв.Станіслава 2 ступені зь мячамі, Сьв. Ганны 2 ступені зь мячамі і Сьв.Уладзімера 4 ступені зь мячамі і бантам. Пасьля вайны зноўку вярнуўся да службы ў штабе Заходне-Сыбірскай вайсковай акругі. |
||
== Апошнія гады == |
== Апошнія гады == |
||
У 1881 годзе ўзьведзены ў чын палкоўніка і пастаўлены камандзірам 1-га Заходне-Сыбірскага міннага батальёна. Потым пасьлядоўна камандаваў 30-й рэзервовай пяхотнай |
У 1881 годзе ўзьведзены ў чын палкоўніка і пастаўлены камандзірам 1-га Заходне-Сыбірскага міннага батальёна. Потым пасьлядоўна камандаваў 30-й рэзервовай пяхотнай брыгадай і 19-м Кастрамскім палком. |
||
14 траўня 1896 году ўзьведзены ў генэрал-маёры і з 1897 году камандаваў рознымі пяхотнымі брыгадамі ў 4-й,2-й і 5-й дывізіях, а з 14 красавіка 1900 году — 50-й рэзервовай пяхотнай брыгадай. |
14 траўня 1896 году ўзьведзены ў [[Генэрал-маёр|генэрал-маёры]] і з 1897 году камандаваў рознымі пяхотнымі брыгадамі ў 4-й,2-й і 5-й дывізіях, а з 14 красавіка 1900 году — 50-й рэзервовай пяхотнай брыгадай. |
||
У 1905—1906 гадох — ваенны цэнзар Віленскай вайсковай акругі. Гэты час разам з дзецьмі жыў у Менску па адрасе: вул. Захар'еўская, дом 16. |
У 1905—1906 гадох — ваенны цэнзар Віленскай вайсковай акругі. Гэты час разам з дзецьмі жыў у [[Менск|Менску]] па адрасе: вул. Захар'еўская, дом 16. |
||
== Сям'я == |
== Сям'я == |
||
* Брат — Мікалай Ёсіфавіч Курч (1854-1916), скончыў вучэльню правазнаўства ў [[Санкт-Пецярбург|Санкт-Пецярбургу]], уладальнік сядзібы [[Чэрвіна]], з 1895 — калежскі асэсар. |
|||
* Жонка |
* Жонка — Кацярына Міхайлаўна Курбаноўская (1861-1935), дачка віцэ-губэрнатара Акмолінскай вобласьці. Перакладчыца, драматург, празаік. Друкавалася пад псэўданімам Эк у шэрагу папулярных тагачасных часопісаў («Русская мысль», «Журнал для всех», «Журнал для женщин» і інш.). Напісала шмат апавяданьняў для дзяцей. Пасьля сьмерці мужа жыла ў [[Масква|Маскве]] на Сьпірыдонаўцы, дом 16. |
||
* Дачка - Надзея Курч (1891—?) |
|||
* |
* Дачка — Надзея Курч ([[1891]]—?) |
||
* Сын — Барыс Курч ([[1899]]—?) |
|||
== Сьмерць == |
== Сьмерць == |
||
Памёр у студзені 1906 году і быў пахаваны на Вайсковых могілках у Менску. |
Памёр у студзені [[1906]] году і быў пахаваны на Вайсковых могілках у Менску. |
Вэрсія ад 03:55, 13 траўня 2017
Стэфан Ёсіфавіч Курч (па-расейску: Степан Осипович Курч) | |
31 траўня 1850 — 12 студзеня 1906 | |
Месца нараджэньня | вёска Вусьце Магілёўскай губерні |
---|---|
Месца сьмерці | Менск |
Прыналежнасьць | Расейская імпэрыя |
Гады службы | 1868—1906 |
Званьне | генэрал-маёр |
Бітвы/войны | Расейска-турэцкая вайна (1877-1878) |
Узнагароды | ордэн Сьв. Уладзімера 4 ступені,
ордэн Сьв. Станіслава 1 ступені (1901), ордэн Сьв. Ганны 1 ступені (1904), камандорскі крыж Ганаровага легіёна (1902), вялікі афіцэрскі крыж ордэна Сьв. Маўрыкія і Лазара (1902) |
Стэфан Ёсіфавіч Курч (1850—1906) — расейскі генэрал-маёр беларускага паходжаньня, вайсковы цэнзар Віленскай вайсковай акругі, камандуючы 50-й пяхотнай брыгадай.
Паходжаньне
Шляхецкі род Курчаў вядомы яшчэ з XVI стагодзьдзя, яго прадстаўнікі займалі дзяржаўныя і ваенныя пасады ў Вялікім княстве Літоўскім і Рэчы Паспалітай і ў свой час нават парадніліся з Сапегамі (гл. Курчы).
Стэфан Курч нарадзіўся 31 траўня 1850 году ў маёнтку Вусьце Магілёўскай губерні. Бацька - беларускі шляхціч Ёсіф Адамавіч Курч, перахрышчаны ў праваслаўе каталік, быў уладальнікам маёнтка. Маці - Надзея Васілеўна Бібікава была дачкой расейскага генэрала В. А. Бібікава.
Пачатак вайсковай кар'еры
Службу распачаў кандуктарам у Мікалаеўскай Інжынэрнай Вучэльні, зь якой у 1868 годзе выпушчаны прапаршчыкам у 2-гі пантонны паўбатальён.
У 1869 годзе пераведзены ў ранейшым чыне ў Ляйб-Гвардыі Праабражэнскі полк.
У 1875 годзе атрымаў чын гвардыі штабс-капітана і праз месяц накіраваны на службу да камандуючага Заходне-Сыбірскай вайсковай акругай з залічэньнем маёрам па армейскай пяхоце.
Расейска—турэцкая вайна
З пачаткам Расейска—турэцкай вайны Стэфан Курч быў пераведзены ў 19-ы пяхотны Кастрамскі полк, потым у 17-й пяхотны Архангелагародзкі. За бездакорную службу быў узнагароджаны ордэнам Сьв.Станіслава 2 ступені зь мячамі, Сьв. Ганны 2 ступені зь мячамі і Сьв.Уладзімера 4 ступені зь мячамі і бантам. Пасьля вайны зноўку вярнуўся да службы ў штабе Заходне-Сыбірскай вайсковай акругі.
Апошнія гады
У 1881 годзе ўзьведзены ў чын палкоўніка і пастаўлены камандзірам 1-га Заходне-Сыбірскага міннага батальёна. Потым пасьлядоўна камандаваў 30-й рэзервовай пяхотнай брыгадай і 19-м Кастрамскім палком.
14 траўня 1896 году ўзьведзены ў генэрал-маёры і з 1897 году камандаваў рознымі пяхотнымі брыгадамі ў 4-й,2-й і 5-й дывізіях, а з 14 красавіка 1900 году — 50-й рэзервовай пяхотнай брыгадай.
У 1905—1906 гадох — ваенны цэнзар Віленскай вайсковай акругі. Гэты час разам з дзецьмі жыў у Менску па адрасе: вул. Захар'еўская, дом 16.
Сям'я
- Брат — Мікалай Ёсіфавіч Курч (1854-1916), скончыў вучэльню правазнаўства ў Санкт-Пецярбургу, уладальнік сядзібы Чэрвіна, з 1895 — калежскі асэсар.
- Жонка — Кацярына Міхайлаўна Курбаноўская (1861-1935), дачка віцэ-губэрнатара Акмолінскай вобласьці. Перакладчыца, драматург, празаік. Друкавалася пад псэўданімам Эк у шэрагу папулярных тагачасных часопісаў («Русская мысль», «Журнал для всех», «Журнал для женщин» і інш.). Напісала шмат апавяданьняў для дзяцей. Пасьля сьмерці мужа жыла ў Маскве на Сьпірыдонаўцы, дом 16.
- Дачка — Надзея Курч (1891—?)
- Сын — Барыс Курч (1899—?)
Сьмерць
Памёр у студзені 1906 году і быў пахаваны на Вайсковых могілках у Менску.