Жоўты карлік: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
д артаграфія
д артаграфія
 
Радок 1: Радок 1:
'''Жо́ўты ка́рлік''' — тып невялікіх [[зорка|зорак]] [[галоўная пасьлядоўнасьць|галоўнай пасьлядоўнасьці]], якія маюць [[маса|масу]] ад 1 да 1,4 масы Сонца. Адпаведна сваёй назве, яны маюць жоўты колер, а асноўнай крыніцай энэргіі зьяўляецца [[тэрмаядзерны сынтэз]] [[гель|гелю]] з [[вадарод]]а. Самым вядомым жоўтым карлікам зьяўляецца [[Сонца]].
'''Жо́ўты ка́рлік''' — тып невялікіх [[зорка|зорак]] [[галоўная пасьлядоўнасьць|галоўнай пасьлядоўнасьці]], якія маюць [[маса|масу]] ад 1 да 1,4 масы Сонца. Адпаведна сваёй назве, яны маюць жоўты колер, а асноўнай крыніцай энэргіі зьяўляецца [[тэрмаядзерны сынтэз]] [[гель|гелю]] з [[вадарод]]у. Самым вядомым жоўтым карлікам зьяўляецца [[Сонца]].


Тэмпэратура паверхні жоўтых карлікаў складае 5000—6000 [[Кельвін|K]], іх [[спэктральныя клясы]] '''G0V'''—'''G9V'''.
Тэмпэратура паверхні жоўтых карлікаў складае 5000—6000 [[Кельвін|K]], іх [[спэктральныя клясы]] '''G0V'''—'''G9V'''.


Час жыцьця жоўтага карліка складае ў сярэднім 10 мільярдаў гадоў. Пасля таго, як згарае ўвесь запас вадароду, зорка ў шмат разоў павялічваецца ў памеры і ператвараецца ў [[чырвоны гігант]]. Прыкладам чырвонага гіганта можа служыць зорка [[Альдэбаран]]. Чырвоны гігант выкідвае вонкавыя пласты газу, утворачы гэтым самым плянэтарныя туманнасьці, а ядро каляпсіруе ў маленькі, шчыльны [[белы карлік]].
Час жыцьця жоўтага карліка складае ў сярэднім 10 мільярдаў гадоў. Пасьля таго, як згарае ўвесь запас вадароду, зорка ў шмат разоў павялічваецца ў памеры і ператвараецца ў [[чырвоны гігант]]. Прыкладам чырвонага гіганта можа служыць зорка [[Альдэбаран]]. Чырвоны гігант выкідвае вонкавыя пласты газу, утворачы гэтым самым плянэтарныя туманнасьці, а ядро каляпсуе ў маленькі, шчыльны [[белы карлік]].


== Глядзіце таксама ==
== Глядзіце таксама ==

Цяперашняя вэрсія на 14:08, 27 студзеня 2017

Жо́ўты ка́рлік — тып невялікіх зорак галоўнай пасьлядоўнасьці, якія маюць масу ад 1 да 1,4 масы Сонца. Адпаведна сваёй назве, яны маюць жоўты колер, а асноўнай крыніцай энэргіі зьяўляецца тэрмаядзерны сынтэз гелю з вадароду. Самым вядомым жоўтым карлікам зьяўляецца Сонца.

Тэмпэратура паверхні жоўтых карлікаў складае 5000—6000 K, іх спэктральныя клясы G0VG9V.

Час жыцьця жоўтага карліка складае ў сярэднім 10 мільярдаў гадоў. Пасьля таго, як згарае ўвесь запас вадароду, зорка ў шмат разоў павялічваецца ў памеры і ператвараецца ў чырвоны гігант. Прыкладам чырвонага гіганта можа служыць зорка Альдэбаран. Чырвоны гігант выкідвае вонкавыя пласты газу, утворачы гэтым самым плянэтарныя туманнасьці, а ядро каляпсуе ў маленькі, шчыльны белы карлік.

Глядзіце таксама[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Жоўты карліксховішча мультымэдыйных матэрыялаў