Гаспар II дэ Каліньі: розьніца паміж вэрсіямі

Гаспар II дэ Каліньі
	Gaspard II de Coligny
Адмірал Францыі
1552 — 24 жніўня 1572
Папярэднік	Антуан дэ Ноайлес
Наступнік	Ганарат II Савойскі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	16 лютага 1519; Шатыён-сюр-Люэн, Францыя
Памёр	24 жніўня 1572; Парыж, Францыя
Род	Каліньі
Бацькі	Гаспар I дэ Каліньі; Люіза дэ Манмарэнсі
Жонка	Шарлота дэ Ляваль,; Жаклін дэ Манбэль
Дзеці	Люіза дэ Каліньі,; Бэактрыкс дэ Каліньі,; Франсуа дэ Каліньі,; Шарль дэ Каліньі
Рэлігія	кальвінізм
Дзейнасьць	палітык, вайсковец, арыстакрат

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

← Папярэдняя зьмена

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Цяперашняя вэрсія на 04:26, 6 жніўня 2016

Гаспар II дэ Каліньі (па-француску: Gaspard II de Coligny; 16 лютага 1519, Шатыён-сюр-Люэн, Францыя — 24 жніўня 1572, Парыж, Францыя) — францускі шляхціч і дзяржаўны дзяяч, лідэр гугенотаў у часы францускіх рэлігійных войнаў.

Біяграфія[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Паходжаньне[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гаспар II дэ Каліньі паходзіў з старажытнага, але ня занадта шляхетнага бургундзкага роду. Род Каліньі можна прасачыць да XI стагодзьдзя. У часы валадараньне караля Людовіка XI, ягоныя продкі перайшлі на службу да караля Францыі.

Дзяржаўная служба[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

У 1537 годзе Гаспар быў прадстаўлены да двару Францыска I, дзе хутка пасябраваў з маладым герцагам Франсуа дэ Гізам. Ужо ў 1543 годзе яны ўдваіх праводзілі караля на вайну, а неўзабаве пасьля гэтага Каліньі ўступіў у шэрагі дзейнага войска й адразу зьвярнуў на сябе ўвагу мужнасьцю й таленавітасьцю, здольнасьцю арганізаваць войскі, трымаць жаўнераў у дысцыпліне й натхняць іх. Падчас вайны з Карлам V і Генрыхам VIII ён выказаў здольнасьці й на дыпляматычнай ніве, пасьпеўшы шляхам перамоваў пакінуць за Францыяй Булёнь.

У 1547 годзе быў прызначаны генэральным палкоўнікам францускай пяхоты, з 1551 году — губэрнатарам Парыжу й Іль-дэ-Франс, з 1555 году — Пікардыі. У 1552 годзе прызначаны адміралам Францыі. У чыне адмірала прымаў удзел у вайне супраць Лятарынгіі, дзе спрыяў заваяваньню трох біскупстваў і перамозе пры Рынці. Але асабліва Каліньі праславіў сябе ў гэтай вайне абаронай Сэн-Канта (1557), там ён быў узяты ў палон гішпанцамі, перапраўлены ў Гент, дзе й прабыў каля двух гадоў.

У гэты час, дзякуючы адзіноце, чытаньню Бібліі, перапісцы з братам (д’Андэлё), які ўжо браў актыўны ўдзел у Рэфармацыі, Каліньі далучыўся да кальвінства й пераканаў зрабіць тое ж і сваю жонку. У кастрычніку 1559 году Каліньі быў вызвалены з гішпанскага палону й вярнуўся ў Францыю. На радзіме ён стаў адным зь лідэраў пратэстанцкага руху, прыняўшы актыўны ўдзел у Рэлігійных войнах.

Гаспар быў забіты ў Барталямэеўскую ноч 24 жніўня 1572 году.

Вонкавыя спасылкі[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]

Гаспар II дэ Каліньі — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

GeneaNet Genealogical database.
L'Amiral Coligny, Martyr Huguenot: Sermon par Alfred V. Wittmeyer
Gaspard II de Coligny. Encyclopædia Britannica

@@ Радок 30: / Радок 30: @@
 |Маці                = [[Люіза дэ Манмарэнсі]]
 |Муж                 =
-|Жонка               = [[Шарлота дэ Ляваль]],</br>[[Жаклін дэ Манбэль]]
+|Жонка               = [[Шарлота дэ Ляваль]],<br />[[Жаклін дэ Манбэль]]
-|Дзеці               = [[Люіза дэ Каліньі]],</br>[[Бэактрыкс дэ Каліньі]],</br>[[Франсуа дэ Каліньі]],</br>[[Шарль дэ Каліньі]]
+|Дзеці               = [[Люіза дэ Каліньі]],<br />[[Бэактрыкс дэ Каліньі]],<br />[[Франсуа дэ Каліньі]],<br />[[Шарль дэ Каліньі]]
 |Рэлігія             = [[кальвінізм]]
 |Рэгаліі             =
@@ Радок 44: / Радок 44: @@
 === Дзяржаўная служба ===
-У [[1537]] годзе Гаспар быў прадстаўлены да двару [[Францыск I (кароль Францыі)|Францыска I]], дзе хутка пасябраваў з маладым герцагам [[Франсуа дэ Гіз|Франсуа дэ Гізам]]. Ужо ў [[1543]] годзе яны ўдваіх праводзілі караля на вайну, а неўзабаве пасьля гэтага Каліньі ўступіў у шэрагі дзейнага войска й адразу зьвярнуў на сябе ўвагу мужнасьцю й таленавітасьцю, здольнасьцю арганізаваць войскі, трымаць жаўнераў у дысцыпліне й натхняць іх. Падчас вайны з [[Карл V (імпэратар Сьвятой Рымскай імпэрыі)|Карлам V]] і [[Генрых VIII|Генрыхам VIII]] ён выказаў здольнасьці й на дыпляматычнай ніве, пасьпеўшы шляхам перамоваў пакінуць за Францыяй [[Булёнь]].
+У [[1537]] годзе Гаспар быў прадстаўлены да двару [[Францыск I (кароль Францыі)|Францыска I]], дзе хутка пасябраваў з маладым герцагам [[Франсуа дэ Гіз]]ам. Ужо ў [[1543]] годзе яны ўдваіх праводзілі караля на вайну, а неўзабаве пасьля гэтага Каліньі ўступіў у шэрагі дзейнага войска й адразу зьвярнуў на сябе ўвагу мужнасьцю й таленавітасьцю, здольнасьцю арганізаваць войскі, трымаць жаўнераў у дысцыпліне й натхняць іх. Падчас вайны з [[Карл V (імпэратар Сьвятой Рымскай імпэрыі)|Карлам V]] і [[Генрых VIII|Генрыхам VIII]] ён выказаў здольнасьці й на дыпляматычнай ніве, пасьпеўшы шляхам перамоваў пакінуць за Францыяй [[Булёнь]].
-У [[1547]] годзе быў прызначаны генэральным палкоўнікам францускай пяхоты, з [[1551]] году — губэрнатарам [[Парыж]]у й [[Іль-дэ-Франс]], з [[1555]] году — [[Пікардыя|Пікардыі]]. У [[1552]] годзе прызначаны адміралам Францыі. У чыне адмірала прымаў удзел у вайне супраць [[Лятарынгія|Лятарынгіі]], дзе спрыяў заваяваньню трох біскупстваў і [[бітва пры Рынці|перамозе пры Рынці]]. Але асабліва Каліньі праславіў сябе ў гэтай вайне [[абарона Сэн-Канта|абаронай Сэн-Канта]] ([[1557]]), там ён быў узяты ў палон [[гішпанцы|гішпанцамі]], перапраўлены ў [[Гент]], дзе й прабыў каля двух гадоў.
+У 1547 годзе быў прызначаны генэральным палкоўнікам францускай пяхоты, з 1551 году — губэрнатарам [[Парыж]]у й [[Іль-дэ-Франс]], з 1555 году — [[Пікардыя|Пікардыі]]. У 1552 годзе прызначаны адміралам Францыі. У чыне адмірала прымаў удзел у вайне супраць [[Лятарынгія|Лятарынгіі]], дзе спрыяў заваяваньню трох біскупстваў і [[бітва пры Рынці|перамозе пры Рынці]]. Але асабліва Каліньі праславіў сябе ў гэтай вайне [[абарона Сэн-Канта|абаронай Сэн-Канта]] (1557), там ён быў узяты ў палон [[гішпанцы|гішпанцамі]], перапраўлены ў [[Гент]], дзе й прабыў каля двух гадоў.
 У гэты час, дзякуючы адзіноце, чытаньню [[Біблія|Бібліі]], перапісцы з братам (д’Андэлё), які ўжо браў актыўны ўдзел у [[Рэфармацыя|Рэфармацыі]], Каліньі далучыўся да кальвінства й пераканаў зрабіць тое ж і сваю жонку. У кастрычніку [[1559]] году Каліньі быў вызвалены з гішпанскага палону й вярнуўся ў Францыю. На радзіме ён стаў адным зь лідэраў пратэстанцкага руху, прыняўшы актыўны ўдзел у Рэлігійных войнах.