Амплюа: розьніца паміж вэрсіямі
д Bot: Migrating 5 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q636497 (translate me) |
Knedlik-Pod (гутаркі | унёсак) |
||
Радок 13: | Радок 13: | ||
* тыраны |
* тыраны |
||
* бацькі |
* бацькі |
||
* напярсьнікі і напярсьніцы |
|||
* напярснікі і напярсніцы |
|||
* лакеі |
* лакеі |
||
* [[Субрэтка|субрэткі]] |
* [[Субрэтка|субрэткі]] |
||
Радок 21: | Радок 21: | ||
* злыдні |
* злыдні |
||
Паколькі ілжыва-клясычная драматургія цікавілася пераважна душэўнай калізіяй галоўных дзейных |
Паколькі ілжыва-клясычная драматургія цікавілася пераважна душэўнай калізіяй галоўных дзейных асобаў (герояў, палюбоўнікаў), то другарадныя пэрсанажы былі надзвычай схематычныя і стэрэатыпныя. Рэалістычная драматургія запатрабавала большай індывідуалізацыі другарадных пэрсанажаў; з прычыны гэтага, нягледзячы на наступную дыфэрэнцыяцыю амплюа, прынцып трафарэтнага дзяленьня пачынае паступова губляць свой сэнс і значэньне. |
||
== Вонкавыя спасылкі == |
== Вонкавыя спасылкі == |
Вэрсія ад 04:26, 2 жніўня 2016
Амплюа́ (па-француску: emploi) — вызначаны род роляў, якія адпавядаюць вонкавым і ўнутраным дадзеным актора.
Падзел актораў па амплюа выцякала першым чынам з падзелу драматычных твораў на два асноўных выгляду: трагедыю і камэдыю; кожны зь іх патрабаваў ад актора адмысловых дадзеных і адмысловага стылю гульні. Таму яшчэ ў старажытнай Грэцыі існавала падзел актораў на трагікаў і комікаў, пры чым, у залежнасьці ад характару выкананай ролі, трагікі падпадзяляліся на:
- першых (протаганіст)
- другіх (дэўтэраганіст)
- трэціх (трытаганіст)
Ілжыва-клясычны тэатар ведаў наступную, якая зрабілася для эўрапейскага тэатра традыцыйнай, клясыфікацыю роляў:
- героі і гераіні
- палюбоўнікі і палюбоўніцы
- першыя палюбоўнікі (jeunes premiers)
- каралі
- тыраны
- бацькі
- напярсьнікі і напярсьніцы
- лакеі
- субрэткі
- інжэню (ingénues)
- пэтымэтры (petit-maitres)
- прасьцякі
- злыдні
Паколькі ілжыва-клясычная драматургія цікавілася пераважна душэўнай калізіяй галоўных дзейных асобаў (герояў, палюбоўнікаў), то другарадныя пэрсанажы былі надзвычай схематычныя і стэрэатыпныя. Рэалістычная драматургія запатрабавала большай індывідуалізацыі другарадных пэрсанажаў; з прычыны гэтага, нягледзячы на наступную дыфэрэнцыяцыю амплюа, прынцып трафарэтнага дзяленьня пачынае паступова губляць свой сэнс і значэньне.