Славуціч: розьніца паміж вэрсіямі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
← Папярэдняя зьменаНаступная зьмена →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Sehrg (гутаркі | унёсак)
4414 правак
пунктуацыя, артаграфія
Радок 32: Радок 32:
|Этнічны склад насельніцтва =
|Этнічны склад насельніцтва =
|Год падліку этнічнага складу =
|Год падліку этнічнага складу =
|Нацыянальны склад насельніцтва = украінцы – 63.3%, расейцы – 30%, беларусы – 4.1%
|Нацыянальны склад насельніцтва = {{Просты сьпіс|
* украінцы — 63,3%
* расейцы — 30%
* беларусы — 4,1%
}}
|Год падліку нацыянальнага складу = 2001
|Год падліку нацыянальнага складу = 2001
|Колькасьць двароў =
|Колькасьць двароў =
Радок 68: Радок 72:


== Насельніцтва ==
== Насельніцтва ==

=== Колькасьць ===
=== Колькасьць ===
{| align="center" border="0" cellspacing="2" cellpadding="5" style="border:1px solid #AAAAAA;"
{| align="center" border="0" cellspacing="2" cellpadding="5" style="border:1px solid #AAAAAA;"
Радок 92: Радок 97:
! украінская мова !! расейская !! беларуская !! армянская
! украінская мова !! расейская !! беларуская !! армянская
|- bgcolor="#f7f9ff"
|- bgcolor="#f7f9ff"
| align=center|55.42%
| align=center|55,42%
| align=center|42.58%
| align=center|42,58%
| align=center|1.25%
| align=center|1,25%
| align=center|0.26%
| align=center|0,26%
|}
|}


Радок 104: Радок 109:
{{Commons}}
{{Commons}}
* [http://www.e-slavutich.gov.ua/SitePages/home.aspx Афіцыйная бачына] {{ref-uk}}
* [http://www.e-slavutich.gov.ua/SitePages/home.aspx Афіцыйная бачына] {{ref-uk}}
* [http://database.ukrcensus.gov.ua/MULT/Database/Census/databasetree_uk.asp Банк даних Державної служби статистики України]{{ref-uk}}
* [http://database.ukrcensus.gov.ua/MULT/Database/Census/databasetree_uk.asp База зьвестак Дзяржаўнай службы статыстыкы Ўкраіны] {{ref-uk}}


{{Кіеўская вобласьць}}
{{Кіеўская вобласьць}}

Вэрсія ад 21:49, 27 красавіка 2016

Славуціч
укр. Славутич
Славуціч
Герб Славуцічу Сьцяг Славуцічу
Дата заснаваньня: 1986
Горад з: 1987
Краіна: Украіна
Вобласьць: Кіеўская
Мэр: Уладзімер Удавічэнка
Плошча: 2,53 км²
Насельніцтва
колькасьць:  25 173 чал. (2016)[1]
шчыльнасьць: 9949,8 чал./км² (2016)
нацыянальны склад:
  • украінцы — 63,3%
  • расейцы — 30%
  • беларусы — 4,1%
 (2001)
Часавы пас: UTC+2
летні час: UTC+3
Тэлефонны код: +380-4579
Паштовыя індэксы: 07100—07199
КОАТУУ: 3211500000
Геаграфічныя каардынаты: 51°31′14″ пн. ш. 30°45′25″ у. д. / 51.52056° пн. ш. 30.75694° у. д. / 51.52056; 30.75694Каардынаты: 51°31′14″ пн. ш. 30°45′25″ у. д. / 51.52056° пн. ш. 30.75694° у. д. / 51.52056; 30.75694
Славуціч на мапе Ўкраіны
Славуціч
Славуціч
Славуціч
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://www.e-slavutich.gov.ua

Славу́ціч (па-ўкраінску: Славутич) — места абласнога значэньня ў Кіеўскай вобласьці Ўкраіны, пабудаванае пасьля катастрофы на Чарнобыльскай АЭС (1986) адмыслова дзеля разьмяшчэньня эвакуяванага пэрсаналу станцыі.

Плошча 2,53 км². Насельніцтва 25 173 чал. (2016)[1].

Геаграфія

Славуціч разьмешчаны на левым беразе Дняпра, за 40 км ад Чарнігава, 45 км ад Прыпяці, 50 км ад Чарнобылю і 200 км ад Кіеву. Геаграфічна знаходзіцца ў межах Рэпкінскага раёну Чарнігаўскай вобласьці, аднак адміністрацыйна адносіцца да Кіеўскай вобласьці (места абласнога значэньня).

Гісторыя

Славуціч — наймаладзейшае места Ўкраіны. Ягонае будаўніцтва пачалося ў 1986 року неўзабаве па Чарнобыльскай аварыі, каб разьмясьціць у ім працаўнікоў АЭС зь сем’ямі, эвакуяваных з Прыпяці. Назва ўзятая ад старарускай назвы ракі Дняпро.

Першыя жыхары засяліліся ў свае хаты ў кастрычніку 1988 року. Дагэтуль тут пераважна жывуць пацярпелыя, адселеныя з забруджанай зоны, 8000 зь якіх у часе аварыі былі дзецьмі. Большасьць працаздольнага насельніцтва Славуцічу працуе на атамнай станцыі, куды пракладзеная чыгунка(uk), што двойчы перасякае беларускую мяжу, а таксама на прадпрыемствах зоны адчужэньня.

Славутыч быў заплянаваны як «места XXI стагодзьдзя», у ягонай пабудове ўдзельнічалі будаўнікі і архітэктары з васьмі савецкіх рэспублік: Азэрбайджанскай, Армянскай, Грузінскай, Латвійскай, Летувіскай, Расейскай, Украінскай і Эстонскай. У выніку места падзеленае на восем мікрараёнаў[2], якія маюць свой унікальны стыль і атмасфэру.

Насельніцтва

Колькасьць

Насельніцтва
1989 2001 2008 2011 2012 2013 2014
11 364 24 402 24 391 24 492 24 726 24 826 25 112

У Славуцічы назіраецца высокая нараджальнасьць і нечакана нізкая сьмяротнасьць, таму сярэдні ўзрост жыхара Славутычу значна меншы за любое іншае места Ўкраіны. Больш за ⅓ ягоных насельнікаў маладзейшыя за 18 гадоў.

Мова

Насельніцтва па роднай мове (2001)
украінская мова расейская беларуская армянская
55,42% 42,58% 1,25% 0,26%

Крыніцы

  1. ^ а б Чисельність населення (за оцінкою) на 1 березня 2016 року та середня чисельність у січні-лютому 2016 року (укр.) Статистична інформація > Населення та міграція > Чисельність населення (щомісячна інформація). Головне управління статистики у Київській області. Праверана 27 красавіка 2016 г.
  2. ^ Sébastien Daycard-Heid. (24 красавіка 2006) A second life for the inhabitants of Chernobyl (анг.) Cafébabel Праверана 27 красавіка 2016 г.

Вонкавыя спасылкі

Славуціч — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Атрымана з «https://be-tarask.wikipedia.org/w/index.php?title=Славуціч&oldid=1845342»